Πέμπτη 24 Μαΐου 2007

Σημειολογία, Χρώματα και Ποίηση

Σημειολογία είναι η μελέτη των σημείων που συνθέτουν την κοινωνική ζωή. Το σημείο ή σύμβολο υπάρχει από αρχαιοτάτων χρόνων και χρησιμοποιείται για να μεταφερθεί ευκολότερα μια σημαντική ή ασήμαντη πληροφορία σε όποιον το αντικρίσει: φερειπείν, αν κάποιος δει σκαλισμένη σε ένα δέντρο μια καρδιά και στο κέντρο της καρδιάς υπάρχουν δυο αρχικά ενωμένα με ένα "+", π.χ. "Α+Β", τότε σημαίνει ότι ο "Α" αγαπά την "Β". Ή αν κάποιος δει σε ένα χάρτη ένα μαύρο σταυρό, σημαίνει ότι εκεί υπάρχει εκκλησία. Στο βουβό κινηματογράφο ας πούμε, κάποιος που πατούσε μια μπανανόφλουδα έπεφτε. Βέβαια, όσες φορές κι αν επιχειρήσει κάποιος να πατήσει μια μπανανόφλουδα είναι αδύνατον να πέσει. Ακόμα τα οδικά σήματα, τα νομίσματα, η διαφήμιση, η τέχνη, είναι σημεία τα οποία βοηθούν τον παραλήπτη να κατανοήσει και να εξοικειωθεί με αυτό που θέλει να του πει ο αποστολέας του μηνύματος.

Με τον ίδιο τρόπο μπορούμε χρησιμοποιώντας σύμβολα να περιγράψουμε μια έννοια περιφραστικά, χωρίς να πούμε τη συγκεκριμένη λέξη στην οποία αναφερόμαστε. Ο Γεώργιος Δροσίνης με τον παρακάτω στίχο μας δίνει το λευκό με τον πιό εύγλωττο τρόπο:

Λευκό

"Ετίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά με τα χεράκια της και γέμισ' από τ΄ άνθη η πλάτη, η αγκαλιά και τα μαλλάκια της"

Ας επιχειρήσουμε να αποδώσουμε μερικά ακόμα χρώματα με τον ίδιο τρόπο (επειδή δεν είμαι Δροσίνης, δείξτε επιείκεια):


Κίτρινο

"Στρέφει το κεφάλι του στον ήλιο ακολουθόντας τη γραμμή του στο φωτεινό ουρανό, το ηλιοτρόπιο, προστάτης του φωτός"

Κόκκινο

"Στα χείλη μου το ακούμπησα και το γεύτηκα με τη γλώσσα, το αίμα του έρωτα στα χείλη μου επάνω"

Πράσινο

"Χαλί στεργιωμένο στη γη χορτάρι ισσοροπούν απάνω του τα άνθη ανάμεσα στα πεύκα και τις οξυές"

Πορτοκαλί

"Στη χαραυγή άναψα ένα κερί και κάθισα και σκέφτηκα για ώρες πολλές, ποιά στροφή θα με φέρει πιο κοντά στα όνειρά μου"

Γαλάζιο

"Πάνω ο ουρανός, κάτω η θάλασσα, ανάμεσά τους μια λεπτή γραμμή σχεδόν αόρατη, ξεκουράζει το μάτι"

Η σημειολογία υπάρχει για να μπορούμε να αποκωδικοποιούμε αμέσως την πλειάδα των πληροφοριών που λαμβάνουμε καθημερινά. Τα χρώματα συμβολίζουν έννοιες οι οποίες μας παρέχονται έμμεσα ως πληροφορίες: π.χ. το κόκκινο συμβολίζει τον κίνδυνο και το πάθος. Το μπλέ είναι το χρώμα της σοφίας και της πίστης. Το χρυσό δείχνει την ευγένεια, το λευκό την αγνότητα, το μαύρο το θάνατο κ.ό.κ.

SYNC ME @ SYNC buzz it!

5 σχόλια:

ange-ta είπε...

Οι αρχέγονοι πρόγονοί μας, ζωγράφιζαν ενα ελάφι και έτσι πίστευαν, ότι την επόμενη θα ήταν το κυνηγι πιο εύκολο.
Αν μπορούσαμε να ζωγραφίζαμε τον καπιταλισμό, λές να τον σκοτώναμε;;
ή είναι και τα δύο στρούμφ απόψεις;;

Ανώνυμος είπε...

Δροσίνης μπορεί να μην είσαι, διότι ήταν άλλη η εποχή του. Κατά την άποψη μου όμως είσαι ένας σημερινός ποιητής!!!
Σε παρακολουθώ αρκετό καιρό και διακρίνω να κοχλάζει η ποίηση στα γραπτά σου(έστω κι αν είναι πεζός λόγος),σαν τον πρώτο μας έρωτα και να λάμπει σαν της αυγής το ροδαλό φως! Να είσαι καλά για να γράφεις και πρόσεχε μην αλωθείς!

Ανώνυμος είπε...

γιατί όμως;
γιατί το μπλε τη σοφία
γιατί το χρυσό την ευγένεια

BK είπε...

@ange-ta
Ίσως οι αρχαίοι ημών πρόγονοι να μην ήταν τόσο αφελείς όσο πιστεύουμε. Ίσως ζωγραφίζοντας το ελάφι στην ουσία το καλούσαν μέσα τους πριν το κυνηγήσουν.

@ανώνυμο
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Θα βάλω σημάδια μέσα μου για να μην ξεχάσω ποτέ.

@roxanne
μάλλον έχει να κάνει με την επίδραση που ασκεί το κάθε χρώμα στο μάτι και τους νευρώνες που ερεθίζει στον εγκέφαλο. Ή κάτι τέτοιο...

ange-ta είπε...

πολύ ωραία το είπες:
"Ίσως ζωγραφίζοντας το ελάφι στην ουσία το καλούσαν μέσα τους πριν το κυνηγήσουν."