{Οι διαρρήκτες κατά την αρχαιότητα ονομάζονταν "τοιχωρύχοι", διότι δεν παραβίαζαν πόρτες ή παράθυρα για να εισέλθουν παρανόμως σε ένα σπίτι. Αντ' αυτού, προτιμούσαν να σκάβουν μια τρύπα στους λεπτούς τοίχους που ήταν κατασκευασμένοι από λάσπη και καλάμια, ανοίγοντας το δρόμο τους...}
αλλά ή καλώς ζην ή καλώς τεθνηκέναι τον ευγενή χρη. πάντ' ακήκοας λόγον. «Μα πρέπει ή με τιμή να ζή ένας άντρας ή να πεθαίνει με τιμή. Αυτό είναι.» Σοφοκλέους Αίας (στ. 479)
Ο Αίαντας είναι ο πρώτος -από τα σωζόμενα έργα του Σοφοκλή - ήρωας από μία σειρά αυτοχείρων πρωταγωνιστών. Όταν η ηθική του συγκρούεται με αυτήν του κατεστημένου, επιλέγει το θάνατο για να σώσει την τιμή του. Απομονωμένος και ξεκομένος από το περιβάλον του, αναζητά τη λύτρωση στον άλλο κόσμο.
Αυτά τα ιδανικά έκαναν τους προγόνους μας τόσο σπουδαίους. Αυτά, που δεν έχουμε σήμερα. Αλήθεια, πόσοι πολιτικοί θα ήταν ακόμα εν ζωή αν τηρούσαν αυτή την αξία;
Με φρέσκια ματιά και πειραματική διάθεση σχεδίασαν φέτος οι φοιτητές της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών τις αφίσες της καθιερωμένης πλέον καμπάνιας που οργανώνει κάθε χρόνο το ΕΚΕΒΙ με την αφορμή της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης. Με την επίβλεψη της επ. καθ/τριας της ΑΣΚΤ και υπεύθυνης του εργαστηρίου Γραφικών Τεχνών, Τυπογραφίας και Τέχνης του Βιβλίου, Λεώνης Βιδάλη.
Για το 2007 η καμπάνια είναι αφιερωμένη στο ποιητικό έργο του Νίκου Εγγονόπουλου, επιλεγμένοι στίχοι του οποίου θα «ταξιδεύουν» μαζί μας για ένα μήνα και θα μας συντροφεύουν στις καθημερινές μας μετακινήσεις με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.
ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΤΟΥ Ν. ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΜΠΑΝΙΑ (κάντε κλικ εδώ)
Η βασική πληροφόρηση για την προέλευση και τον τρόπο παραγωγής των τροφίμων που καταλήγουν στο τραπέζι μας έχει χαθεί προ πολλού. Τι θα άλλαζε στη διατροφή μας αν γνωρίζαμε καλύτερα τι τρώμε;
-Γκαρσόν, από πού είναι το κοτόπουλο;
Είναι γεγονός. Οι Έλληνες τρώμε σε εστιατόρια και χρησιμοποιούμε το delivery πολύ συχνά. Αλήθεια, αν γνωρίζαμε την διαδικασία που ακολούθησε η τροφή μας για να καταλήξει στο πιάτο μας, θα την τρώγαμε; Συνέπεια της βιομηχανοποίησης της κοινωνίας ήταν η βιομηχανοποίηση της φυτικής και ζωικής παραγωγής. Οι φάρμες έχουν αυτοματοποιηθεί, εξειδικευτεί και απομακρυνθεί από τον αστικό πληθισμό. Η νομοθεσία ευνοεί τις συνθήκες ανάπτυξης των μεγάλων παραγωγών αγνοώντας συστηματικά τις ανάγκες των μικρών παραγωγών. Τα ράφια των super market είναι γεμάτα από προϊόντα αγνώστου προελεύσεως για τον καταναλωτή –πολύχρωμες ελκυστικές συσκευασίες, που υπόσχονται ευεξία, δύναμη, αντοχή, ένα κάρο βιταμίνες και προσφέρουν δώρα (από κουτάλες και σετ μαχαιριών μέχρι αυτοκίνητα και ταξίδια σε εξωτικούς προορισμούς) στους καταναλωτές που θα τα προτιμήσουν.
-Τρώμε για να ζούμε ή ζούμε για να τρώμε; Τελικά, τρώμε ή απλώς καταναλώνουμε;
Ερωτήματα όπως τα παραπάνω τίθενται από συνειδητοποιημένους καταναλωτές, αγρότες και κτηνοτρόφους, με σκοπό να μπουν νέοι κανόνες στη βιομηχανία της διατροφής. Αυτοί οι κανόνες θα ενισχύσουν το εισόδημα των μικρών επιχειρήσεων, την αντιμετώπιση των εργαζομένων, τις συνθήκες στις φάρμες και την προστασία του περιβάλλοντος. Σαν άλλο Matrix, το κίνημα Meatrix έρχεται να ανοίξει τα μάτια των καταναλωτών, με σκοπό να τους βοηθήσει να κάνουν ορθότερες επιλογές. Welcome to the desert of reality…
Όταν ακούμε στην Ελλάδα για βιολογικά τρόφιμα, η πρώτη μας αντίδραση είναι ενδεικτική της αντιμετώπισης του όλου ζητήματος. Καθολική άγνοια.
-Βιολογικά τρόφιμα; Τι είναι αυτό; Βιολογικό πόλεμο μου θυμίζει…
Δεν γνωρίζουμε το αληθινό κόστος που έχει το φτηνό επώνυμο χωρίς προδιαγραφές υγιεινής τρόφιμο στην υγεία μας. Ενώ τα σκάνδαλα δίνουν και παίρνουν, εμείς αγέρωχοι συνεχίζουμε να καταναλώνουμε αβίαστα ο,τι μας σερβίρουν σε όποιο κόστος έχουν αποφασίσει.
-Φάβα Σαντορίνης , Ελιές Καλαμών και Ντάκος Κρητικός…
Βασικό χαρακτηριστικό της διατροφής των Ελλήνων ήταν η ονομασία προέλευσης. Συνδεδεμένη με την ιστορία ενός τόπου, με τις γαστρονομικές μνήμες του και τα βιώματα των ανθρώπων, η προέλευση του τροφίμου έδινε a priori πιστοποίηση στην ποιότητά του. «Από κιο του παππού μου» έλεγαν και ήξεραν ότι είναι αρίστης ποιότητας. Τότε που ο λόγος ήταν συμβόλαιο και η δοκιμή δωρεάν.
Σήμερα μέχρι και η χωριάτικη σαλάτα, το κλασσικό πιάτο που δήλωνε παρουσία σε κάθε ελληνικό γεύμα, έχει πλαστικοποιηθεί. Οι ζουμερές τομάτες έχουν δώσει τη θέση τους σε κάτι πρασινοπορτοκαλί στεγνά προϊόντα, το αγγουράκι το Καλυβιώτικο θυμίζει πέος εν απραξία, το λάδι που ρίχνουν θα μπορούσε να δώσει κίνηση σε μηχανή, ενώ ένα λευκό τυρί συνήθως έρχεται ως έξτρα, βαφτισμένο ως φέτα. Αντιπροσωπευτικό της σύγχυσης που επικρατεί στο πιάτο μας είναι το φαινόμενο ΜακΣαρακοστή αλλά και το γεγονός ότι το ελληνικό φαστ φουντ Γούδις προτιμάται από τα αντίστοιχα ξενόφερτα, λες και βρίθει ποιότητας. Δοκιμάστε μια πατάτα, θα σας πείσει.
Τα προϊόντα της ελληνικής γης υφίστανται πλέον τόση κακοποίηση στη γεύση, το άρωμα και την θρεπτικότητα, ώστε αν κάποιος είχε μια μηχανή του χρόνου και έφερνε ένα φορτηγό πεπόνια από το 1960, θα γινόταν ο πλουσιότερος Έλληνας σε χρόνο ρεκόρ.
Η ασταμάτητη μηχανή της βιομηχανίας τροφίμων πρέπει να βάλει ένα φρένο ώστε να κερδίσει την εμπιστοσύνη του καταναλωτή: • Ασφαλείς και δίκαιες συνθήκες εργασίας στους εργαζομένους • Υγιή και ανθρώπινη φροντίδα των ζώων • Μη χρήση ορμονών και αντιβιοτικών στα ζώα • Μη υπερβολική χρήση φυτοφαρμάκων • Μη χρήση γεννετικά τροποποιημένων φυτών και ζώων • Απαλλοιφή της χρήσης συντηρητικών και τοξινών • Φροντίδα και συντήρηση των αγρών και των υδάτινων πόρων • Προστασία της άγριας φύσης • Σχεδιασμός εξέλιξης φιλικής προς το περιβάλλον
Οι καταναλωτές πρέπει να γνωρίζουν το μέρος και τη διαδικασία παραγωγής. Το τρόφιμο πρέπει να επιστρέψει κοντά στον καταναλωτή. Αυτή η σχέση που έπαψε να υφίσταται τα τελευταία 30 χρόνια πρέπει να αποκατασταθεί και η ανάγκη είναι τόσο μεγάλη όσο ποτέ...
Επειδή είναι βαρετό να τρως ξύλο στις πορείες χωρίς να μπορείς να αντιδράσεις, ο καλός κύριος του βίντεο μας δίνει οδηγίες πως να αντιμετωπίζουμε τους πάνοπλους ματατζίδες με ένα... φακό.
Μάρτιος 2005: Ισχυρή έκρηξη στα διυλιστήρια της BP στο Τέξας σκοτώνει 15 εργάτες και τραυματίζει άλλους 180. Στη συνέχεια η εταιρεία παραδέχεται ότι υπήρχαν σημαντικές ελλείψεις στα μέτρα ασφάλειας και καταθέτει αποζημιώσεις ύψους 1,6 δις δολλαρίων. Η έκθεση του Chemical Safety Board δια στόματος της εκπροσώπου του Carolyn Merritt είναι καταλυτική: πεπαλαιωμένες εγκαταστάσεις, υπέρμετρες περικοπές οικονομικών πόρων (-25% από το 1998 μέχρι το 2000), ανεπαρκής σχεδιασμός και παράβλεψη κινδύνων. Μάιος 2005: Η BP εγκαινιάζει τον 2ο μεγαλύτερο αγωγό πετρελαίου στον κόσμο (Μπακού, Τμπίλσι, Κεϊχάν) μήκους 1.776 χιλιομέτρων, από την Κασπία ώς τη Μεσόγειο. Η BP κατηγορείται για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μόλυνση του περιβάλλοντος και έλλειψη μέτρων ασφαλείας. Οι αντιδρούντες συνελήφθησαν. Ιούνιος 2006: Η BP ελέγχεται για απάτες στην τιμή του πετρελαίου και του προπανίου κατά την περίοδο 2002 - 2004. Την έρευνα διενεργούν το US Commodity Futures Trading Commission (CFTC) και ένα κλιμάκιο της διεύθυνσης Δικαιοσύνης. Αύγουστος 2006: Η BP προχώρησε στο κλείσιμο του αγωγού της Αλάσκας στο Prudhoe Bay, κατόπιν διαπίστωσης σοβαρών διαρροών πετρελαίου που επέφεραν μόλυνση του περιβάλλοντος. Η BP υποχρεώνεται να προβεί σε δαπάνη ύψους 550 εκατ. δολλαρίων για την συντήρηση του αγωγού, ο οποίος παράγει 4 εκ. βαρέλια την ημέρα.
Τα καθαρά κέρδη της BP για το 2006 ανέρχονται στο ποσό των 22,286 δις δολλαρίων. Είναι 3 δις δολλάρια περισσότερα από το ΑΕΠ της Κύπρου...
Το 2006 η λίστα Fortune Global 500 κατατάσει την BP στην 4η θέση παγκοσμίως με συνολικές πωλήσεις στα 268 δις δολλάρια, ενώ το 2006 στο Forbes Global 2000 αναδεικνύεται ως η 8η μεγαλύτερη εταιρεία στον κόσμο.
"Αν συνδεθούν πεζότητα και πάθος, θα εξυψωθούν και τα δύο και ο ανθρώπινος έρωτας θα μεσουρανήσει.Πάψε να ζείς κομματιαστός.Κάνε αυτή τη σύνδεση και ο μοναχός ή το κτήνος, στερημένα από τη μοναξιά που θεωρούν ζωή, θα πεθάνουν"
Τα περιεχόμενα αυτού του ιστολογίου δεν έχουν καμία σχέση με πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις, είναι αποκυήματα συγγραφικής φαντασίας. Πρόκειται δε για περιεχόμενα προσωπικού ημερολογίου, του οποίου απαγορεύεται ρητά η ανάγνωση ή η αναδημοσίευση. Όποιος θιγόμενος επιθυμεί να αναζητήσει ευθύνες, παρακαλώ να αποταθεί σε ψυχολόγο.