Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2007

Η επιστολή του Guy Mοquet

Την έντονη αντίδραση των καθηγητών και των φοιτητών στη Γαλλία προκάλεσε ο πρόεδρος της χώρας Νικολά Σαρκοζίμε την πρωτοβουλία του να αναγνωστεί στα λύκεια της χώρας επιστολή του κομμουνιστή ήρωα της γαλλικής αντίστασης Γκι Μοκέ.
Ο Σαρκοζί ζήτησε να διαβάζεται η επιστολή αυτή ετησίως σε όλα τα λύκεια της χώρας ανήμερα της επετείου της εκτέλεσης του 17χρονου Μοκέ από τους Γερμανούς, στις 22 Οκτωβρίου του 1941.
Ο ίδιος ο Γάλλος Πρόεδρος είχε αναγνώσει την επιστολή του νεαρού ήρωα την ημέρα της ανάληψης των καθηκόντων του στις 16 Μαΐου.

Το κείμενο της επιστολής:

Αγαπητή μητέρα, λατρεμένε μου αδερφέ, πολυαγαπημένε μου πατέρα, πρόκειται να πεθάνω! Αυτό που σας ζητώ, ειδικά από εσένα μητέρα, είναι να επιδείξετε γενναιότητα. Είμαι και θέλω να γίνω τόσο γενναίος όσο όλοι αυτοί που έφυγαν πριν από εμένα. Φυσικά, θα προτιμούσα να ζήσω. Όμως αυτό που εύχομαι με όλη μου την καρδιά είναι ότι η θυσία μου εξυπηρετεί έναν ανώτερο σκοπό. Δεν είχα το χρόνο να αγκαλιάσω την Jean. Ασπάστηκα όμως τα αδέρφια μου (σ.σ. στο μέτωπο) Roger και Rino. Όσο για τον αδερφό μου, δεν μπορώ να τον ασπαστώ, αλίμονο! Ελπίζω όλα τα ρούχα μου να σταλούν σ' εσάς. Ίσως φανούν χρήσιμα στον Serge, πιστεύω ότι θα είναι περίφανος να τα φορέσει κάποια μέρα. Σ' εσένα πατέρα που σ' έχω ανησυχήσει τόσο, όσο και στη μητέρα, λέω αντίο για τελευταία φορά. Ξέρω ότι έκανα το καλύτερο δυνατό για να ακολουθήσω το μονοπάτι που στρώσατε εμπρός μου. Ένα τελευταίο αντίο σε όλους τους φίλους μου, στον αδερφό μου τον οποίο υπεραγαπώ. Εύχομαι να σπουδάσει σκληρά ώστε να γίνει (σ.σ. άξιος) άνδρας αργότερα. Δεκαεπτά και μισό, η ζωή μου υπήρξε σύντομη, δεν έχω μετανοήσει για τίποτα, μόνο για το ότι σας αφήνω. Πρόκεται να πεθάνω με τον Tintin και τον Michels. Μητέρα, αυτό που σου ζητώ, αυτό που θέλω να μου υποσχεθείς, είναι να είσαι γενναία και να ξεπεράσεις την θλίψη σου. Δεν μπορώ να προσθέσω κάτι άλλο. Σας αφήνω όλους, μητέρα, Serge, πατέρα, σας ασπάζομαι με όλη την παιδική καρδιά μου. Να είστε γενναίοι!
Ο Guy σας, που σας αγαπά.


SYNC ME @ SYNC buzz it!

7 σχόλια:

JustAnotherGoneOff είπε...

Για ποιο λόγο αντέδρασαν, δεν πολυκαταλαβαίνω την είδηση...

BK είπε...

...επειδή ο νεαρός 17χρονος είχε κομμουνιστικά φρονήματα...

ΑΛΗΘΙΝΟΣ και ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΣ είπε...

Toixorixe,ο Γάλλος πρόεδρος τιμά το παλiκάρι ως αντιστασιακό (κατά του Γερμανού κατακτητή) και όχι ως κομμουνιστή.
Και στη δική μας την Ακρόπολη to 1941 ένα 19χρονο παλικάρι τυλίχθηκε με τη γαλανόλευκη όταν ανέβηκαν οι Γερμανοί για να κρεμάσουν τη σβάστικα και φούνταρε στο κενό,από τον ιερό βράχο, για να μην την παραδώσει στα χέρια τους. Ξέρεις πως το λέγανε το παλικάρι; Κώστα Κουκιάδη. Ακουσες να μιλάει κανείς γι αυτόν ; Μέρες που έιναι ;........

ο δείμος του πολίτη είπε...

Φοβερό κείμενο, φίλε μου. Μακάρι να βλέπαμε κι εμείς τη στάση αυτών των δεξιών πολιτικών και να κάναμε τα ίδια...

balabala bambaluna ( pink, of course ) είπε...

οχι, δεν ειχα ακουσει για τον συγκεκριμενο νεο γαλλο. γνωριζω ομως πως η γαλλικη αντισταση υπηρξε φημισμενη και μελη της υπηρξαν ρομαντικοι και ιδεαλιστες και πολυ ηρωες!
δυστυχως, και μου κανει εντυπωση που ουτε εγω ηξερα, αλλα και κανενας δεν αναφερει ουδεποτε τον ελληνα νεο, τον κωστα κουκιαδη!! αλλοιμονο, ακουω αυτο το ονομα για πρωτη φορα!!!
κατα τα αλλα, καλο φθινοπωρο, τοιχωρυχε απιστευτε!!!
να μαστε καλα!
κωστα κουκιαδης ελπιζω να μη ξεχασω αυτο το ονομα πολυ γρηγορα!!!
balabala bambaluna

BK είπε...

Ο Κώστας Κουκίδης ήταν φρουρός της σημαίας στην Ακρόπολη και όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην πόλη στις 27 Απριλίου του '41, αυτός για να μην την παραδόσει στους Γερμανούς την τύλιξε στο σώμα του και έπεσε από το βράχο στο κενό.

Δεξιά ο Παρθενώνας, αριστερά οι Καρυάτιδες. Από τήν εληά τής Αθηνάς οι Γερμανοί αντικρύζουν στό ακραίο σημείο τού βράχου τής Ακρόπολης πού δεσπόζει τής πόλης, τήν γαλανόλευκη σημαία πού θ' αντικατασταθή από τόν αγκυλωτό σταυρό.

Ένας Εύζωνας φρουρεί ακουμπισμένος στό κοντάρι τής σημαίας. Είναι παιδί τού λαού. Βυθισμένος σέ σκέψεις βλέπει αυτές τίς πράσινες στολές νά προχωρούν. Σάν έφθασαν λίγα μέτρα από κεί όπου στέκεται, κατεβάζει μόνος του τήν σημαία. Τήν τυλίγει γύρω του. Ο αξιωματικός πλησιάζει άκαμπτος. Κι' εκείνος βαστάει μία σημαία, πλαισιωμένη μέ άσπρο, σφραγισμένη μέ τήν μαύρη σβάστικα.

Τότε, μ' ένα πήδημα, ο Έλλην στρατιώτης σκαρφαλώνει στό παραπέτο. Κανείς δέν ξέρει τί φωνάζει. Πυροβολισμοί ακούγονται. Παραπατάει. Σφίγγει απάνω του τήν σημαία πού τόν τυλίγει.

Οι Γερμανοί σκύβουν πάνω από τό κενό: 60 μέτρα πιό κάτω, κείτεται ο Εύζωνας, διαμελισμένος πάνω στόν βράχο, σκεπασμένος μέ τό σάβανο πού διάλεξε.

Οι δύο Γερμανοί αξιωματικοί, πού είναι επί κεφαλής τών εμπροσθοφυλακών, ο αρχηγός ιππικού Τζιάκομπι καί ο λοχαγός Έλσνιτς τής 6ης ορεινής μεραρχίας, χρησιμοποιούν τόν ραδιοφωνικό σταθμόν Αθηνών γιά νά στείλουν μήνυμα στόν Χίτλερ:

«Μάϊν Φύρερ, στίς 27 Απριλίου, στίς 8 καί 10, εισήλθαμε εις τάς Αθήνας, επί κεφαλής τών πρώτων γερμανικών τμημάτων στρατού, καί στίς 8 καί 45, υψώσαμε τήν σημαία τού Ράϊχ πάνω στήν Ακρόπολη καί στό Δημαρχείο. Χάϊλ, μάϊν Φύρερ».


Costa de Loverdo
LA GRECE AU COMBAT

(«Μαρτυρίες ’40-’41» τών Κ. Χατζηπατέρα & Μ. Φαφαλιού, σελ. 392)

balabala bambaluna ( pink, of course ) είπε...

πολυ ενδιαφερον. μαλιστα! θα εχω υπ οψιν και το βιβλιο! χα, και εχω σπουδασει και πολιτικες επιστημες και ημουν και αριστη. χα! ανεπιτρεπτο!
balabala bambaluna