Ciudad Juarez

Ονειρεμένη πόλη του Νότου
στέκεσαι στην πύλη
πουλάς το κορμί σου στους περαστικούς
κόσμος πάνω κάτω
κι εσύ ασάλευτη
ξεπλένεσαι στις όχθες του Ρίο Μπράβο
οι ώρες γλιστάνε ματωμένες από τα χέρια σου
πόσο σ' έχει αδικήσει ο χρόνος
νεκροί στιβάζονται σαπίζουν τα χώματά σου
στριγγλιές πνίγονται στα νερά του Ρίο Μπράβο
όπου ξεπλένεσαι
πόλη του αύριο, χωρίς αύριο
Ciudad Juarez

Debate... στο διάολο λέω εγώ!

"Ο κόσμος το 'χει τούμπανο κι εσείς κρυφό καμάρι". Σας ταιριάζει η παροιμία πουλάκια μου, μη ζορίζεστε πια να κρύψετε το πάθος που σας δένει. Δημοσιογράφοι και πολιτικοί θα βγείτε απόψε χεράκι χεράκι από το τηλεπαράθυρο στο τηλεμπαλκόνι για να επιδείξετε με ποιητική ευφράδεια την αγάπη που τρέφετε προς τον λαό: οι μεν δημοσιογράφοι εκτοξεύοντας σκληρές και δριμείς ερωτήσεις και οι δε απαντώντας με ειλικρίνεια και αποφασιστικότητα. Την ίδια ώρα από κάτω ο λαός με ανοιχτό το στόμα και με τους σιαλογόνους αδένες εν πλήρει λειτουργεία θα περιμένει τα χαρμόσυνα μαντάτα για τις αναγκαίες αλλαγές που πρόκειται να βιώσουμε μετά τις εκλογές και που θα αλλάξουν το πρόσωπο της χώρας, ωσαύτως της ανθρωπότητος. Θα μας τρέχουν τα σάλια δικέ μου!
Απόψε λοιπόν κάποιοι θα μιλήσουν χωρίς να πουν τίποτα και πολλοί θα ακούσουν χωρίς να καταλάβουν τίποτα. Έτσι είναι. "Τα πολλά τα λόγια είναι φτώχεια" κι ο φτωχός δεν τα έχει ανάγκη. Πράξεις πότε θα δούμε; Α; Καλά, ας μη μας τρέχουν και τα σάλια... πάνε και χαμένα. Καλύτερα να τα χρησιμοποιήσουμε ως ανταπάντηση στο αποψινό πηγαδάκι (aka debate) υπό τη μορφή χλέμπας.
Μόνο η χλέμπα της πλέμπας μπορεί να ξεπλύνει τούτο τον τόπο από αυτούς που τον λυμαίνονται.