Αστείοι και Αγροίκοι

1.Αστείος [άστυ]
Ο κατοικών/διατριβών στην πόλη.
μτφ. που προκαλεί γέλιο, εύθυμη διάθεση.
2.Αγροίκος [αγρός + οίκος]
Ο κατοικών/διατρίβων στους αγρούς.
μτφ. άξεστος, τραχύς, χωρίς καλούς τρόπους, ακαλλιέργητος, απολίτιστος.

Εμείς οι Έλληνες είμαστε, από τότε που ο πρώτος μας πρόγονος περπάτησε σε τούτη τη γη, λάτρεις και κήρυκες του ευ ζην. Το γέλιο είναι η πεμπτουσία αυτού.

Το αστείο είναι ένδειξη καλοζωίας, πολιτισμού. Η ίδια η λέξη το μαρτυρά: από το άστυ, δηλαδή την πόλη. Υποδηλώνεται ότι αστειεύονται οι πολιτισμένοι, οι κάτοικοι των πόλεων. Αντίθετα, αγροίκοι χαρακτηρίζονται οι κάτοικοι των αγρών, οι α-πολί-τιστοι.

Ο πολιτισμός που δεν σηκώνει αστεία, διώκοντας μάλιστα την ελεύθερη καλλιτεχνική έκφραση, αυτοαναιρείται...

Πολύ φοβάμαι ότι βρισκόμαστε στη Δύση ενός σπουδαίου πολιτισμού... του Ελληνικού. Πρέπει επειγόντως να ξεφύγουμε από τα δόντια του θηρίου που μας κατατρώγει!