Η τσέπη του Έλληνα έχει τρύπα! Δεν εξηγείται αλλιώς ρε παιδιά αυτό το φαινόμενο. Η κυβέρνηση λέει ότι επί των ημερών της ο Έλληνας απολαμβάνει τους ταχύτερους ρυθμούς ανάπτυξης και τον χαμηλότερο δείκτη πληθωρισμού των τελευταίων 40 ετών. Άρα εμείς οι Έλληνες "στα χαρτιά" βγάζουμε λεφτά με τη σέσουλα αυτή την εποχή. Βγαίνει και ο επίτροπος Αλμούνια στα καπάκια και δηλώνει ευθαρσώς ότι πρέπει να κάνουμε υπομονή άλλα δυο χρόνια μέχρι να σουλουπώσουμε την οικονομία μας. Ρε παπάρα Αλμούνια, κάνουμε υπομονή από τότε που ιδρύθηκε το νεοελληνικό κράτος. Πόσο ακόμα νομίζεις ότι θα αντέξουμε;
Μην απελπίζεσαι και δεν θ' αργήσει
κοντά σου θα 'ρθει μια χαραυγή
καινούργια αγάπη να σου ζητήσει
κάνε λιγάκι υπομονή.
Παρά την υποτιθέμενη ανάπτυξη λοιπόν, έχουμε καταφέρει να είμαστε δεύτεροι από τον πάτο σε αποδοχές. Μόνο τους Πορτογάλους ξεπερνάμε σε κακομοιριά. Για να τα κάνω πιο λιανά, βγάζουμε ακριβώς τα μισά απ' όσα βγάζουν οι Σουηδοί και σχεδόν το 1/3 από όσα βγάζουν οι Δανοί. Οι Ισπανοί που είναι τρίτοι από τον πάτο βγάζουν 19.000 ευρώ ενώ οι αμέσως επόμενοι Γάλλοι βγάζουν 29.000 ευρώ. Μετά έχεις και τον Αλμούνια να σου λέει κάνε υπομονή. Άντε χάσου ρε επίτροπε! Αφού οι Δανοί βγάζουν τόσα περοσσότερα από εμάς, γιατί πληρώνουν σχεδόν τον ίδιο φόρο; Πάρτε το χαμπάρι μάγκες. Για όσο καιρό οι κυβερνήσεις κάνουν τον πούστη με ξένο κώλο (τον δικό μας δηλαδή), ο εργαζόμενος θα υποφέρει και οι λεφτάδες θα απολαμβάνουν. Κατά τ' άλλα όμως η Ελληνική Οικονομία θα ανθίζει.
Πάρ’ το γεράνι μας, πάρ’ το στεφάνι μας
στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή
Κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου
εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί.
Πλάκα έχει όμως ο Mr. Horsecap με τις δηλώσεις που κάνει και τις υποσχέσεις που δίνει για καλύτερες ημέρες. Δεν ξέρω εσείς τι κάνετε όταν έχετε αυπνίες, αλλά εγώ όποτε μου τελειώνουν τα βάλιουμ για να στανιάρω βλέπω 15' δηλώσεις του Mr. Horsecap στην τιβι και μετά κοιμάμαι σαν τούβλο. Κοιμάμαι και η τύχη μου δουλεύει! Βέβαια, αν επιχειρήσουμε να συνοψίσουμε όλα αυτά τα μυστήρια που συμβαίνουν στη χώρα μας, μπορούμε να δώσουμε ένα νέο ορισμό για την πολύπαθη, μαρτυρική και βασανισμένη "Ελληνική Οικονομία": Είναι όταν ο κρεοπώλης φέρνει τις μπριζόλες έξω από το σπίτι μας, η οικονόμος τις βάζει μέσα, τις ξαναδίνει στον κρεοπώλη από την πίσω πόρτα και λέει στο νοικοκύρη ότι σήμερα πρέπει να κάνει δίαιτα.
Κάθε ηλιοβασίλεμα δε ξέρω τι μού φταίει
Με παίρνει το παράπονο, αχ, και η καρδιά μου κλαίει.
Μιλάμε για φτώχια, όχι μαλακίες. Ακόμα και οι υψηλόμισθοι Έλληνες φτωχοί είναι με υψηλό βιοτικό επίπεδο. Όπως λέει και το θεώρημα της εθνικής μιζέριας "όσα περισσότερα βγάζει κάποιος Έλληνας, τόσο περισσότερα χρωστάει στις τράπεζες". Και μετά άντε να τον μαζέψεις τον Έλληνα έτσι κι αρχίσει να ξανοίγεται. Τιγκάρει τις τσέπες του με καταναλωτικά δάνεια για να μπορεί να γεμίζει με βενζίνη το καγιέν που πήρε με λίζινγκ, να αδειάζει στα κεφάλια των σκυλάδων δέκα πανέρια το λεπτό και να έχει τζακούζι στη γκαρσονιέρα. Ουστ ρε Πιππότη της Ασφάλτου, Ελληνάρα! Κάποτε αξία θεωρούσαμε το να έχει κάποιος δικό του σπίτι για να στεγάσει την οικογένειά του. Σήμερα η μέγιστη αξία του Έλληνα είναι το κωλοφτιαγμένο πεζό και το γκούτσι φόρεμα. Άρα τα θέλει κι ο κώλος μας, για να λέμε και του στραβού το δίκιο.
Ματσάκια πεντοχίλιαρα
θες για να την περάσεις
κι όταν καλά-καλά σκεφτείς
βρε, τα μυαλά θα χάσεις.
Γεια και χαρά σου μεγάλε στρατηγέ Μακρυγιάννη. Αλίμονο σ' εμάς που σε ξεχάσαμε τόσο γρήγορα όταν έλεγες τα παρακάτω λόγια:
"Όσα έπαθε η πατρίς δια τους "νόμους" και το καλό αυτεινών και όσα παληκάρια σκοτώθηκαν, δεν τάπαθε η πατρίς εις τον αγώνα των Τούρκων. Κατοικίσαμεν τους κατοίκους μέσα τα σπήλαια και ζούνε με τα θερία και ρημώσαμε τους τόπους και εγίναμε η παραλυσία του κόσμου."
Που 'σαι τώρα να μας καμαρώσεις...
Γυαλίζουν μέσα στα μάτια σου οι επιθυμίες, αντανακλώνται μέσα στις δικές μου χαρές, αυτές που κυρτός επιζητώ στο κορμί σου. Κάθε αναστεναγμός που δραπετεύει από τα χείλη σου χώνεται βαθιά μέσα μου και με αποθεώνει. Κάθε σταγόνα ιδρώτα που βγάζεις κυλά μέσα μου σε μια θάλασσα ηδονής που με ποτίζει. Στα γαλανά σου μάτια, στα σκούρα σου μαλλιά, στις καμπυλωτές γραμμές σου, στη ζεστή σου ύπαρξη, εκεί βρήκα τη λύτρωση. Απαλλαγμένος από τη θνητότητά μου γίνομαι αθάνατος στην αγκαλιά σου. Γαντζώνομαι πάνω σου και τα φτερά σου γίνονται δικά μου. Πιστός προσκυνώ στο ιερό του κόλπου σου και προσεύχομαι με όλη τη δύναμη της ψυχής μου ν' ακουστεί παντού η αλήθεια μου για να εξιλεωθώ:
