Σκόρπιες λέξεις, σχεδόν ανόητες

連歌

Οι πέτρες λευκές
ο ήλιος στέκει ψηλά
άλλοι άνθρωποι

Κλειδί στην πόρτα
έτριξες τα δόντια σου
δεν θα γυρίσω

Ένα σπουργίτι
σκυμμένο στο ρυάκι
ανασταίνεται

Το δάκρυ κυλά
ρυτίδα στο μάγουλο
δείχνει το δρόμο

Είπες μια λέξη
ο ήχος της πάγωσε
μέσα στ' αυτία μου

Με αγκάλιασες
και η νύχτα φώλιασε
στη μασχάλη σου

Μέσα στο δάσος
σορβιές και φιλύρες
κρύβουν το λύκο

Κόκκινη φούστα
ένα φιλί στα χείλη
ηχώ της ψυχής

Έφτιαχνα κύκλους
ώσπου να καταλάβω
πως είναι κενοί

Όταν τα σκατά πάρουν αξία

Σε άρθρο που διάβασα στο περιοδικό Scientific American αναφέρεται ότι το σκατό της φάλαινας, όταν αυτή έχει δυσπεψία λόγω υπερβολικής κατανάλωσης καλαμαριών, περιέχει την ουσία ambergris. Χάρη στο ambergris η φάλαινα προστατεύει το στομάχι της (φυσικό σιμέκο ε;) από τα κόκκαλα των καλαμαριών και των σουπιών (που παρεπιπτώντως δεν θυμάμαι αν υπάρχει κάποια ιδιαίτερη λέξη γι' αυτό, νομίζω ότι λέγεται "πένα") ώστε να τα χωνεύει καλύτερα. Όταν εκκρίνεται αυτή η ουσία πηγαίνει και κάθεται πάνω στα κόκκαλα, τα "αμπαλάρει" και τα αποβάλλει με τον γνωστό τρόπο από την γνωστή έξοδο. Αυτή η σπάνια ουσία χρησιμοποιείται από την αρωματοποιΐα και την φαρμακευτική και η αξία μιας σκατούλας υπολογίζεται στα $6.000.
Όταν δε μάστιζε η Μαύρη Πανώλη την Ευρώπη, οι άνθρωποι πίστευαν ότι αν είχαν μια μπαλίτσα από αυτή την ουσία στην τσέπη δεν θα αρρώσταιναν, επειδή δήθεν το άρωμά της έδιωχνε τον κακό αέρα που μετέφερε την ασθένεια...
Αν λοιπόν καθώς κολυμπάτε συναντήσετε μια κουραδίτσα όπως αυτή της φωτογραφίας, μην την αγνοήσετε! Ψάξτε, ίσως βρείτε κι άλλες. Και για όνομα του Θεού, σώστε τις φάλαινες!