Η αγάπη είναι μπαλόνι

Ήταν μια φορά μια αγαπημένη οικογένεια. Ο μπαμπάς, η μαμά και δυο όμορφα παιδάκια, ένας γιός πέντε ετών και μια κόρη δυο ετών.

Μια μέρα καθώς ο μπαμπάς και ο γιός έπαιζαν στον καναπέ, ρώτησε το παιδί: 

-Μπαμπά ποιόν αγάπας περισσότερο; Εμένα ή την αδερφή μου;

-Άκου παιδί μου,

απάντησε αμέσως ο μπαμπάς,

-η αγάπη δεν κόβεται σε μερίδες όπως το ψωμί. Φαντάσου ότι η αγάπη είναι σαν ένα μπαλόνι. Όσο πιο πολλούς αγαπάς, τόσο μεγαλύτερο γίνεται το μπαλόνι αυτό και τόσο περισσότερο το βλέπουν οι άλλοι άνθρωποι.

-Δηλαδή; Δεν μ´αγαπάς περισσότερο από την αδερφή μου;

ρώτησε ο γιός σουφρώνοντας τα χείλια του
-Παιδί μου, αν προσπαθήσω να κόψω το μπαλόνι για να το χωρίσω ανάμεσα σ´ εσένα και την αδερφή σου, τι θαρρείς πως θα γίνει;
-Χα, θα σπάσει το μπαλόνι! Σωστά μπαμπάκα;
-Σωστά παιδί μου. Το μπαλόνι μεγαλώνει όταν αγαπάς πολλούς ανθρώπους.

-Ναι μπαμπάκα; Κι αν αγαπώ μόνο τον εαυτό μου, πόσο μεγάλο είναι το μπαλόνι;

-Τόσο δα σαν φασολάκι

-Κι αν βάλω μέσα εσένα και τη μαμά, πόσο θα γίνει;

-Θα γίνει κάπως μεγαλύτερο, σαν πορτοκάλι.

-Κι αν του βάλω τη γιαγιά και τον παππού, πόσο θα γίνει τότε;

-Ε τότε θα γίνει μεγάλο σαν ένα πεπόνι.

-Κι αν του βάλω μέσα τους θείους, τις θείες και τα ξαδέρφια μου; Πόσο θα γίνει;

-Θα γίνει αρκετά μεγάλο, σαν ένα τόπι της θάλασσας.

-Αλήθεια λες; Κι αν του βάλω μέσα λίγους ακόμα; Μερικούς φίλους από το σχολείο;

-Τότε το μπαλόνι σου θα γίνει μεγαλύτερο, σαν ένα μπαλόνι αερόστατου.
-Κι αν βάλω μέσα την αδερφούλα μου, πόσο θα γίνει;
-Θα γίνει τεράστιο, σαν το φεγγάρι!
-Μπαμπά, κι αν χωρέσω μέσα στο μπαλόνι της αγάπης όλα τα παιδάκια του κόσμου και όλους τους ανθρώπους, τότε τι θα γίνει;
-Τότε αγόρι μου το μπαλόνι σου θα γίνει πελώριο σαν την Γη μας και όλος ο κόσμος θα σε αγαπά τόσο πολύ, όσο θα τον αγαπάς κι εσύ!
Ο μικρός πήρε μια μεγάλη αγκαλιά τον μπαμπά του και του υποσχέθηκε ότι στο εξής θα αγαπούσε την αδερούλα του όσο την μαμά και τον μπαμπά.