Δευτέρα 16 Απριλίου 2007

Ποίημα για τη Γνώση

Αν χορέψεις στη βροχή
η μυρωδιά του νοτισμένου χώματος
ποτίζει το κορμί σου.

SYNC ME @ SYNC buzz it!

6 σχόλια:

candy's τετραδιάκι είπε...

:)

Ωραια πραγματακια..

Natalia είπε...

απλά πανέμορφο!

samaritanboy είπε...

«Θεέ μου τι δεν μας περιμένει ακόμα.

Κάθομαι εδώ και βρέχομαι.
Βρέχει χωρίς να βρέχει
όπως όταν σκιά
μας επιστρέφει σώμα.

Κάθομαι εδώ και κάθομαι.
Εγώ εδώ, απέναντι η καρδιά μου
και πιό μακριά
η κουρασμένη σχέση μου μαζί της.
Έτσι για να φαινόμαστε πολλοί
κάθε που μας μετράει το άδειο.

Φυσάει άδειο δωμάτιο.
Πιάνομαι γερά από τον τρόπο μου
που έχω να σαρώνομαι.

Νέα σου δεν έχω.
Η φωτογραφία σου στάσιμη.
Κοιτάζεις σαν ερχόμενος
χαμογελάς σαν όχι.
Άνθη αποξηραμένα στο πλάι
σου επαναλαμβάνουν ασταμάτητα
το ακράτητο όνομα τους semprevives
semprevives - αιώνιες, αιώνιες
μην τύχεις και ξεχάσεις τι δεν είσαι».

Πιάστηκα από τη βροχή. Ανταπαντώ με τις «Απροσδοκίες» της Δημουλά. Πολύ ωραίο post.

BK είπε...

Ποτέ δεν μου άρεσε η Κική Δημουλά γιατι δεν καταλαβαίνω τι γράφει... αλλά καλά έκανες και το έβαλες. Σε άλλους μπορεί να αρέσει. Ευχαριστώ samaritanboy!

samaritanboy είπε...

Γιατί πρέπει όλα να έχουν κάποιο νόημα; Γιατί πρέπει όλα να καταλήγουν σε κάποιο συμπέρασμα; Την Τέχνη δεν χρειάζεται να την αντιλαμβάνεσαι. Πρέπει να την νιώθεις. Όσο για το συγκεκριμένο ποιήμα, νομίζω ότι δεν προσπάθησες να το καταλάβεις. Δεν προσπάθησες να δεις ανάμεσα στις γραμμές. Απλά μπορεί να μην είσαι φαν την ποίησης (αν και μερικά ποιήματα απλά δεν σου αφήνουν επιλογή παρά μόνο να τα αγαπήσεις).

BK είπε...

Λατρεύω την ποίηση. Απλά η ΚΔ προς το παρόν δεν μου λέει κάτι... μπορεί κάποτε όμως να την ανακαλύψω.

Υ.Γ. Ανάμεσα στις γραμμές μόνο κενό υπάρχει. Το νόημα είναι πάνω στις γραμμές.