Η Ελλάδα προς την επανάσταση των Σοφών

Στις δύσκολες μέρες που ζούμε, πληθαίνουν οι φωνές των πνευματικών ανθρώπων, των σοφών μας, που καλούν το Έθνος σε εγρήγορση. Από εκεί που τα ελεγχόμενα μίντια τους αγνοούσαν συστηματικά, πλέον τους φιλοξενούν κυρίως στην τηλεόραση εξαιτίας της υψηλής τηλεθέασης που δημιουργεί η παράθεση των απόψεών τους στο γυαλί. Δεν είναι δηλαδή ότι ξαφνικά τα μίντια συμπάθησαν τους σοφούς: απλώς οι απόψεις τους έχουν επαφή με τον κόσμο, αρέσουν, συγκινούν, "γκελάρουν" -αντιμετωπίζεται ως άλλο ένα τηλεοπτικό προϊόν. Το σύστημα αυτό λοιπόν ενσωματώνει την αντίδραση των σοφών στο μήνυμά του και το σερβίρει ως δικό του. Μέσα από αυτή τη διαδικασία της αυτοαναίρεσης -διότι τέτοια είναι για τα μίντια κάθε απόπειρα έκφρασης ποιοτικού λόγου- οι σοφοί απόκτησαν πρόσβαση στα κοινά και βήμα προς τον κόσμο. Και μάλιστα αυτή η επαφή διαθέτει επαναστατικά χαρακτηριστικά, ριζοσπαστικό, καινοφανή χαρακτήρα με ακαδημαϊκή βαρύτητα, έχει οντότητα διαφορετική από τη συνηθισμένη -έχει πολιτικό λόγο χωρίς να εκφέρεται από χείλια πολιτικού. Κι αυτό είναι κάτι πρωτόγνωρο τόσο για τα Μέσα όσο και για τους τηλεθεατές.

Διότι είναι πρωτόγνωρο φαινόμενο για τα ελληνικά μίντια η φιλοξενία θέσεων κατά του συτήματος όπως το ειλικρινές ξέσπασμα του Μίκη Θεοδωράκη, η αναλυτική παρρησία του Δημήτρη Καζάκη, η κατά μέτωπο επίθεση στη φαυλοκρατία από το Χρήστο Γιανναρά, η υποβολή μήνυσης κατά της κυβέρνησης για εσχάτη προδοσία από το γιατρό Δημήτρη Αντωνίου, ο αντιμνημονιακός λόγος των καθηγητών Κώστα Μπέη και Γιώργου Κασιμάτη, η άποψη για "κρίση των κρίσεων" της Ελένης Γλυκατζή-Αρβελέρ και δεκάδων άλλων σοφών που ο λόγος τους αντηχεί σαν μελωδία ελπίδας στα αυτιά του κόσμου.

Οι Έλληνες Σοφοί έχουν ένα χρέος κληρονομημένο από τους προκατόχους τους. Οφείλουν επιτέλους να αποφασίσουν για τον τόπο, να δράσουν, να αντισταθούν και να μην επιτρέψουν στους πολιτικούς να τους φυμώσουν ή να τους αλλοτριώσουν. Οι πολιτικοί, οι οποίοι από αρχαιοτάτων χρόνων, ακόμα και με τις καλυμμένες υπό "δημοκρατικό" μανδύα δικτατορίες, φρόντιζαν να εξοντώνουν τους σοφούς. Η λίστα των Σοφών είναι μακρά, αναφέρουμε εδώ επιγραμματικά τα πιο τρανταχτά παραδείγματα:
Σωκράτης - εις θάνατο, Αισχύλος - εξορία, Αριστοτέλης - αυτοεξορία, Αριστοφάνης - αυτοεξορία, Δημήτριος ο Φαληρεύς - εις θάνατο, Δημοσθένης - εις θάνατο, Εμπεδοκλής- εξορία, Ευρυπίδης - αυτοεξορία, Ηρόδοτος - αυτοεξορία, Θεμιστοκλής - εξορία, Θουκυδίδης - εξορία, Λυσίας - εις θάνατο, Πλάτων - αυτοεξορία, Πυθαγόρας - εις θάνατο, Σαπφώ - εξορία, Σόλων - αυτοεξορία, Φειδίας - εις θάνατο...

Ιστορικά στοιχειοθετείται η συντέλεση μιας Επανάστασης των Σοφών στην Ελλάδα. Ήρθε η ώρα ώστε η Αθηνά να αδράξει το δόρυ της και να τιμωρήσει τους φαύλους. Οι Σοφοί θα δείξουν και θα οδηγήσουν στο δρόμο της Επανάστασης στο λαό, με κυρίαρχο σύνθημα την ανάγκη για Συντακτική Εθνοσυνέλευση που θα επαναπροσδιορίσει την ταυτότητα του Ελληνικού κράτους ως ανεξαρτήτου κράτους Δικαίου και Ισονομίας.

Ένα μόνο μένει να γίνει: Πότε το "Ξυπνάτε ρε!" θα γίνει "Ξυπνήσαμε και πάμε!".