Δευτέρα 26 Μαρτίου 2007

Η Αστοχία του Πολιτικού


Κάποτε ο Διογένης καθώς περπατούσε συνάντησε ένα νεαρό που εξασκούσε τις ικανότητές του στην τοξοβολία. Ο νεαρός τοξοβόλος αδυνατούσε χαρακτηριστικά να πετύχει τον στόχο του και τα βέλη του είχαν σκορπιστεί στην περιοχή πέριξ αυτού. Τότε ο Διογένης, με μια δόση σαρκασμού, πήγε και στάθηκε μπροστά στον στόχο και είπε:
"Ίνα μην πληγώ."

Όταν η ανικανότητα επιμένει να υπερτερεί παρά την επίπονη άσκηση, όταν η αλαζονεία είναι υπέρμετρη των πράξεων, τότε η προσπάθεια καταντά άχρηστη και επιπλέον επιβλάβης για τον περιβάλλοντα χώρο.

Έχοντας καλή πίστη στους Έλληνες πολιτικούς για τις προσπάθειές τους να μας βγάλουν από τα αδιέξοδά μας, δεν μπορώ παρά να σταθώ μπροστά στους στόχους τους και να τους χλευάσω επιδεικτικά. Βαράτε ρε, βαράτε να δούμε τι θα καταλάβετε...

SYNC ME @ SYNC buzz it!

Νικόλαος Γύζης: 165 χρόνια

1 Μαρτίου 1842 - 22 Δεκεμβρίου 1900
Ο Νικόλαος Γύζης αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του ακαδημαϊκού ρεαλισμού του ύστερου 19ου αιώνα, του συντηρητικού εικαστικού κινήματος που είναι γνωστό ως «Σχολή του Μονάχου», τόσο σε ελληνικό όσο και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Συμμετείχε και βραβεύτηκε σε πάρα πολλές ελληνικές και ευρωπαϊκές εκθέσεις, από το 1870 έως το 1900. Μάλιστα, μετά τον θάνατό του, το 1901 τιμήθηκε με έκθεση έργων του στην 8η Διεθνή Καλλιτεχνική Έκθεση του Γκλασπαλάστ (Glaspalast).

Σπουδαστής στην Ακαδημία του Μονάχου, ενστερνίσθηκε όλες τις αρχές των γερμανών δασκάλων του φτιάχνοντας έργα σπάνιας επιδεξιότητας μέσα στα όρια του ιστορικού ρεαλισμού και της ηθογραφίας. Με τα έργα του — ειδικά αυτά της νεότητάς του — έλαβε τον χαρακτηρισμό «γερμανικότερος των Γερμανών» και επαινέθηκε με το παραπάνω από τους τεχνοκριτικούς και τον Τύπο της εποχής.

Δύο από τα μεγάλα «γερμανικά» του έργα — οι Ελεύθερες τέχνες και τα πνεύματα της καλλιτεχνικής βιοτεχνίας, που κοσμούσαν την οροφή Μουσείου Διακοσμητικών Τεχνών του Καϊζερσλάουτερν (1878–1880), και Ο θρίαμβος της Βαυαρίας, που κοσμούσε την αίθουσα συνεδριάσεων του Μουσείου Διακοσμητικών Τεχνών της Νυρεμβέργης (1895–1899) — καταστράφηκαν κατά τον Β΄ Παγκ. Πόλεμο.

Μερικά από τα έργα του, όπως Τα αρραβωνιάσματα (1875) και Το κρυφό σχολειό (1885, συλλογή Εμφιετζόγλου), βασίζονται σε προφορικούς θρύλους της εποχής της Τουρκοκρατίας, των οποίων η αντιστοιχία στην ιστορική πραγματικότητα αμφισβητείται σήμερα, χωρίς βέβαια αυτό να μειώνει την καλλιτεχνική αξία των παραπάνω έργων.

Άτομο βαθιά θρησκευόμενο, στράφηκε αργότερα προς τις αλληγορικές και τις μεταφυσικές παραστάσεις. Τα λεγόμενα «θρησκευτικά» του έργα, με πλέον χαρακτηριστικό τον πίνακα Ιδού ο Νυμφίος έρχεται (1895–1900, Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδας - Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου), αντιπροσωπεύουν τα οράματα του ώριμου πλέον καλλιτέχνη και δηλώνουν απερίφραστα τις υπαρξιακές του αγωνίες. Κυρίαρχο θέμα των ώριμων έργων του ήταν ο αγώνα του εναντίον του Κακού και η τελική νίκη του Καλού. Η σημαντικότερη μορφή σ' αυτά τα έργα του είναι η γυναίκα, που άλλοτε εμφανίζεται ως Τέχνη, άλλοτε ως Μουσική, άλλοτε ως Άνοιξη, άλλοτε ως Δόξα, κ.λπ.

Νεότεροι μελετητές του έργου του διακρίνουν ότι στα λιγότερο γνωστά ύστερα έργα του, και κυρίως στα σχέδιά του με κάρβουνο και κιμωλία, ο Γύζης δίνει μια εξπρεσιονιστική τάση απελευθέρωσης από τον ακαδημαϊκό ρεαλισμό.

Λέγεται ότι τα τελευταία του λόγια ήταν: «Λοιπόν ας ελπίζωμεν και ας ζητούμεν να είμεθα εύθυμοι!» Η σορός του ενταφιάστηκε στο Βόρειο Νεκροταφείο του Μονάχου.

SYNC ME @ SYNC buzz it!

Ήττα της Εθνικής, Διασυρμός του Έλληνα


Τα σκυμμένα κεφάλια δεν προέρχονται τόσο από την ήττα αλλά από την αντιμετώπιση που τους επιφύλασσε μια μερίδα φιλάθλων (;) που βρέθηκε στο γήπεδο.
Ο Έλληνας που δεν γονατίζει μπροστά στον αντίπαλο, υπέκυψε στα ανέλπιστα γουχαΐσματα της κερκίδας.
Ήταν μονάχα ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι το οποίο μερικοί θέλησαν να αναγάγουν σε μείζον πολιτικό ζήτημα.
Οι ίδιοι, που πριν από 2,5 χρόνια έτρεχαν να φωτογραφηθούν δίπλα στους ήρωες του Euro, βρήκαν βήμα στις κάμερες που υπήρχαν έξω από τα επίσημα του Καραϊσκάκη και την επομένη του αγώνα στα τηλεοπτικά "παράθυρα" των καναλιών, για να βγάλουν τα απωθημένα τους και να στάξουν χολή.
Η δήλωση του υφυπουργού απασχόλησης Γεράσιμου Γιακουμάτου ("δεν καταλαβαίνω γιατί πληρώνουμε ακόμη τον Ρεχάγκελ. Για να βάζει τα ΚΑΠΗ και να μας διασύρουν διεθνώς...") είναι χαρακτηριστική: στις χαρές μαζί, στις λύπες χώρια.

Ο Ελληνικός Αθλητισμός όμως δεν έχει ανάγκη κανέναν Ελληνάρα. Ευτυχώς έχει αναπτύξει ισχυρά αντισώματα και αυτούς που σήμερα τον ξεφτυλίζουν, αύριο θα τους εκθέσει με τις επιτυχίες του.

SYNC ME @ SYNC buzz it!