Το άβατον του Ηρωδείου

Το Ηρώδειο είναι ένας εμπορευματοποιημένος πολιτισμικός χώρος. Και οι πέτρες του το ξέρουν.

Το Ωδείο Ηρώδου Αττικού χρησιμοποιείται μεν ως συναυλιακός χώρος, παραμένει δε μνημείο πολιτισμού, ένας αρχαιολογικός χώρος με πολιτισμικές ιδιαιτερότητες. Αυτές τις ιδιαιτερότητες πρέπει να σεβόμαστε τόσο εμείς οι επισκέπτες όσο και οι πολιτισμικοί φορείς που δραστηριοποιούνται εκεί.
Υπεύθυνος φορέας για την αδειοδότηση των εκδηλώσεων που γίνονται στο Ηρώδειο είναι το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (η αλλιώς ΚΑΣ - Σημείωση: προσέξτε την υπογραφή στο τέλος του κειμένου! Σας θυμίζει κάτι;), το οποίο είναι υπερκομματικό όργανο που έχει συσταθεί για την προστασία και την ανάδειξη των αρχαιοτήτων.
Κύριοι στόχοι του Συμβουλίου υπήρξαν διαχρονικά η διάσωση και ανάδειξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, η χάραξη μακροπρόθεσμης αλλά και η έγκριση μιας βραχυπρόθεσμης πολιτιστικής πολιτικής και όλα αυτά συνδυασμένα με την εξασφάλιση της αειφόρου ανάπτυξης της Ελλάδος.
Το ΚΑΣ λοιπόν αρνήθηκε για φέτος το καλοκαίρι να παραδώσει τον χώρο σε τέσσερους καλλιτέχνες (Βίσση, Χατζής, Μητροπάνος, Πάριος) "για να μην μετατραπεί το Ηρώδειο σε σκυλάδικο". Σαν πρώτη ανάγνωση δεν μπορεί κανείς παρά να επικροτήσει αυτή την απόφαση, διότι το Ηρώδειο όπως είπαμε εκτός από συναυλιακός χώρος είναι και αρχαιολογικός χώρος με μεγάλη πολιτισμική βαρύτητα. Το να επιτρέπεις στη Βίσση να τραγουδήσει στο Ηρώδειο ισοδυναμεί με το να επιτρέπεις στην Ντενίση να παίξει στην Επίδαυρο. Πως να το κάνουμε δηλαδή, κάποιοι χώροι είναι πολύ σοβαροί και πρέπει να παραμείνουν σοβαροί, υπέρ του πολιτισμού.
Όπως δεν θα πήγαινε να τραγουδήσει π.χ. η Αλίκη Καγιαλόγλου σε μαγαζί της παραλιακής, έτσι και η Άννα Βίσση θα πρέπει να περιοριστεί στους χώρους που της ταιριάζουν. Κακά τα ψέμματα Άννα μου, το αρχαίο δεν σου πάει.
Το χειμώνα αυτοί οι καλλιτέχνες τραγουδούν στις γνωστές αθηναϊκές πίστες. Εκεί που οι Αθηναίοι χορεύουν ανεβασμένοι στα τραπέζια και επιδίδονται σε λουλουδοπόλεμο. Το καλοκαίρι όμως που κλείνουν οι πίστες και έρχονται οι αναδουλειές, κάπως πρέπει να βγει το μεροκάματο. Ομοίως έχουν πράξει στο παρελθόν και καλλιτέχνες όπως ο Νταλάρας, ο Πορτοκάλογλου, ο Μητσιάς, η Ολυμπίου και άλλοι.
Όμως ποιά είναι τελικά τα κριτήρια επιλογής των καλλιτεχνών που θα εμφανιστούν στο Ηρώδειο; Υπενθυμίζω, την επιλογή κάνει το ΚΑΣ (Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο), πρόεδρος του οποίου υπήρξε ο Χρήστος Ζαχόπουλος.
Πάντως δεν είναι το ρεπερτόριο, αφού ο Νταλάρας δεν έχει διαφορετικό ρεπερτόριο από τον Μητροπάνο. Ούτε η ποιότητα της μουσικής, αφού στο Ηρώδειο έχει ακουστεί τόσο ο λαϊκός Κουγιουμτζής όσο και ο συμφωνικός Τσαϊκόφσκι.

Αυτή η ανισονομία, που προκύπτει από την έλλειψη σαφών κριτηρίων επιλογής με κύριο γνώμονα την αξία και τη σημασία του αρχαίου αυτού μνημείου για τον ελληνικό πολιτισμό, συνηγορεί στην βάναυση εμπορευματοποίηση και στην πολιτιστική απαξίωσή του. Ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα.

Τα μάτια της Μελίνας σας τρυπάνε την ψυχή

...και το πλιάτσικο δόξας που έχετε στήσει, άνανδροι, πάνω στο όραμά της για το Μουσείο της Ακρόπολης, θα συνδεθεί με το όνομά σας και θα σας καταδιώκει μια ζωή.

"Εκείνοι ήταν που έκλεψαν το όνειρο της Μελίνας", έτσι θα σας θυμούνται όλοι κι έτσι θα σας γράψει η Ιστορία.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, το Μουσείο της Ακρόπολης πρέπει να φέρει στην είσοδό του εύσημο μνεία υπέρ της Μελίνας Μερκούρη.

Η Μελίνα εμπνεύστηκε την δημιουργία του Μουσείου της Ακρόπολης και αφιέρωσε την ζωή της για να καταφέρουμε την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα. Αν κάποτε αυτή η ιδέα ακουγόταν ουτοπική, σήμερα χάρη στην επιμονή αυτής της σπουδαίας γυναίκας αυτή η ιδέα είναι πραγματοποιήσιμη και μάλιστα έχει βρει υποστηρικτές από όλο τον κόσμο, ακόμα και μέσα στην Μεγάλη Βρετανία.

Εσείς λοιπόν που λεηλατήσατε το αγνό όραμα της Μελίνας Μερκούρη, που την λησμονήσατε τόσο γρήγορα και αθόρυβα, εσείς που γίνατε το δίκοπο μαχαίρι, για ένα πράγμα να είστε βέβαιοι:
Δεν θα καταφέρετε ποτέ να ξεριζώσετε από τη συνείδηση του Ελληνικού λαού την αλήθεια.

Ψηφιακές αμαρτίες

Τι αντίκτυπο στην πραγματικότητα πρέπει να έχουν οι πράξεις μας στον ψηφιακό κόσμο;

Οι περισσότεροι θα ισχυριστούν ότι δεν πρέπει να υπάρχει κανένας αντίκτυπος, όμως καθώς οι ψηφιακές κοινότητες προσελκύουν όλο και περισσότερους χρήστες και ενώ εκτελούνται σ' αυτές πραγματικές οικονομικές συναλλαγές και κοινωνικές αλληλεπιδράσεις, αυτό ίσως σηματοδοτεί την ανάγκη ύπαρξης ενός αντίστοιχου νομικού πλαισίου.

Περίπου στα 100 εκατομμύρια υπολογίζεται ο πληθυσμός των χρηστών που συμμετέχουν σε ψηφιακές κοινότητες. Το Second Life παρέχει στον χρήστη την δυνατότητα να περιπλανηθεί μέσα σε ένα ψηφιακό κόσμο που αποτελείτε από μεγαλουπόλεις, ερήμους, κάστρα και άλλους υπαρκτούς ή φανταστικούς τόπους. Μέσω του χαρακτήρα που δημιουργεί ο χρήστης, δηλαδή μέσω της ψηφιακής προβολής του εαυτού του, μπορεί να συναντήσει, να συνομιλήσει, ακόμα και να κάνει έρωτα με εκατομύρια άλλους παρόμοιους χαρακτήρες αντίστοιχων χρηστών. Αυτές οι ψηφιακές εμπειρίες έχουν ως άμεσο αποτέλεσμα στην αναφορά ψηφιακών δραστηριοτήτων οι οποίες έχουν προκαλέσει πραγματικές συγκρούσεις στον πραγματικό κόσμο.

Υπάρχουν πολλά παραδείγματα που συνηγορούν προς αυτή την κατεύθυνση. Μια γυναίκα υπέβαλε αίτηση διαζυγίου όταν έπιασε επ' αυτοφώρω τον άνδρα της (ή τουλάχιστον την ψηφιακή παραβολή του εαυτού του) στο Second Life να επιδεικνύει... ιδιαίτερη τρυφερότητα στο χαρακτήρα μιας άλλης γυναίκας, διαπράττοντας κατά τους ισχυρισμούς της ψηφιακή απιστία. Μάλιστα ο σύζυγος προσπάθησε να δικαιολογηθεί ενώπιον του δικαστηρίου αποδίδοντας την απιστία του στο γεγονός ότι η σύζυγός του αφιέρωνε πολλές ώρες στο αγαπημένο της χόμπυ, το World of Warcraft. Η νομική ισχύς των παραπάνω ισχυρισμών δεν διαφέρει ιδιαίτερα από αντίστοιχες του τύπου "ο άνδρας μου συνέχεια πηγαίνει για μπύρες με τους φίλους του και δεν έχει χρόνο για εμένα". Τουνταντίον, εφόσον υπάρχουν logs που να εδραιώνουν τις ψηφιακές κατηγορίες, τότε μιλάμε για ένα νέο νομικό κατεστημένο: το Ψηφιακό Δίκαιο.

Ο μέσος χρήστης ξοδεύει 20 ώρες την εβδομάδα σε ψηφιακό περιβάλλον. Μάλιστα πολλοί χρήστες δίνουν μεγαλύτερη βαρύτητα στην ψηφιακή ζωή τους παρά στην πραγματική. Ένας κινέζος χρήστης είχε κατορθώσει να αποκτήσει ένα σπάνιο ψηφιακό ξίφος παίζοντας το Legend of Mir 3. Μια μέρα το δάνεισε σε έναν φίλο του κι αυτός το πούλησε έναντι 800 δολλαρίων. Πραγματικά δολλάρια, όχι ψηφιακά. Ο χρήστης πήγε στην αστυνομία για να δηλώσει την ψηφιακή εξαπάτηση, όμως εφόσον δεν υπάρχουν νόμοι που να προστατεύουν την ψηφιακή ιδιοκτησία, έφυγε άπραγος. Ο νεαρός κινέζος βρήκε τον φίλο του και τον δολοφόνησε. Όχι ψηφιακά -στην πραγματικότητα... Αφού λοιπόν κάποιος είναι διατεθιμένος να περάσει την υπόλοιπη ζωή του στη πραγματική φυλακή σκοτώνοντας ένα συνάνθρωπό του για ψηφιακή αφορμή, τότε αυτό θα πρέπει να το πάρουμε πολύ σοβαρά.

Υπήρξε στο Second Life υπόθεση ψηφιακού βιασμού. Αυτή η υπόθεση δεν έφτασε ποτέ στα δικαστήρια, επειδή ο νόμος εξετάζει την βία από άνθρωπο σε άνθρωπο -δεν προβλέπει κάτι για την βία από χαρακτήρα σε χαρακτήρα. Το 1993 σε αντίστοιχο περιστατικό που συνέβη στην φηφιακή text κοινότητα LamdaMOO και αφορούσε σε έναν διαβότητο hacker, τον Mr.Bungle, ο ενλόγω κακόβουλος χρήστης αποκτούσε με δόλιο τρόπο τον έλεγχο των χαρακτήρων άλλων χρηστών τους οποίους "εξανάγκαζε" να περιγράφουν σκηνές βίαιου και σεξουαλικού περιεχομένου. Τότε δημιουργήθηκαν αρκετά ερωτήματα σχετικά με την ανάγκη αυτοδιακυβέρνησης του διαδικτύου και την δυνατότητα διαγραφής ή περιορισμού ενός χρήστη.

Σήμερα ο χρήστης που επιθυμεί να δράσει σε έναν ψηφιακό κόσμο μέσω της ψηφιακής προβολής του, συμφωνεί εκ των προτέρων σε ένα κείμενο γενικών αρχών, ένα συμβόλαιο "terms of service", το οποίο επιτρέπει στην εταιρία που κυβερνά αυτή την ψηφιακή κοινότητα να διευθετεί τις ψηφιακές συγκρούσεις δια ψηφιακού νόμου. Ακόμα όμως κι αν διαγραφεί ένας χαρακτήρας, ο χρήστης μπορεί να δημιουργήσει έναν καινούργιο -εξάλλου σκοπός των εταιριών δεν είναι να αστυνομεύουν τους χρήστες, αλλά να μαζεύουν τα κέρδη που προκύπτουν από τη χρήση.

Τα δικαστήρια ενδεχομένως να δημιουργήσουν στο μέλλον δεδικασμένα καθώς όλο και περισσότερες υποθέσεις ψηφιακής φύσης οδεύουν προς τις αίθουσες. Φερειπείν τα δικαστήρια της Νοτίου Κορέας ήδη έχουν δεδικασμένο για υποθέσεις ψηφιακής ιδιοκτησίας. Τα κέρδη από το ψηφιακό εμπόριο ξεπερνούν το 1 δις δολλάρια ετησιώς και αυξάνονται διαρκώς, καθώς τα σημερινά 6χρονα και 12χρονα παιδιά ξοδεύουν χρήματα για να παίζουν σε ψηφιακούς παιδότοπους όπως το Club Penguin ενώ παιδιά από 18 μέχρι... 58 ξοδεύουν ακόμα περισσότερα για να ζήσουν ψηφιακές περιπέτειες στις χώρες του World of Warcraft και του Lineage.

Το διαδίκτυο έφερε επανάσταση στον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι αλληλεπιδρούμε μεταξύ μας. Ίσως φτάσαμε στο σημείο όπου ο νόμος να πρέπει να θέσει τους κανόνες στον ψηφιακό κόσμο, όπως ακριβώς κάνει και στην πραγματικότητα.

Εθνικοί δρυμοί όλα τα δάση

Κάθε καλοκαίρι τα ίδια και τα ίδια...

Αυτή τη στιγμή που μαίνονται πυρκαγιές στα δάση της Ελλάδας, τα υπουργεία, οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης, τα δασαρχεία, η πολεοδομία, η πυροσβεστική, η εκκλησία, η αστυνομία, οι υπηρεσίες κοινής ωφελείας και χίλιοι δυο ακόμα ερίζουν για τον καταμερισμό των αρμοδιοτήτων και για την διάθεση των κονδυλίων υπέρ του καθαρισμού των δασών και της δημιουργίας αντιπυρικών ζωνών.

Την ίδια ώρα που όλοι αυτοί υποκριτικά διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, αρκεί μια απλή απόφαση για να κοπεί η φόρα σε όλους αυτούς που ξερογλύφονται καθώς περιμένουν να ψηθούν τα "φιλέτα":

-Να χαρακτηριστούν άμεσα δια νόμου όλα τα δάση της Ελλάδας ως εθνικοί δρυμοί και να απαγορευτεί η δόμηση κατοικιών εντός των δρυμών χωρίς καμία εξαίρεση και χωρίς παραθυράκια.
-Να δημιουργηθούν πλήρως εξοπλισμένοι πυροσβεστικοί σταθμοί εντός των δρυμών με σταθερό μόνιμο υπηρεσιακό προσωπικό επιφορτισμένο με το καθήκον της φύλαξης, του καθαρισμού και της πυρόσβεσης.
-Να ανοιχτούν χωματοδρόμοι μέσα στους δρυμούς ώστε να διευκολύνεται ο καθαρισμός και να φτάνουν παντού τα πυροσβεστικά οχήματα.
-Να μπει σε εφαρμογή η τεχνολογία ανίχνευσης μεταβολών στη θερμότητα για τον άμεσο εντοπισμό των εστιών πυρκαγιάς.
-Να αναδασωθούν άμεσα όλα τα καμμένα τις τελευταίας 30ετίας και να γκρεμιστούν όλα τα αυθαίρετα χωρίς καμία αποζημίωση.

...και ύστερα πιάστε μια απόχη και μαζέψτε όσους παραφυλάνε για "καυτές" ευκαιρίες real estate.

Βέβαια μιλάμε για μεγάλο πολιτικό κόστος, αφού ήδη οι καταπατητές είναι πολλοί και γνωστοί, αν όχι κουμπάροι και συγγενείς...

Οι βίλες δεν είναι μανιτάρια και δεν φυτρώνουν στην τύχη!

Σας ενοχλεί ο Λαζόπουλος;

Χθες ο γύφτος (aka Λάκης Λαζόπουλος) μάζεψε το τσαντίρι του για φέτος και ετοιμάζεται για Μύκονο. Άλλωστε δικαιούται κι αυτός σαν Έλληνας εργαζόμενος να κάνει διακοπές, έστω διαρκείας, σαν τους δασκάλους, μιας και ο ίδιος την έχει δει δάσκαλος του Γένους. Φτωχομαλάκας είναι κι αυτός, όπως εμείς, με τη διαφορά ότι αυτός έχει υψηλότερο βιοτικό επίπεδο.

Όπως το ακούσατε. Έλληνας εργαζόμενος είναι ο Λάκης και μάλιστα από τους τυχερούς (ή ικανούς ή άξιους, όπως βολεύει τον καθένα) που εισπράττουν παχυλό μισθό, αντίστοιχο της ακροαματικότητας της οποίας απολαμβάνει το κανάλι που τον στεγάζει.

Εκτός από τον παχυλό μισθό, απολαμβάνει και της εύνοιας μεγάλου ποσοστού του Ελληνικού τηλεοπτικού κοινού. Υπάρχουν βλάκες που παρακολουθούν την εκπομπή του και μάλιστα οι περισσότεροι από αυτούς ισχυρίζονται ότι δεν τον γουστάρουν. Άντε μετά να σκιαγραφίσεις τον ψυχισμό του Έλληνα -χαμένος πας.

Σαν τους παπάδες τότε to '96 που είχαν πάει να δουν το Trainspotting στην πρεμιέρα του με αποκλειστικό σκοπό να το καταδικάσουν. Αφού δεν γουστάρεις, τι κοιτάς;

Κατηγορούν τον γύφτο ότι δήθεν απλώνει το ένα χέρι στους χαμηλόμισθους, τους χαμηλοσυνταξιούχους και όλους τους μη προνομιούχους, ενώ με το άλλο τσεπώνει τα φράγκα. Ας είναι κι έτσι, τουλάχιστον ο γύφτος δεν τα παίρνει από τις τσέπες μας όπως κάτι άλλοι κρατικοδίαιτοι σαπιοκοιλιάδες. Τα παίρνει από τον Κοντομηνά, απευθείας από το κεφάλαιο, στα ίσια, όχι με φακελάκια και μίζες. Εργαζόμενος είναι και ο γύφτος. Δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα.

Αρκετοί κατακρίνουν την σάτιρα που κάνει ο γύφτος. Καλά κάνουν, είναι δικαίωμά τους, όπως δικαίωμα του οποιουδήποτε είναι να εκφράζει ελεύθερα την γνώμη του. Η κοινωνία που θα αρχίσει να απαγορεύει την γνώμη, θα συντριβεί κάτω από το βάρος της συντήρησής της. Όσοι του προσάπτουν την κατηγορία της δημαγωγίας, προφανώς δεν γνωρίζουν την δύναμη του Μέσου (της τηλεόρασης). Όλοι όσοι εμφανίζονται στο γυαλί είναι δημαγωγοί, ο καθένας για λογαριασμό του και με τον τρόπο του. Οι πολιτικοί υπέρ του κόμματος, οι διαφημιστές υπέρ του καναλιού, ορισμένοι δημοσιογράφοι υπέρ εαυτών, άλλοι δημοσιογράφοι υπέρ κομμάτων (τα παπαγαλάκια) και οι γύφτοι για την μάσα. Αυτό είναι το Μέσο και δεν αλλάζει η φυσιογνωμία του με το τηλεκοντρόλ. Όπου πέσεις, μέσα είσαι.

Διαφωνούν πολλοί με αυτά που λέει ο γύφτος. Φυσικό το βρίσκω, ποιός θα ήθελε να έχει ταυτόσημες απόψεις με έναν γύφτο; Δυο τινά μπορούν να συμβαίνουν σ' αυτή την περίπτωση: είτε είμαστε ρατσιστικός λαός, είτε δεν τολμάμε να παραδεχτούμε ότι ο γύφτος είμαστε εμείς.

Ο γύφτος περπατάει στο πεζοδρόμιο και ρυπαίνει. Πετάει κάτω το περιτύλιγμα από τα τσιγάρα, τις γόπες και το πακέτο όταν αδειάσει. Τρώει ένα σουβλάκι και πετάει κάτω το χαρτί. Φτύνει κάτω. Όταν οδηγεί, πετάει το αναμμένο τσιγάρο όπου βρει. Κορνάρει κινούμενος στη μεσαία λωρίδα και προσπερνάει από δεξιά. Παρκάρει όπου γουστάρει. Πατάει γκάζι όταν βλέπει πεζό μπροστά του. Τρέχει στην εθνική οδό, τρέχει και στα στενά δρομάκια της πόλης. Έχει πάντα προτεραιότητα. Έχει αχρωματοψία στα φανάρια. Βρίζει και χειρονομεί. Βρίζει πάρα πολύ. Σπάνια πιάνεται στα χέρια επειδή κατά βάθος είναι κότα λυράτη. Είναι τσάμπα μάγκας και σηκώνει ανάστημα μόνο όπου τον παίρνει. Σε σκουντάει καθώς περπατάς και δεν ζητά συγνώμη. Στέκεται αριστερά στις κυλιόμενες σκάλες. Περπατάει αριστερά στο πεζοδρόμιο. Ο γύφτος όταν ομιλεί ρυπαίνει. Όταν μιλάει φτύνει και φωνάζει. Δεν αφήνει κανέναν άλλο να ακουστεί. Είναι αγενής με τους συμπολίτες του. Δεν γνωρίζει τους γείτονές του αλλά έχει άποψη γι' αυτούς. Βγαίνει από το σούπερ μάρκετ με 20 τσάντες ψώνια και παρατάει το καροτσάκι όπου βρει. Γλύφει και τον γλύφουν, επειδή είναι ο μόνος τρόπος επικοινωνίας που του φαίνεται συμβατικός με την ιδιοσυγκρασία του. Προσπαθεί να πάρει αναπηρική σύνταξη κι ας είναι αρτιμελής. Παίρνει κάρτα δακτυλίου για να μπορεί να κατεβαίνει στο Κολωνάκι όποτε έχει όρεξη για καφέ. Ο γύφτος πολιτεύεται και ρυπαίνει. Λαδώνει και λαδώνεται. Λέει ψέμματα διαρκώς. Αλλάζει άποψη πιο γρήγορα κι από την κίνηση του γυαλοκαθαριστήρα. Είναι κωλοτούμπας. Τα παίρνει και μετά κατηγορεί τους άλλους. Αναλαμβάνει την ευθύνη αλλά ποτέ δεν παραιτείται, ούτε τιμωρείται για τα αδικήματά του. Ο γύφτος είναι λάρτζ τύπος. Φοράει γραβάτα και κουστούμι, αλλά είναι γύφτος. Κυκλοφορεί με τετρακίνητο, αλλά είναι γύφτος. Έχει 3 κινητά, αλλά είναι γύφτος. Χρωστάει σε 5 τράπεζες, αλλά είναι γύφτος. Κατοικεί σε μεζονέτα στο Χαϊδάρι, αλλά είναι γύφτος. Έχει λεφτά στην τσέπη, δανεικά, αλλά είναι γύφτος. Είναι γύφτος κι όμως θεωρεί ότι είναι αριστοκράτης.

Σας ενοχλεί ο συγκεκριμένος γύφτος; Έτσι όπως το βλέπω εγώ, είτε τον ζηλεύετε ή σας μοιάζει υπερβολικά. Εγώ προσωπικά τον ζηλεύω επειδή καταφέρνει να σας μπαίνει στο μάτι.

Αναλαμβάνω την ευθύνη...

...να γνωστοποιήσω σε όλους σας ότι δεν διατίθεμαι πλέον να είμαι το θύμα. Δημοκρατία είναι η εξουσία στα χέρια μου.
...να γίνω ένας υπεύθυνος και συμμετοχικός πολίτης. Δημοκρατία είναι η φωνή μου, όχι η βουβή ψήφος μου.
...να συμπεριφέρομαι στους άλλους όπως θα ήθελα να μου συμπεριφέρονται, ώστε να είναι πιο ανεκτή η καθημερινότητα.
...να ενδιαφέρομαι για τον συνάνθρωπό μου, ανεξαρτήτου χρώματος, εθνικότητας, φυλής και ταυτότητας.
...να θυμηθώ ότι το βασικό όπλο σας είναι η αδιαφορία μου. Η ελεύθερη γνώμη είναι η ψυχής της Δημοκρατίας.
...να ανοίξω τ' αυτιά μου εκεί έξω, να μιλώ όσο χρειάζεται, να ακούω πολύ και να ενεργώ περισσότερο.
...να γίνω μια γροθιά με τους συμπολίτες μου ώστε με συλλογική προσπάθεια να επιδιώκουμε την ευμάρεια της κοινωνίας μας.
...να αγνοώ τις υποσχέσεις σας και να χαράζω τον δρόμο μου κατά 'κει που θέλω χωρίς φόβο και πάθος.
...να εμποδίζω εσάς που καιροφυλαχτείτε, που κινείστε στις σκιές, που βασίζετε την ευτυχία σας στη δυστυχία μου.
...να αναχαιτίζω αποφασιστικά και ανελέητα εσάς που θέλετε να με γονατίσετε και να μου περάσετε χαλκά.
...να τιμωρήσω με την πρώτη ευκαιρία όλους εσάς που πληγώνετε την πατρίδα μου.
...να προσπαθήσω να αλλάξω τον κόσμο ακόμα κι αν χρειαστεί να αλλάξω πρώτα τον εαυτό μου.

Μάθε τι είναι και μετά αναφέρσου σε αυτό

Μιλάμε για τα γλυπτά του Παρθενώνα. Κι όμως, ακούμε διάφορες εκδοχές από τους δημοσιογράφους για το πως πρέπει να αποκαλούμε τα γλυπτά του Παρθενώνα.

"Τα μάρμαρα του Παρθενώνα" - η λέξη "μάρμαρα" δεν μπορεί να εκφράσει με σαφήνεια την πολιτισμική αξία των συγκεκριμένων γλυπτών.
"Τα Ελγίνεια μάρμαρα" - παραδοχή ότι τα μάρμαρα ανήκουν στους κληρονόμους του λόρδου Έλγιν.

Δεδομένο είναι ότι δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς διεκδικούμε, γι' αυτό και τα ΜΜΕ προσεγγίζουν ένα σοβαρό ζήτημα με επιφανειακό και υπερφίαλο τρόπο.

Σύμφωνα με το Κέντρο για την παγκόσμια Κληρονομιά της UNESCO, ο Παρθενώνας ως τμήμα του ευρύτερου μνημειακού συμπλέγματος έχει συμπεριληφθεί στον κατάλογο των μνημείων της παγκόσμιας πολιτισμικής κληρονομιάς. Ωστόσο, δεν είναι η τυπική πρόσθεση σε έναν κατάλογο εκείνη που κάνει τον Παρθενώνα τμήμα της πολιτισμικής κληρονομιάς. Ως υλικό εγχείρημα είναι η πλέον αξιόπιστη μαρτυρία ενός προηγμένου τεχνολογικά και αισθητικά πολιτισμού, που έχει επηρεάσει σημαντικά την ανάπτυξη του σύγχρονου δυτικού κόσμου.

Το Βρετανικό Μουσείο εγκληματεί κατά της παγκόσμιας πολιτισμικής κληρονομιάς, διότι διατηρεί το κορυφαίο αυτό μνημείο της ανθρωπότητας διασπασμένο, τετμημένο, λειψό, καθαρά για εμπορικούς σκοπούς.

Άντε πνίξου ρε σαπιοκοιλάκια

Κάτα τον Θ. Πάγκαλο όποιος δεν ψήφισε στις ευρωεκλογές (τους) είναι ρεμάλι.
"Είναι ρεμάλια αυτοί που δεν πήγαν να ψηφίσουν για χαβαλέ" ανέφερε κατά τη διάρκεια ραδιοφωνικής του συνέντευξης στη ΝΕΤ.
Αποκαλεί "ρεμάλια" τους συμπατριώτες μας που δεν ψήφισαν, δήθεν "για χαβαλέ".
Αυτός, ο δήθεν σοσιαλιστής και δημοκράτης πολιτικός εκλεγμένος από Έλληνες πολίτες, δεν έχει καμία θέση στην πολιτικη ζωή του τόπου, εφόσον δεν αναγνωρίζει το (μοναδικό, φευ!) δικαίωμα του Έλληνα να διαμαρτυρηθεί με τον ειρηνικό τρόπο που ο καθείς επιλέγει για τα δεινά που οι κομματικές συμμορίες έχουν επιφέρει στην Ελλάδα.
Αυτός, που πούλησε τα Ίμια, πρόδωσε τον Ελληνικό λαό, ενέπαιξε τον τότε Αρχηγό ΓΕΕΘΑ ναύαρχο Χ. Λυμπέρη και παρέδωσε τον Οτσαλάν στους Τούρκους.
Αυτός, που αν είχαμε Δημοκρατία θα είχε απωλέσει κάθε δικαίωμα να ομιλεί δημόσια.

Απαιτώ ως Έλληνας πολίτης μια δημόσια συγνώμη και την άμεση αποχώρισή του από την πολιτική ζωή του τόπου. Αρκετά μας έβλαψε. Στα τσακίδια.

Δεν ασχολούμαι με τις εκλογές

Στα πλαίσια της Προεδρευόμενης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, όπου ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έχει πολιτικές αρμοδιότητες ύστερα από την ευνουχιστική αναθεώρηση του '86, όπου το κοινοβούλιο αυτοπροστατεύει τα μέλη του μπροστά στα εγκλήματα που διαπράττουν κατά των πολιτών και η δημοκρατία εφαρμόζεται κατ' ευφημισμό, η μόνη αλλαγή που μπορούν να επιφέρουν οι εκλογές είναι στα ποσοστά των κομμάτων.
Ο λαός θα είναι από κάτω, θα είναι υποταγμένος στη βούληση των λίγων, μέχρι να ξυπνήσει και να πάρει την εξουσία που δικαιωματικά του ανήκει στα χέρια του.-


George Washington's Farewell Address

20-25 Danger of political parties

20 I have already intimated to you the danger of parties in the state, with particular reference to the founding of them on geographical discriminations. Let me now take a more comprehensive view, and warn you in the most solemn manner against the baneful effects of the spirit of party, generally.

21 This spirit, unfortunately, is inseparable from our nature, having its root in the strongest passions of the human mind. It exists under different shapes in all governments, more or less stifled, controlled, or repressed; but, in those of the popular form, it is seen in its greatest rankness, and is truly their worst enemy.

22 The alternate domination of one faction over another, sharpened by the spirit of revenge, natural to party dissension, which in different ages and countries has perpetrated the most horrid enormities, is itself a frightful despotism. But this leads at length to a more formal and permanent despotism. The disorders and miseries, which result, gradually incline the minds of men to seek security and repose in the absolute power of an individual; and sooner or later the chief of some prevailing faction, more able or more fortunate than his competitors, turns this disposition to the purposes of his own elevation, on the ruins of Public Liberty.

23 Without looking forward to an extremity of this kind, (which nevertheless ought not to be entirely out of sight,) the common and continual mischiefs of the spirit of party are sufficient to make it the interest and duty of a wise people to discourage and restrain it.

24 It serves always to distract the Public Councils, and enfeeble the Public Administration. It agitates the Community with ill-founded jealousies and false alarms; kindles the animosity of one part against another, foments occasionally riot and insurrection. It opens the door to foreign influence and corruption, which find a facilitated access to the government itself through the channels of party passions. Thus the policy and the will of one country are subjected to the policy and will of another.

25 There is an opinion, that parties in free countries are useful checks upon the administration of the Government, and serve to keep alive the spirit of Liberty. This within certain limits is probably true; and in Governments of a Monarchical cast, Patriotism may look with indulgence, if not with favor, upon the spirit of party. But in those of the popular character, in Governments purely elective, it is a spirit not to be encouraged. From their natural tendency, it is certain there will always be enough of that spirit for every salutary purpose. And, there being constant danger of excess, the effort ought to be, by force of public opinion, to mitigate and assuage it. A fire not to be quenched, it demands a uniform vigilance to prevent its bursting into a flame, lest, instead of warming, it should consume.

O George Washington δεν ήταν προφήτης -τα λόγια του είναι επίκαιρα. Ίσως υπήρξε ο μοναδικός αληθινός Δημοκράτης της νεότερης Ιστορίας.