Τετάρτη 2 Μαΐου 2007

Σαν παλιό σινεμά

Άλλοι το καλοκαίρι περιμένουν εναγωνίως τα μπάνια και τις διακοπές. Εγώ πάλι περιμένω την έναρξη των θερινών κινηματογράφων.

Το χαλίκι, η πάνινη καρέκλα στυλ σκηνοθέτη, η πορτοκαλάδα σε γυάλινο μπουκάλι με καλαμάκι, το πρόγραμμα ανά χείρας και η μυρωδιά του γιασεμιού πάνω στη μάντρα είναι τα απαραίτητα συστατικά ενός μαγευτικού και τελετουργικού σκηνικού που ολοκληρώνεται με την έναρξη της ταινίας. Κάτω από τον θόλο του ουρανού έχουν παρουσιαστεί τα λαμπρότερα αστέρια του σινεμά. Το καλοκαίρι, όταν το χόλιγουντ αποσύρεται και το ντόλμπι σαράουντ σιωπά, παίρνουν τη θέση τους ο Βισκόντι, ο Στέρνμπεργκ, ο Τορνατόρε, ο Ουέλς, ο Κιζλόφσκι και όλοι οι μεγάλοι αυτόφωτοι αστέρες σαν αυτούς.

Εξού και η νοσταλγική διάθεση που δημιουργεί το θερινό σινεμά. Είναι το ανοιχτό παράθυρο προς τις δόξες του παρελθόντος. Αυτούς που δούλευαν με το φως κι όχι με το εφέ. Όταν τα ινδάλματα ήταν άνθρωποι με τους οποίους ήθελα να ταυτιστώ.

Ο ήχος της μουβιόλας φτάνει σιγά σιγά στ' αυτία μου. Πάω να ετοιμαστώ. Μετά θα πάμε για ένα ποτάκι. Ποιός ξέρει, ίσως πούμε και δυο τρεις σοβαρές κουβέντες για την ταινία. Οι καλύτερες συζητήσεις που είχα ποτέ στη ζωή μου ήταν μετά από θερινό σινεμά. Καλώς ήρθες και φέτος σινεμά, (θερινέ) παράδεισε.

SYNC ME @ SYNC buzz it!

2 σχόλια:

Aggelos Spyrou είπε...

Πικραίνομαι
όταν βλέπω παλιά, θερινά σινεμά,
ερειπωμένα,
μισογκρεμισμένα,
έτοιμα για πολυκατοικίες.

Όλο και λιγοστεύουν.

Σαν τα όνειρα.

Σημεία των καιρών.
0:/

BK είπε...

Ακόμα και σήμερα θαύμα είναι το πως επιβιώνουν μερικά θερινά... παρόλα αυτά, ο ΕΟΤ υποστηρίζει ότι τα τελευταία χρόνια, ξεκινούν τη λειτουργία τους όλο και περισσότεροι θερινοί κινηματογράφοι, που διαφέρουν αρχιτεκτονικά και υφολογικά από τους παλαιότερους, καθώς διαθέτουν πιο άνετες καρέκλες, τελευταίας τεχνολογίας εξοπλισμό, μεγαλύτερες επιλογές στις καντίνες τους και ξύλινα πατώματα αντί για χαλίκι.

Κι αυτό το λένε εξέλιξη...