Φταίμε

Φταίμε διότι ως λαός με ιστορική μνήμη χιλιάδων ετών δεν έχουμε διδαχτεί από τα παθήματα του παρελθόντος. Επαναλαμβάνουμε τα λάθη μας καθώς η συλλογική μνήμη μας έχει αποταυτιστεί από το ίδιο της το κυρίαρχο χαρακτηριστικό, δηλαδή την συλλογικότητά της. Η κοινωνία μας διαθέτει μνήμη διαποτισμένη από τον ατομικισμό, τόσο που την αποσπά από τα εθνικά της αντανακλαστικά.
Αποκορύφωμα αυτής της σοβαρής στρέβλωσης, που έχει ξανακάνει την εμφάνισή του στο παρελθόν, ήταν το Βυζάντιο, με την δαιδαλώδη γραφειοκρατική δομή και το ογκώδες κράτος. Αυτό το μοντέλο καταφέραμε να αναπαράγουμε εμείς οι νεοέλληνες σε αντίστοιχη κλίμακα, ίσως και μεγαλύτερη. Βέβαια το βυζαντινό μοντέλο κατέληξε σε Άλωση. Ποιά θα είναι άραγε η τύχη του αντίστοιχου νεοελληνικού;
Φταίμε διότι ως λαός που κατάφερε να αποτινάξει τους Πέρσες, τους Ρωμαίους, τους Φραγκολεβαντίνους, τους Σλάβους και τους Οθωμανούς, εντούτις δεν κατάφερε ποτέ στην Ιστορία του να υποτάξει την πιο ύπουλη φυλή: αυτή των Λαμογιών.

Το Μικρό Καράβι έφτασε!

Παρακαλώ άπαντες να επισκεφθείτε αυτό το νέο blog, το οποίο φιλοδοξεί να γίνει ενημερωτικός εκπαιδευτικός σταθμός για γονείς και παιδιά!
Πρόκειται για το Μικρό Καράβι, το οποίο πηγές μου αναφέρουν ότι το διαχειρίζεται παιδαγωγός με 10ετή πείρα (δηλαδή η σύζυγός μου) με την βοήθεια επιφανούς μπλόγκερ (την δική μου δηλαδή, χαχαχα!!!).
"Το Μικρό Καράβι είναι φορτωμένο με θησαυρούς από την Ελληνική προφορική παράδοση. Απευθύνεται σε γονείς και παιδιά που θέλουν να ταξιδέψουν!"
Όσοι πιστοί προσέλθατε!

Κουβέντα (περί blogs) να γίνεται

Το περιεχόμενο είναι αυτό που καθορίζει την ταυτότητα του κάθε blog. Μέσα στην πληθώρα των blogs, ο αναγνώστης επιλέγει να παρακολουθεί αυτά που του ταιριάζουν -κι αυτό ορίζει την δημοφιλία τους. Κάποια blogs είναι ιδιαίτερα δημοφιλή και στο σύνολό τους τα δημοφιλή blogs καθρεφτίζουν την ιδιοσυγκρασία, τις συνήθειες και τα ενδιαφέροντα αυτών που τα παρακολουθούν. Μπορούμε να παραδεχτούμε ότι έχουμε τα blogs που μας ταιριάζουν. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τα υπόλοιπα ΜΜΕ. Γι' αυτό το λόγο ο πόλεμος ανάμεσα στα blogs και τα παραδοσιακά μέσα καλά κρατεί. Με τη δολοφονία του δημοσιογράφου όμως διαβήκαμε ένα σημείο χωρίς επιστροφή. Κι όλα αυτά για την ριμάδα την πίττα...

ΓΑΠ: Την πατήσαμε!

Προχθές ο ΓΑΠ παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό Foreign Policy υπό τον τίτλο "Papandreou's Odyssey" (sic - θα έπρεπε να λέει "Odyssey of the Greeks under Papandreou"). Το ενδιαφέρον της μάλλον ανιαρής συνέντευξης επικεντρώνεται στην παρακάωτ ερώτηση του δημοσιογράφου:

"You were born and educated, in large part, in the United States. And many of your closest advisers are American. Do you think the U.S. model of capitalism was in some way to blame for the crisis that Europe and Greece face today?"

Και απαντάει ο ΓΑΠ:

"Obviously, the problems began in the financial sector, with commercial paper being put on the market -- structured bonds and special vehicles, which were very simply fraudulent, even though they did have a triple-A rating. I think we see that markets are fallible, and we should not worship them as gods. Now, we have to see how to put them to best use to help our economies and our societies. But this is a question of, again, bad governance. Why wasn't this regulated? Why wasn't there transparency?"

ΣΤΟΠ ΕΔΩ. Είπε κι άλλα, όμως ας σταθούμε λίγο στην παραπάνω φράση. Για την κατάντια της ελληνικής οικονομίας, κοντολογίς και σύμφωνα με τον ΓΑΠ, φταίνε οι τακτικές εξαπάτησης διαφόρων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, όπως τα δομημένα ομόλογα.
Πάνω σ' αυτή την κατάσταση λοιπόν, ο ΓΑΠ έκανε μια κυβερνητική επιλογή: αποφάσισε, αντί να καταδιώξει και να τιμωρήσει τους υπευθύνους της εξαπάτησης του ελληνικού δημοσίου, να φορτώσει με φόρους και ανασφάλεια τον Έλληνα εργαζόμενο για να εξυπηρετηθεί αυτό το παράλογο χρέος. Ο ηγέτης των ΕΛλήνων, αντί να κοντραριστεί με τους απατεώνες που ζητούν την κεφαλή του λαού του επί πίνακι, αποφάσισε να τιμωρήσει αυτούς που τον εξέλεξαν. Το χειρότερο δε είναι ότι θεωρεί πως η απόφασή του είναι σωστή.

Δεν είναι πλέον μυστικό: ο ΓΑΠ είναι ακατάλληλος να κάνει την δουλειά για την οποία τον εκλέξαμε. Ο άνθρωπος δεν δουλεύει για εμάς αλλά για τους πιστωτές όλων των κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης. Αν δεν το καταλάβουμε νωρίς, αυτός είναι ικανός να μας πουλήσει στο σκλαβοπάζαρο που έχει στήσει το τραπεζικό καρτέλ. Πρέπει να φροντίσουμε για μια νέα σεισάχθεια -στην αρχαία Αθήνα ίσχυε ο θεσμός της υποδούλωσης για χρέη όπου ένας πολίτης που δεν μπορούσε να ξεπληρώσει το δανειστή του έχανε την ελευθερία του. Ο Σόλωνας έβαλε τέλος σε αυτό το καθεστώς εφαρμόζοντας το νόμο της σεισάχθειας. Ο ΓΑΠ δεν είναι βέβαια Σόλωνας...