Αντί για διάλογο

Άει στο διάλογο ηλίθιε κρετίνε αντιεξουσιαστή που ξέρεις να λύνεις τα προβλήματά σου μόνο καίγοντας και ρημάζοντας. Άει στο διάλογο βλάκα πολιτικέ που πάνω στο τραπέζι βάζεις το λόγο σου και από κάτω μαζεύεις τα πακέτα. Άει στο διάλογο μπάτσε γεννημένε δολοφόνε που υπακούς χωρίς να σκέφτεσαι και δέρνεις μετά δακρύων. Άει στο διάλογο πρεζόνι μαζί με το alter ego σου. Άει στο διάλογο πρεζέμπορα που έχεις κάνει τη νεολαία να χορεύει στους ρυθμούς σου. Άει στο διάλογο πορτιέρη κήνσορα της υποκουλτούρας, δεν σου δίνω τα κλειδιά μου όσο κι αν παρακαλάς. Άει στο διάλογο διαφημιστή και πάρε μαζί σου όλα τα ψεύτικα όνειρα που πρέπει να καταναλώνουμε για να ζούμε με πλαστική αξιοπρέπεια. Άει στο διάλογο εκπαιδευτικέ του μεροκάματου που έφτασες να παπαγαλίζεις πιο πολύ κι από τους μαθητές σου. Άει στο διάλογο κι εσύ μαθητή που αντί να ανοίξεις τα μάτια σου τυφλώνεσαι οικειοθελώς μπροστά στα χαζοκούτια. Άει στο διάλογο μικροαστέ δημόσιε υπάλληλε της ξάπλας που ζητάς επίδομα εργασίας και με μια σφραγίδα στο χέρι θαρρείς πως εξουσιάζεις την καθημερινότητα. Άει στο διάλογο δημοσιογράφε με τη σπασμένη πένα και την εξουσία που σε ελέγχει κάτω από τη μύτη σου. Άει στο διάλογο μετανάστη που ήρθες από το πουθενά για να αποκτήσεις εδώ αυτό που σου στερούν εκεί. Άει στο διάλογο ντίβα της τιβι με το πρόστυχο στήσιμό σου και τα λειψά ελληνικά σου. Άει στο διάλογο τραγουδιάρη που έγινες φίρμα σ' ένα φεγγάρι και η Ελλάδα ολόκληρη ανεβασμένη στις μπάρες λικνίζει το ασπόνδυλο κορμί της για χάρη σου. Άει στο διάλογο συνταξιούχε ακαμάτη τεμπέλη που έδωσες τα νιάτα σου για να κάνεις τούτη τη χώρα να σταθεί στα πόδια της μα αυτή επιμένει να τρεκλίζει μεθυσμένη από το πιοτό της καλοπέρασης. Άει στο διάλογο αερολόγε φιλόσοφε θεωρητικέ της ζωής που η πιο έντονη στιγμή της ζωής σου ήταν μια έντονη υπαρξιακή συζήτηση με τον εαυτό σου. Άει στο διάλογο φίλε οδηγέ στραβοτιμονιέρη που νομίζεις ότι ο δρόμος ως άλλη Απία οδός οδηγεί στη Ρώμη της ακολασίας και των θανατηφόρων θεαμάτων. Άει στο διάλογο κι εσύ που διαβάζεις αυτές τις αράδες. Σ' ακολουθώ και κλείνω πίσω μου την πόρτα. Όταν όλοι αυτοί κι εμείς μπούμε στο σκοτάδι, εκεί που δεν θα μπορούμε να δούμε ο ένας τον άλλο στα μάτια, και αναγκαστούμε για πρώτη φορά στη μάταιη ζωή που διάγουμε να ακούσουμε, θα πρέπει να 'μαστε άξιοι για να περπατήσουμε ξανά στο φως.