Η Δίκοπη Ζωή

Η δίκοπη ζωή

Στίχοι Μάνου Ελευθερίου
Μουσική Θάνου Μικρούτσικου
Τραγουδάει ο Γιώργος Μεράντζας


Απ' το κακό και τ' άδικο διωγμένο
κι όπως ενήστευες τη δίκοπη ζωή,
σε βρήκα ξαφνικά σημαδεμένο,
να σ' έχει ο κάτω κόσμος ξεγραμμένο
κι ο πάνω κόσμος νά 'ναι οι τροχοί,
που σ' έχουν στα στενά κυνηγημένο.

Και πήρες του καιρού τ' αλφαβητάρι
και της αγάπης λόγια φυλαχτό
για νά 'βρει πάλι ρίζα το χορτάρι.
Και πήρες την ελπίδα και τη χάρη
ψηλά να πας να χτίσεις κιβωτό
με την ελπίδα μόνο και τη χάρη.

Μα πως να μη ξεχάσεις την αυλή σου
και την παλιά τη γνώμη καθενός,
όσους κρυφά περπάτησαν μαζί σου
να σημαδεύουν πάλι τη ζωή σου
και να 'σαι το πουλί κι ο κυνηγός
στις μαύρες λαγκαδιές του Παραδείσου.

Κρυφά και φανερά σ' ακολουθούνε
οι συμμορίες κ' οι βασανιστές
και ψάχνουν μέρα νύχτα να σε βρούνε,
μα δεν υπάρχει δρόμος να διαβούνε
γιατί ποτέ δεν ήταν Ποιητές
το χώμα που πατούν να προσκυνούνε.

Ο Σάββας Τσιτουρίδης στο στόχαστρο... ξανά

Στην απαγόρευση τοποθέτησης αποθεματικών των ταμείων σε παράγωγα ομολόγων και άλλα σύνθετα χρηματοοικονομικά προϊόντα υψηλού κινδύνου προχωρούν τα Υπουργεία Οικονομικών και Απασχόλησης. Όπως δήλωσαν οι υπουργοί Γιώργος Αλογοσκούφης και Σάββας Τσιτουρίδης, αμέσως μετά την ευρεία σύσκεψη στο Υπουργείο Οικονομικών σήμερα το πρωί, η απόφαση αυτή θα ισχύει μέχρι την ολοκλήρωση της διαδικασίας αναμόρφωσης του θεσμικού πλαισίου που διέπει την επενδυτική συμπεριφορά των ταμείων.

Εν τω μεταξύ, την παραίτησή του υπέβαλε χθες ο πρόεδρος του Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης Δημοσίων Υπάλληλων, Αγάπιος Σημαιοφορίδης μετά την υπόθεση που ανέκυψε με τη διαχείριση των αποθεματικών του ταμείου. Η παραίτηση έγινε δεκτή από τον Υπουργό Απασχόλησης ο οποίος το πρωί -προχωρώντας στην αντεπίθεση-υπέβαλε μήνυση και αγωγή για τις εναντίον του αιχμές από την εφημερίδα "Ο κόσμος του Επενδυτή". Πλήρη στήριξη στο Σάββα Τσιτουρίδη παρέχει η κυβέρνηση όσον αφορά στους χειρισμούς του για την υπόθεση ενώ δόθηκε εντολή να γίνουν έλεγχοι και σε άλλα ταμεία. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης επιμένουν στις καταγγελίες τους για λεηλασία των αποθεματικών των ταμείων και μιλούν για τεράστιες πολιτικές ευθύνες.

Είναι η τέταρτη φορά τα τελευταία τρία χρόνια που ο Σάββας Τσιτουρίδης βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα. Η μετεγγραφή του φοιτητή γιου του, η υπόθεση των κουμπάρων της ΜΕΒΓΑΛ, η υπόθεση Βαρθολομαίου και τώρα το σκάνδαλο με τη χρηματιστηριακή Ακρόπολις έχουν καταπονήσει δραματικά την εικόνα του.

Καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα! Δεν είναι δα και βολικό να τραβάει κάποιο πολιτικό πρόσωπο το σκάνδαλο σαν μαγνήτης, ειδικά λίγους μήνες πριν τις βουλευτικές εκλογές.
Ελπίζουμε να βγει ψυχικά αλώβητος από αυτόν τον κυκεώνα λασπολογίας, ώστε επάξια να καθίσει ξανά στα έδρανα της Βουλής των Ελλήνων και να μας εκπροσωπήσει με την ίδια επιτυχία, με το ίδιο ηθικό σθένος, με την αμείωτη πίστη για το αποτέλεσμα και την αυταπάρνηση που έχει επιδείξει μέχρι σήμερα.

Φως

Και οι 300 ήταν υπέροχοι

Είναι η τρίτη φορά τα τελευταία χρόνια που επιχειρείται να αποδοθεί στη μεγάλη οθόνη ένα κομμάτι της Ελληνικής Ιστορίας, κατά τη γνώμη μου το πιο σημαντικό: Η μάχη των Θερμοπυλών. Μια μάχη που έδωσε στον ελεύθερο Ελληνικό κόσμο το δικαίωμα στη ελπίδα, κόντρα σε μια πανίσχυρη πολεμική μηχανή εξ Ανατολάς, τους Πέρσες.
Όσοι περιμένετε να δείτε στην ταινία μια ιστορική ανασκόπηση της μάχης και των παρελκομένων αυτής, μην κάνετε τον κόπο. Δείτε καλύτερα ένα ντοκιμαντέρ. Η ταινία "300" χρησιμοποιόντας ειδικά εφέ σαν background, προσδίδει στην ταινία μια μόνιμη πλαστικότητα, μέσω της οποίας οι ολοζώντανοι χαρακτήρες ξεπροβάλλουν ακόμα πιο δυναμικά. Η σχεδόν μυθική διάσταση του σπουδαιότερου και θεαματικότερου last stand στην ανθρώπινη Ιστορία, όπου το ratio των δυνάμεων ήταν 1:120 (300 Σπαρτιάτες και 700 Θεσπιείς απέναντι στους 120.000 του στρατού του Ξέρξη κατά Ηρώδοτο), στιβάζεται σε ένα στενό των Θερμοπυλών γεωγραφικά ανύπαρκτο, ιδεατό, που λειτουργεί σαν αλληγορία -ο ελάχιστος χώρος που χώρεσε την μεγαλύτερη ανδρεία.
Ο Θουκιδίδης είχε γράψει στον Περικλέους Επιτάφιο το εξής: "Όσοι δεν ήσασταν εκεί, θα θεωρήσετε ότι λέγω υπερβολές. Όσοι πάλι ήσασταν εκεί, θα πείτε ότι λέγω ελάχιστα". Το "300" έχει τοποθετήσει το θέμα κάτω από μεγενθυντικό φακό και βρίθει υπερβολών. Από τον παραμορφωμένο Εφιάλτη, τους Έφορους του ναού, τον υβριδικό Ξέρξη, τον αιμοβόρο Λεωνίδα, μέχρι τους πολεμιστές εκατέροθεν, όλα φαίνονται τόσο υπερβολικά φορτισμένα, που σχεδόν αγγίζουν τη σφαίρα του φανταστικού - και ίσως φαντασμένου. Η εντυπωσιακή περιγραφή των στατιωτικών τακτικών των Σπαρτιατών μέσα στις μάχες και τα close-ups των θεαματικών one-on-one με το αίμα και τα ανθρώπινα μέλη να πετάγονται στον αέρα μπορεί να "μυρίζουν" Χόλυγουντ όμως καθιλώνουν τον θεατή και συνάμα τον μεταφέρουν στο πεδίο μάχης, τόσο κοντά, όσο ίσως δεν ήθελε. Οι ερμηνείες ακραίες, πομπώδεις και σε σημεία ασπόνδυλες και κουραστικές, όμως αληθινές και γεμάτες.
Οι "300" δεν ήταν "Τροία", ούτε "Μεγάλος Αλέξανδρος". Αυτό που παρακολούθησα ήταν κλάσεις ανώτερο από αυτό που περίμενα να δω και εντέλει ανώτερο από τα 2 προαναφερόμενα προϊόντα του Χόλυγουντ. Δείτε το με επιφύλαξη. Ξαναλέω, όσοι θέλετε Ιστορία, δείτε ντοκιμαντέρ ή διαβάστε ιστορικά βιβλία. Οι "300" είναι εικαστική τέχνη. Και μάλιστα επιτυχημένη.

Ο "Συνωστισμός" της Σμύρνης...

...ή τα Κουλουβάχατα της Ιστορίας!

Η Μαρία Ρεπούση ξεσπάθωσε υπερασπιζόμενη το επίμαχο βιβλίο: «Οι κυριότερες διαφωνίες δεν είναι ούτε παιδαγωγικές, ούτε ιστορικές. Υπάρχουν κάποιοι που χρησιμοποιούν την εκπαίδευση για να διατηρήσουν ή και να αποκτήσουν εκλογική πελατεία. Με συνθήματα και όχι με επιχειρήματα, εκμεταλλεύονται τις ευαισθησίες της κοινής γνώμης για την Ιστορία και την Εκπαίδευση. Αυτό που προσπαθούν να κάνουν είναι να μετατρέψουν το σχολείο σε κομματική αρένα. Δεν ισχυρίζομαι ότι είναι οι μόνες αντιδράσεις. Υπάρχουν αντιδράσεις που θέλουν να ανατρέψουν κάθε προσπάθεια αλλαγών, καινοτομιών στο ελληνικό σχολείο. Θέλουν να κρατήσουν την Ιστορία στη μυθική και αντιπαιδαγωγική της εκδοχή. Εγκλωβισμένοι στους μύθους και την παπαγαλία. Δεν μπορούμε, όμως, εμείς να το επιτρέψουμε. Και όταν λέω εμείς εννοώ την επιστημονική και εκπαιδευτική κοινότητα».
Ο ιστορικός και συγγραφέας, Σαράντης Καργάκος μιλώντας στον ΑΝΤ1 έκανε λόγο για ιστορικό κανιβαλισμό, ενώ ένας εκ των συγγραφέων ο Βαγγέλης Σιτσίδης τόνισε πως εάν διαβαστεί με νηφαλιότητα δεν υπάρχει ούτε αποσιώπηση ούτε παραπληροφόρηση ούτε συνωμοσιολογία.
Ο καθηγητής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Αντώνης Λιάκος έθεσε το ερώτημα εάν μας χρειάζεται μια «πολιτικά ορθή» Ιστορία και απάντησε: «Αν με αυτόν τον όρο περιγράφουμε μια Ιστορία που απαλείφει τις διαφορές, όχι. Αλλά μας χρειάζεται μια "πολιτικά ήπια" Ιστορία χωρίς τη λατρεία του αίματος».
Ο Βασίλης Παναγιωτόπουλος από το Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών το χαρακτήρισε «βιβλίο-εργαστήρι» μέσα σε μια «τάξη-εργαστήρι που αξίζει τον κόπο να ονειρευόμαστε, όπου ο δάσκαλος καλείται δημιουργικά ως εκπαιδευτικός να γίνει παραγωγός και σκηνοθέτης του μαθήματός του, ακόμη και μέσα από τις αντιρρήσεις του, αν έχει και μέσα από τις δικές του ερμηνείες, αν το θελήσει».
Για κάποιους η Ιστορία δεν είναι μάθημα αλλά κατηχητικό, είπε ο Ηλίας Νικολακόπουλος από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και επισήμανε ότι «το βιβλίο δεν αναιρεί μύθους, αλλά μόνο εξ απαλών ονύχων». Ιδιαίτερα επικριτικός για τον πραγματικό ρόλο της Εκκλησίας σε αυτή τη διαμάχη ήταν ο Χρήστος Λούκος από το Πανεπιστήμιο Κρήτης.
Ο καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου Στέφανος Πεσμαζόγλου υποστήριξε ότι «εκπαιδευτικά το βιβλίο αρνήθηκε να εξυπηρετήσει την καλλιέργεια της μισαλλοδοξίας και της έχθρας» και πρόσθεσε ότι «τα περισσότερα βιβλία που προηγήθηκαν καλλιέργησαν λιγότερο ή περισσότερο την αντιπαλότητα και την εχθρότητα, ανάγοντας σε αξιωματική αλήθεια ότι Ελληνες και Τούρκοι υπήρξαν και θα παραμείνουν προαιώνιοι εχθροί».
Ο καθηγητής Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου Κωνσταντίνος Ρωμανός σημειώνει ότι στο βιβλίο «περιορίζεται η Ελληνική Επανάσταση σε ελάχιστες γραμμές και απλά αναφέρονται τα ονόματα οπλαρχηγών χωρίς ειδική μνεία στη δράση τους. Ωραιοποιείται η οθωμανική δεσποτεία, καθώς υποστηρίζεται ότι ο λαός αφηνόταν να ζει σύμφωνα με τα ήθη και τα έθιμά του και ότι οι σουλτάνοι συνήθιζαν να διατηρούν θαυμαστή τάξη. Για την Καταστροφή της Σμύρνης αναφέρεται ότι «χιλιάδες Ελληνες συνωστίζονται στην παραλία προσπαθώντας να μπουν στα πλοία και να φύγουν για την Ελλάδα» και δεν γίνεται αναφορά στις συνθήκες φυγής του ελληνικού πληθυσμού».
Από την πλευρά της, η καθηγήτρια Μαρία Ρεπούση σημείωσε ότι «η συγγραφική ομάδα δεν θα δεχθεί διόρθωση από το λεγόμενο -ας μου επιτραπεί- εθνικιστικό λόμπι. Δεν διεκδικούμε το αλάθητο. Το βιβλίο είναι εργαλείο, δεν είναι Βίβλος. Θα συγκεντρωθούν οι παρατηρήσεις των εκπαιδευτικών και αφού ακολουθηθεί η έγκυρη διαδικασία, θα ανταποκριθούμε στις παρατηρήσεις τους».
Το υπουργείο Παιδείας περίμενε ευνοϊκή απόφαση από την Ακαδημία Αθηνών, στην οποία το είχε στείλει προς κρίση, όμως τελικά η κρίση της Ακαδημίας προκάλεσε... κρίση και άρνηση στο αίτημα για απόσυρση του βιβλίου από την κυρία Μαριέττα Γιαννάκου, κρίση και σε εμάς που προσπαθούμε να βγάλουμε μια άκρη σ' αυτή την ιστορία.
Τα συμπεράσματα των ακαδημαϊκών αποτελούν κόλαφο για τους συγγραφείς του βιβλίου. «Το βιβλίο πάσχει πρώτον ως βιβλίο ιστορίας. Οι αδυναμίες του αποκαλύπτουν ότι οι συγγραφείς δεν έχουν αρκετές ιστορικές γνώσεις και καθόλου ιστορική σκέψη. Ούτε εμπειρία συγγραφής βιβλίων έχουν», αναφέρουν χαρακτηριστικά στη γνωμοδότηση τους οι ακαδημαϊκοί, που απορρίπτουν τη λύση των διορθώσεων. Στην πολυσέλιδη γνωμοδότηση το βιβλίο κρίνεται αναλυτικά, για κάθε περίοδο στην οποία αναφέρεται. Χαρακτηριστικές είναι οι παρατηρήσεις για την παρουσίαση της Επανάστασης του 1821. «Δεν έχει τις προβλεπόμενες θεματικές ενότητες: "Οι Έλληνες εκφράζουν τους καημούς και τις ελπίδες τους", "Σούλι, Μάνη, Σφακιά", "Εξεγέρσεις των Ελλήνων"», αναφέρεται χαρακτηριστικά.

Τελικά, όχι μόνο δεν είμαστε ικανοί να δημιουργήσουμε Ιστορία ανάλογη με αυτή του ενδόξου παρελθόντος μας, αλλά κατά πως φαίνεται δεν μπορούμε καν να συμφωνήσουμε σε αυτή που ήδη έχουμε...

Μπορείτε να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα κατεβάζοντας και διαβάζοντας το βιβλίο:
http://www.antibaro.gr/society/istoria_math_1_23.pdf
http://www.antibaro.gr/society/istoria_math_24_53.pdf
http://www.antibaro.gr/society/istoria_math_54_73.pdf
http://www.antibaro.gr/society/istoria_math_74_93.pdf
http://www.antibaro.gr/society/istoria_math_94_113.pdf
http://www.antibaro.gr/society/istoria_math_114_138.pdf

Μια τρύπα στα σύννεφα απελευθερώνει το φώς

Η λατρεία του φωτός είναι τόσο ριζωμένη στη συνείδησή μας, που όταν κλείσουμε μάτια μας για τελευταία φορά, αυτό που περιμένουμε να δούμε είναι το λευκό φως που θα μας καθοδηγήσει στην άλλη πλευρά, στην αλήθεια.
Αποδώσαμε στο φως πολλές ερμηνείες, τόσο αρχαίες όσο το πρώτο βλέφαρο που άνοιξε και το αντίκρισε, τόσο αληθινές όσο εμείς που κινούμαστε μέσα του.

• Η αντίδραση του γυμνού ματιού στην ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία με παλμό από 400 μέχρι 700 νανόμετρα. (επιστημονική προσέγγιση)
• Η δύναμη του Απόλλωνα. Η επίκλησή του “Δήλιος” σημαίνει τον Θεό που κάνει δήλα και ορατά τα πάντα, αλλά και τα πάντα ορά -“πανδερκές έχων φαεσίμβροτον όμμα” σύμφωνα με τον 34ο Ορφικό Ύμνο, δηλαδή ως ο θεός που η ματιά του φωτίζει τους θνητούς και παρατηρεί τα πάντα. (μυθολογική προσέγγιση)
• Η δημιουργία του Θεού σύμφωνα με το βιβλίο της Γένεσης 1:3 "και είπεν ο Θεός γενηθήτω φως και εγένετο φως". (θεολογική προσέγγιση)
• "Eτούτο το τοπίο είναι σκληρό σαν τη σιωπή, σφίγγει στον κόρφο του τα πυρωμένα του λιθάρια, σφίγγει στο φως τις ορφανές ελιές του και τ' αμπέλια του, σφίγγει τα δόντια. Δεν υπάρχει νερό. Mονάχα φως. O δρόμος χάνεται στο φως κι ο ίσκιος της μάντρας είναι σίδερο. Mαρμάρωσαν τα δέντρα, τα ποτάμια κ' οι φωνές μες στον ασβέστη του ήλιου". Γιάννης Ρίτσος από τη Ρωμιωσύνη (λογοτεχνική προσέγγιση)

Το φως αποκαλύπτει όσα κρύβονται στο σκοτάδι. Με μικρές τομές στην καθημερινότητα, το φως θα εισχωρήσει στα πιο σκοτεινά σημεία μέσα μας και έξω από εμάς. Ας το ακολουθήσουμε...