Πολυτεχνίτες και ερημοσπίτες
Για το Πολυτεχνείο δεν έχω να πω πολλά, διότι ήμουν αγέννητος. Αφήνω την εξιστόρηση των γεγονότων σ' αυτούς που τα έζησαν και τα γνωρίζουν από πρώτο χέρι.
"ὅ τε γὰρ ξυνειδὼς καὶ εὔνους ἀκροατὴς τάχ' ἄν τι ἐνδεεστέρως πρὸς ἃ βούλεταί τε καὶ ἐπίσταται νομίσειε δηλοῦσθαι, ὅ τε ἄπειρος ἔστιν ἃ καὶ πλεονάζεσθαι, διὰ φθόνον, εἴ τι ὑπὲρ τὴν αὑτοῦ φύσιν ἀκούοι." Θουκ. Περ. Επιτ. κεφ.35
Ό,τι και να πω είναι λίγο. Ό,τι και να πω θα 'ναι υπερβολή. Καλά τα έλεγε ο Περικλής τότε.
Έτσι κι εμείς δεν μπορούμε να αντιληφθούμε την δυσκολία εκείνων των καιρών, όσοι γεννηθήκαμε και ζούμε σε καιρούς δημοκρατίας. Μήπως και εκείνοι που ζούσαν τότε ήταν όλοι μέσα στο Πολυτεχνείο; Οι περισσότεροι στα σπίτια τους ήταν, πολλοί δεν είχαν πάρει χαμπάρι τι γινόταν. Κι ο κόσμος μοιρασμένος. Άλλος υποστήριζε "τους λάβρους νεολαίους που διψάνε για ελευθερία" κι άλλος έλεγε "μαζέψτε τους αλήτες". Αυτά στην Αθήνα και σε μια δυο ακόμα πόλεις με πανεπιστήμια, διότι στην υπόλοιπη Ελλάδα η 17η Νοεμβρίου ήταν μια κοινή ημέρα όπως οι υπόλοιπες.
Η χούντα περιόριζε τις ελευθερίες του λαού. Γι' αυτό τον περιορισμό έχω διαβάσει, έχω δει ντοκιμαντέρ και ταινίες. Μέσα στο μυαλό μου το Πολυτεχνείο έχει απογυμνωθεί από πρόσωπα και καταστάσεις. Το Πολυτεχνείο έχει μετατραπεί σε ένα θηρίο ανίκητο, έχει μυθικές διαστάσεις, έχει εξισωθεί με τον αγώνα για την Ελευθερία. Το Πολυτεχνείο ζει και αναπνέει. Εμπνέει όμως;
Τι διδάσκει το Πολυτεχνείο στους νέους και τι θυμίζει στους παλιούς; Απολύτως τίποτα. Πολλά λόγια, στην πράξη τίποτα. Η Ελλάδα προχώρησε με νέες αλυσίδες και η δημοκρατία έμεινε μια σύντομη γλυκιά ανάμνηση, ένας στιγμιαίος ανεκπλήρωτος πόθος, μια φωτογραφία με ημερομηνία 17/11/1973.
Η γενιά του Πολυτεχνείου σήμερα κυβερνά τη χώρα. Έτσι λένε. Σύμφωνα όμως με έρευνα του κέντρου πολιτικών ερευνών του Παντείου που είχε προβληθεί στον σκαϊ, μόλις το 28% της "γενιάς του Πολυτεχνείου" έχουν σήμερα οργανωμένη δραστηριότητα σε κομματικό φορέα. Σήμερα τοποθετούνται πολιτικά στον Συνασπισμό σε ποσοστό μεγαλύτερο από 40%, περίπου το 7% δηλώνουν ψηφοφόροι του ΚΚΕ, ενώ λιγότεροι από το 25% δηλώνουν ότι ανήκουν στο ΠΑΣΟΚ. Παράλληλα, ένα ποσοστό κοντά στο 30% δηλώνουν ανένταχτοι στο χώρο της αριστεράς. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, κατά τη μεταπολιτευτική περίοδο, στη πλειοψηφία τους όσοι ανήκουν στη "γενιά του Πολυτεχνείου" δεν επιδίωξαν εμπλοκή σε κομματικούς μηχανισμούς. Επομένως ποιός κυβερνάει σήμερα και γιατί συντηρείται ο μύθος ότι δήθεν κυβερνά η γενιά του Πολυτεχνείου; Ποιοί έσπευσαν να εκμεταλλευτούν το momentum;
Δεν έζησα την χούντα. Έχω μιλήσει όμως με αρκετούς που την έζησαν και οι απόψεις τους με εξέπληξαν. Δεν τους ενόχλησε η ολιγαρχία που είχε επιβληθεί. Λένε μάλιστα ότι σήμερα οι μεγαλύτεροι κλέφτες και δυνάστες κρύβονται πίσω από τη δημοκρατία. Οι σημερινοί πολιτικοί κατακλέβουν το εισόδημα του Έλληνα και τον κρατάνε υποδουλωμένο στις ορέξεις τους με το πρόσχημα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Από την χούντα, ο μεγαλύτερος καημός τους ήταν το πάρσιμο της μισής Κύπρου από τους Τούρκους. Όχι, οι άνθρωποι δεν είναι φιλοχουντικοί. Αυτοί οι άνθρωποι είναι μπερδεμένοι. Σου λέει ο οικοδόμος, επί χούντας είχε δουλειά και έβγαζε αξιοπρεπές μεροκάματο. Παντρεύτηκε στα 24 και μπορούσε να συντηρήσει μόνος του ένα σπίτι και μια οικογένεια με δυο παιδιά. Το χρήμα του μέτραγε στην αγορά κι ας μην ήταν πλούσιος. Είχε ελεύθερο χρόνο και καλή κοινωνική ασφάλιση. Σήμερα ο αντίστοιχος νέος στα 24 φαντάζει ανίκανος. Ζει με τους γονείς του επειδή τα 700-800 ευρώ που βγάζει δεν φτάνουν ούτε για αυτοσυντήρηση. Οι άνθρωποι αυτοί ισχυρίζονται ότι επί χούντας τα πράγματα ήταν καλύτερα για τη ζωή τους.
Ζούσαν σε χρυσό κλουβί. Έτσι θα πουν κάποιοι. Ενώ σήμερα που ψηφίζεις τη χούντα σου μια φορά στα τέσσερα χρόνια δεν εξαργυρώνεις την ανελευθερία σου ούτε καν με ένα χρυσό κλουβί. Σήμερα ζεις στο ψέμα και στη γωνιά παραμονεύει το θεριό του Πολυτεχνείου να σε φάει. Έλληνα, στο όνομα της "δημοκρατίας", σε έχουν χρεώσει 260 εκατομμύρια ευρώ και σου λένε να πληρώσεις. Το δημόσιο έλλειμμα έφτασε στο 110% του ΑΕΠ από το 30% που ήταν το 1974. Έλληνα σε εκμεταλλεύονται αυτοί που θα έπρεπε να σε φροντίζουν.
Κι όμως το Πολυτεχνείο ζει. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να σβήσει από τη μνήμη μας αυτή η μεγάλη λαχτάρα για δημοκρατία. Αυτή τη λαχτάρα πρέπει να θυμηθούμε και να πολεμήσουμε για μια πραγματική δημοκρατία.
