Για να τελειώνουμε με αυτή τη γρίπη

Και καλά αυτοί είναι γουρούνια, εμείς πρέπει να είμαστε πρόβατα; Λοιπόν για να τελειώνουμε με την δήθεν φονική επιδημική γρίπη:
Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία της Παγκόσμιας Οργάνωσης για την Υγεία, αυτή τη στιγμή στον κόσμο έχουν αναφερθεί από την αρχή του έτους 94.512 κρούσματα και 429 θάνατοι. Ήτοι η θνησιμότητα είναι 0,45%. Ο δε παγκόσμιος πληθυσμός είναι 6.773 δις Γήινοι. Ήτοι ο ιός έχει προσβάλει μόλις το 0,001% της Ανθρωπότητας...
Επιπλέον, η συντριπτική πλειοψηφία των κρουσμάτων και των θανάτων έχουν σημειωθεί στις ΗΠΑ, Μεξικό, Καναδά, Χιλή και Αργεντινή. Στην άλλη πλευρά του κόσμου δηλαδή.
Μιλάμε για 429 θανάτους παγκοσμίως. Αυτό αντιστοιχεί στο ελάχιστο ποσοστό των θανάτων που οφείλονται στα ναρκωτικά, στα τροχαία δυστυχήματα ή στο κάπνισμα σε μια μόνο μέρα.
Επόμένως μην "κολλάτε" και παραφράζοντας τον Βιργίλιο:
Φοβού τους χοίρους και γρίπη φέροντας!

Μια Κύπρος, Κυπριακή

Τούτη η εικόνα με το ματοβαμμένο νησί και την χιλιοειπωμένη φράση "δεν ξεχνώ" έχει σημαδέψει την 14η Αυγούστου του 1974 για πάντα στην ιστορική μνήμη του Ελληνισμού. Ήταν η μέρα που κόπηκε το νησί στα δυο.
Το δίκιο είναι με το μέρος μας, de facto και de jure.
Η Κύπρος, παρότι έχει κατα καιρούς καταπατηθεί από Ασσύριους, Πέρσες, Αιγύπτιους, Άγγλους, Τούρκους και λοιπούς πειρατές, είναι Ελληνική από αρχαιοτάτων χρόνων και αυτή την Ελληνικότητα ουδέποτε απώλεσαν οι κατοικούντες εν αυτή.
Οι Τούρκοι εισβάλλοντας και διχοτομώντας στην Κύπρο, καταπατούν την συνθήκη της Ζυρίχης και συγκεκριμένα την συνθήκη εγγύησης του 1960, η οποία απέτρεπε τις εγγυήτριες δυνάμεις (Ελλάδα, Τουρκία και Αγγλία) από κάθε στρατιωτική επέμβαση ή διατήρηση στρατιωτικών δυνάμεων στην Κύπρο δίχως την σύμφωνη γνώμη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Φυσικά οι Τούρκοι ουδέποτε ζήτησαν άδεια για να εισβάλλουν στην Κύπρο.

Τα ιστορικά γεγονότα και οι διεθνείς συνθήκες υπαγορεύουν την λύση:
-Να εφαρμοστεί η συνθήκη της Ζυρίχης υπό την επίβλεψη των ΟΗΕ.
-Να καταργηθεί το ψευδοκράτος και να ανακηρυχθεί η Κύπρος μια ενιαία ανεξάρτητη δημοκρατία.
-Να αναζητηθούν και να τιμωρηθούν ως εγκληματίες πολέμου οι πολιτικοί εμπνευστές και οι στρατιωτικοί εκτελεστές της εισβολής.
-Να αποσυρθούν οι Τούρκικές και οι Ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις από την Κύπρο.
-Να αρθεί η ντροπιαστική πράσινη γραμμή.
-Να εκκενωθεί το βόρειο τμήμα από τους εποίκους, με τον ίδιο τρόπο που οι Ισραηλίτες εκκένωσαν τη χερσόνησο του Σινά μετά την συνθήκη μεταξύ Αιγύπτου και Ισραήλ το 1979.
-Να επιτραπεί η παλιννόστηση των διωγμένων Κυπρίων από τα κατεχόμενα.
-Να οριστεί και να καταβληθεί πολεμική αποζημίωση στην Κύπρο.

Η θέση της Ελληνικής και της Κυπριακής κυβέρνησης πρέπει να είναι κοινή και αμετακίνητη. Δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται να υπάρχει ανοικτό ένα τόσο μείζον εθνικό ζήτημα αλλά συνάμα τόσο ξεκάθαρο, και να μην δουλεύουμε νυχθημερόν κυβέρνηση και αντιπολίτευση για την οριστική δικαίωση. Τα προβλήματα δεν λύνονται μόνα τους κύριοι. Θα έπρεπε να υπάρχει μόνιμη διακομματική υπερπολιτική εθνική επιτροπή που να απαρτίζεται από σοβαρούς επιστήμονες (διπλωμάτες, νομικούς, στρατιωτικούς και λοιπούς) και να δουλεύει αποκλειστικά για το ζήτημα. Να δουλεύει όχι με εσωτερικές συνεδριάσεις, αλλά με καθημερινό αγώνα και παρουσίαση των δίκιων μας στους διεθνείς θεσμούς. Σβάρνα έπρεπε να τους έχουμε πάρει όλους, ώστε η Κύπρος να ελευθερωθεί. Ύπνος να μην μας πιάνει μέχρι να δικαιωθούμε!