Σαν παλιό σινεμά

Άλλοι το καλοκαίρι περιμένουν εναγωνίως τα μπάνια και τις διακοπές. Εγώ πάλι περιμένω την έναρξη των θερινών κινηματογράφων.

Το χαλίκι, η πάνινη καρέκλα στυλ σκηνοθέτη, η πορτοκαλάδα σε γυάλινο μπουκάλι με καλαμάκι, το πρόγραμμα ανά χείρας και η μυρωδιά του γιασεμιού πάνω στη μάντρα είναι τα απαραίτητα συστατικά ενός μαγευτικού και τελετουργικού σκηνικού που ολοκληρώνεται με την έναρξη της ταινίας. Κάτω από τον θόλο του ουρανού έχουν παρουσιαστεί τα λαμπρότερα αστέρια του σινεμά. Το καλοκαίρι, όταν το χόλιγουντ αποσύρεται και το ντόλμπι σαράουντ σιωπά, παίρνουν τη θέση τους ο Βισκόντι, ο Στέρνμπεργκ, ο Τορνατόρε, ο Ουέλς, ο Κιζλόφσκι και όλοι οι μεγάλοι αυτόφωτοι αστέρες σαν αυτούς.

Εξού και η νοσταλγική διάθεση που δημιουργεί το θερινό σινεμά. Είναι το ανοιχτό παράθυρο προς τις δόξες του παρελθόντος. Αυτούς που δούλευαν με το φως κι όχι με το εφέ. Όταν τα ινδάλματα ήταν άνθρωποι με τους οποίους ήθελα να ταυτιστώ.

Ο ήχος της μουβιόλας φτάνει σιγά σιγά στ' αυτία μου. Πάω να ετοιμαστώ. Μετά θα πάμε για ένα ποτάκι. Ποιός ξέρει, ίσως πούμε και δυο τρεις σοβαρές κουβέντες για την ταινία. Οι καλύτερες συζητήσεις που είχα ποτέ στη ζωή μου ήταν μετά από θερινό σινεμά. Καλώς ήρθες και φέτος σινεμά, (θερινέ) παράδεισε.