ΟΧΙ στην βανδαλοκρατία

Αυτοί που ενορχήστρωσαν και εκτέλεσαν αυτή την επιδρομή των βανδάλων στο ΑΤ Αγίας Παρασκευής και ύπουλα χτύπησαν τους αστυνομικούς, είναι οι ίδιοι που με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου και το μνημόσυνο του Αλέξη Γρηγορόπουλου θα κάψουν την Αθήνα για άλλη μια φορά.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να διαμαρτυρηθεί κάποιος που νιώθει αδικημένος από το σύστημα. Για να το πω αλλιώς: είναι δικαίωμα και υποχρέωση του αδικημένου να διαμαρτύρεται υπέρ της δικαιοσύνης.

Η τυφλή βία ασφαλώς δεν είναι ένας από τους τρόπους. Η βία ευνοεί την αστυνομοκρατία και αποστρέφει το κοινό λαϊκό αίσθημα. Η βία πετυχαίνει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που επιδιώκει. Γι' αυτό η βία όπως εκφράζεται μέσω της βανδαλοκρατίας και της τρομοκρατίας είναι μάλλον προβοκατόρικη.

Η βία δεν είναι λύση, είναι το ίδιο το πρόβλημα. Όσα μπορεί να πετύχει μια ειρηνική επανάσταση δεν μπορούν να πετύχουν χίλιες βίαιες εξεγέρσεις. Η ιστορία διδάσκει, δυστυχώς μόνο ορισμένους, αυτούς που έχουν διάθεση να διδαχτούν και δεν διαβάζουν τον Μαρξ, τον Μπακούνιν, τον Κροπότκιν, τους Διαφωτιστές -και δεν ξέρω ποιόν άλλο- μονόπλευρα.

Στο κάτω-κάτω, όταν ο αδικημένος εξαντλεί την οργή του στον μπάτσο, τότε δεν του μένει δύναμη ούτε δίκιο για να αντιμετωπίσει τους πραγματικούς υπεύθυνους της κατάντιας του. Ούτε έχει πρόσωπο για να αντικρίσει τον απλό πολίτη -ντροπιασμένος εκ των προτέρων για τις αταίριαστες πράξεις του, κρύβει το πρόσωπό του με την κουκούλα.

Όμως...

Οι αληθινοί επαναστάτες ποτέ δεν έκρυψαν τα πρόσωπά τους.

Μαχάτμα Γκάντι, Τσε Γκεβάρα, Φιντέλ Κάστρο, Εμιλιάνο Ζαπάτα, Βλαντιμίρ Λένιν, Ρόζα Λούξεμπουργκ, Σιμόν Μπολιβάρ, Μάο Τσε Τουνγκ, Σεντ Ζιστ, Ροβεσπιέρος, Ρομπέρ Λεντέ, Ζαν Πολ Μαρά και οι δικοί μας Βελουχιώτης, Παναγούλης, Κολοκοτρώνης, Παπαφλέσσας, Μπότσαρης, Μιαούλης και εκατομμύρια άλλοι πολεμιστές της ελευθερίας που ουδέποτε έκρυψαν τα πρόσωπά τους διότι ουδέποτε ντράπηκαν για τις πράξεις τους. Γι' αυτό οι μορφές τους έγιναν είδωλα για τις μελλοντικές γενιές των αληθινών επαναστατών.