{Οι διαρρήκτες κατά την αρχαιότητα ονομάζονταν "τοιχωρύχοι", διότι δεν παραβίαζαν πόρτες ή παράθυρα για να εισέλθουν παρανόμως σε ένα σπίτι. Αντ' αυτού, προτιμούσαν να σκάβουν μια τρύπα στους λεπτούς τοίχους που ήταν κατασκευασμένοι από λάσπη και καλάμια, ανοίγοντας το δρόμο τους...}
Δημοσιεύθηκε ένα σύντομο διήγημα που έγραψα αποκλειστικά για το Φιλοξενείο. Όσοι θέλετε να το διαβάσετε μπορείτε να πάτε στη σχετική σελίδα. Περιμένω τα σχόλιά σας!
ΠΡΟΣΟΧΗ! Δεν είναι αυτοβιογραφικό και ουδεμία σχέση έχει με πραγματικά πρόσωπα ή/και καταστάσεις!
είπε ο
BK
στις
10:08 π.μ.
4 σχόλια:
Ανήκω στους τυχερούς αυτού του κόσμου.
Βρεθηκα στην Καραϊβική για 3 και άλλες 3 και άλλες 3 βδομάδες.
Οι πρώτες 3 ονειρο. Λες εδώ θα μείνω για πάντα!
Οι επόμενες 3, λιγότερο καλές. Αρχίζεις και βλέπεις με άλλα μάτια τους ντόπιους, τη θάλασσα, τη ζέστη, την υγρασία, τις κατσαρίδες, το φαγητό, την ακρίβεια, την μονοτονία.
Τις άλλες τρεις, μας συνέβησαν το ένα κακό μετά το άλλο. Καθημέρα αέρα 7 με 8 Βφ. βροχή και σχετική ψύχρα.
Οι ντόπιοι ακόμα πιο δυσάρεστοι.
Δεν ξαναπήγαμε εκεί για διακοπές!
Η Ελλάδα μ αρέσει όλο και πιο πολύ.
Ακόμα και ο καύσωνας δεν είναι ανυπόφορος.
Δεν νομίζω, ότι γέρασα.
Απλώς το εξωτικό, δεν είναι μόνο εξωτικό. Είναι και πάμφτωχο και αυτή η φτώχεια, τωρα που μεγάλωσα με πονάει πιο πολύ!
το διήγημα πρώτο!
Ωραίο το φινάλε, θέλω να πω, με ξάφνιασε. Στις πρώτες παραγράφους, λέω "τι ειν' τούτο; Μελό;" αλλά μετά η έκλπηξη γυρνάει όλο το κλίμα τούμπα. Γενικώς και εν συντομία λοιπόν, καλό!
(Υ.Γ. Δεν ξέρω, ίσως δεν ακούγομαι καλή, αλλά από την άλλη δεν έχει σημασία, προσπαθώ να πω, είμαι καλοπροαίρετη :) )
Σου έχω ξαναγράψει ότι γράφεις καλά. Το κείμενο είναι μια μεγάλη απόδειξη. Συγκλονιστικό, με καλή δομή, κογτερές εκφράσεις, που κάνουν το ευχάριστο ξάφνιασμα.
Η αμεσότητα που έχει με τον αναγνώστη, του δίνει ζωντάνια και δυνατό παλμό. Δεν είναι εύπεπτο, αλλά ούτε πολύ βαρύ, όμως δίνει αφορμές για σκέψη πέρα από τα γραφόμενα κι ανοίγει μονοπάτια αναζήτησης και αυτοκριτικής. Πρέπει να συνεχίσεις το γράψιμο, διότι έχεις να δώσεις πολλά που τα έχουμε ανάγκη, αφού είμαστε πνιγμένοι στην καθημερινή ανοησία του κάθε κατά φαντασία καλλιτέχνη.
Δημοσίευση σχολίου