Σύνταξη στα 70 - τα επιχειρήματα της κυβέρνησης

Ασφαλώς, η απόφαση της κυβέρνησης για σύνταξη στα 70 στηρίζεται σε ακλόνητα επιχειρήματα, τα οποία μάλιστα ο ίδιος ο λαός έχει επιβεβαιώσει με το πέρασμα των χρόνων και έχουν αποτυπωθεί στο ντι-εν-έι όλων των μελλοντικών γενεών.

Για του λόγου το αληθές θα παραθέσω τα σημαντικότερα επιχειρήματα ώστε τελικά να αποδώσουμε εύσημα στην κυβέρνηση για την ευρηματικότητα και την ιστορική της συνέπεια:


1. Η γριά κότα έχει το ζουμί.
Εφόσον η τρίτη ηλικία διαθέτει σημαντικά και ανεκμετάλλευτα αποθέματα ζωμού, η κυβέρνηση με αυτή την απόφαση κάνει ένα σημαντικό βήμα για την απόσταξη αυτού του χρήσιμου Εθνικού Πόρου που θα αποβεί καθοριστικός για την ευημερία του Κράτους.

2. Οι 70άρες ίσον με δυο 35άρες.
Ένα σημαντικό αξίωμα, το οποίο υπερδιπλασιάζει το εργατικό δυναμικό εάν σε αυτό συνυπολογιστούν και τα επακόλουθά του, ότι δηλαδή οι 80άρες ίσον με τέσσερεις 20άρες και ότι οι 90άρες ίσον με τρεις 30άρες. Αυτόματα δε ο πληθισμός του Ελληνικού Κράτους αυξάνεται από τα 11 εκατομμύρια στα 85, υπερφαλαγγίζοντας τον αντίστοιχο -και εχθρικό- Τουρκικό.

3. Όποιος βιάζεται γρήγορα γερνάει.
Η κυβέρνηση δίνει ισχυρά κίνητρα στα άτομα της τρίτης ηλικίας να μην αφήσουν τη δουλειά για να μην θα βαρεθούν να κάθονται, κατ' επέκταση να μην βαρεθούν τη ζωή και να μην αποκτήσουν αυτοκτονικές τάσεις. Ευτυχώς η κυβέρνηση διαπίστωσε εκ των προτέρων τον κίνδυνο και μας γλύτωσε από μια μεγάλη Εθνική τραγωδία.

4. Ου γαρ έρχεται μόνον το γήρας.
Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι συμπυκνώνουν σε αυτή τη φράση μια φιλοσοφία την οποία έχει ενστερνιστεί απολύτως η κυβέρνηση. Τα γηρατειά έρχονται με παρέα. Άρα ένας ηλικιωμένος δεν θα έχει κανένα πρόβλημα να εργαστεί, αφού η παρέα του θα μπορεί να δώσει ένα χεράκι να τελειώσει ταχύτερα τη δουλειά και να έχει περισσότερο χρόνο να ασχοληθεί μετά το μειωμένο πλέον ωράριο εργασίας με τα εγγόνια του.

5. Βάλε γέρο τα γυαλιά σου για να κάμεις τη δουλειά σου.
Υπάρχει πιο ακλόνητο επιχείρημα κατά της αεργίας των ηλικιωμένων; Ένα απλό ζευγάρι γυαλιά πρεσβυωπίας αρκεί για να λυθεί το πρόβλημα που ταλανίζει τους περισσότερους γέρους. Ως εκ τούτου, η κυβέρνηση θα χορηγεί τα γυαλιά δωρεάν σε όλους τους 60+άρηδες, ώστε να μπορούν αβασάνιστα να εργάζονται χωρίς δικαιολογίες.

6. Γέρου χάιδεμα και νιου γαμήσι.
Το μεικτό εργατικό δυναμικό, καθώς θα αποτελεί έναν ισχυρό συνδυασμό εμπειρίας και δυναμισμού, θα μπορεί να αποδίδει τα μέγιστα με σκοπό την αύξηση του ΑΕΠ, τη μείωση του Εθνικού Χρέους και την επιπλέον μείωση του πληθωρισμού και την άνοδο των επενδύσεων.

7. Άσπρα μαλλιά της κεφαλής κακά μαντάτα της ψωλής.
Η κυβέρνηση χορηγεί βαφές μαλλιών σε όλους τους ηλικιωμένους, ώστε η παραγωγική διαδικασία να μην κολλίεται σε ελάσσονες λεπτομέρειες. Το αξίωμα των κακών μαντάτων ανατρέπεται εφόσον τα μαλλιά είναι μαύρα ή άλλου χρώματος πλην του λευκού.

8. Ουχ αι τρίχες ποιούσιν αι λευκαί φρόνησιν.
Ο Στοβαίος επικαλείται το γεγονός ότι οι λευκές τρίχες δεν φανερώνουν κατ' ανάγκη έναν ώριμο άνθρωπο. Επομένως δεν είναι γέρος όποιος έχει άσπρα μαλλιά. Άλλη μια δικαιολογία καταρρίπτεται πανυγηρικά.

9. Αλί στον νιο που δέρνεται, στο γέρο που κοιμάται.
Είναι κρίμα να δέρνονται στη δουλειά οι νέοι και να κοιμούνται οι γέροι. Αν βάλουμε όμως ένα χεράκι όλοι μαζί, τότε θα τελειώνουμε τις υποχρεώσεις μας γρηγορότερα κι έτσι ο ελεύθερος χρόνος θα υπερδιπλασιαστεί για όλους.

Δέκατο και τελευταίο:

10. Ο μουρλός άντρας και η πουτάνα γυναίκα δεν γερνάνε ποτές.
Ως γνωστό, το Ελληνικό Έθνος αριθμείται από μουρλούς, που ψηφίζουν κάθε φορά τους ίδιους ανίκανους, και πονηρούς, που καταφέρνουν και επανεκλέγονται παρότι τάζουν σε όλους τα ίδια πράγματα χωρίς να τα εκπληρώνουν. Εφόσον αυτοί δεν γερνάνε ποτέ, ποιός έχει δικαώμα στη σύνταξη; Κανένας φυσικά!

Εδώ Πολυτεχνείο, εκεί Πολυτεχνείο...

Τελικά που είναι το Πολυτεχνείο; Το σημαντικότερο επικοινωνιακό εργαλείο της μεταπολιτευτικής Αριστεράς πνέει τα λοίσθια, αλλά οι μελλοντικές γενιές με αποκορύφωμα τη σημερινή, απέτυχαν να το χρησιμοποιήσουν αποτελεσματικά.

Θα έλεγε κανείς μάλιστα ότι η έννοια του Πολυτεχνείου έχει καταντήσει στα μάτια του κόσμου, και με την βοήθεια των μίντια και των πρωταθλητών στη ρήψη μολότωφ (σ.σ. αν η ρήψη μολότωφ ήταν Ολυμπιακό άθλημα οι Έλληνες θα ήταν ισόβιοι παγκόσμιοι πρωταθλητές στην απόσταση και την ακρίβεια!), να ταυτίζεται με την τρομοκρατία -δεν θα πω "αναρχία" καθώς όσοι χρησιμοποιούν αυτή τη λέξη για να περιγράψουν άνομες πράξεις είναι τουλάχιστον αδαείς. Εξάλλου κανένας αναρχικός που σέβεται τον εαυτό του δεν θα χαράμιζε ένα λαχταριστό μπουκάλι ουίσκι ή οποιουδήποτε άλλου αλκοολούχου πάνω σε έναν αστυνομικό ή ακόμα πιο απίθανο πάνω σε μια βιτρίνα. Ο αναρχικός μάλιστα δεν θα ασκούσε ποτέ καμία μορφή βίας, αφού αυτό θα ήταν ενάντια στις θεμελιώδεις αρχές της ιδεολογίας του.

Έτσι λοιπόν το Πολυτεχνείο στο μέσο πολίτη λειτουργεί ως υπενθύμηση ότι στις 17 του Νοέμβρη θα είναι προτιμότερο να αποφύγει το κέντρο επειδή θα έχει πολύ κίνηση. Άσε που μπορεί στα καλά καθούμενα να βρεθεί στο τμήμα αγκαλιά με μια ζαρτινιέρα. Απόδειξη αυτού είναι το γεγονός ότι κάθε χρόνο μειώνεται δραματικά η προσέλευση του κόσμου στις πορείες και στους εορτασμούς.

Στιβαγμένοι πίσω από την ίδια λέξη, οι αριστεροί και οι δεξιοί, γυρεύουν άλλοθι ο καθένας για τα δικά του ανομήματα. Πλέον όμως δεν μπορεί να βαστήξει κανέναν από τους δυο. Οι μεν πρέπει να απομυθοποιήσουν το Πολυτεχνείο μπας και δουν τα νέα δεδομένα -η χούντα έπεσε. Οι δε πρέπει να σταματήσουν να χτυπούν το νεκρό άλογο -ίσως ζωντανέψει. Πάντως κανένας τους δεν έχει δικαιολογίες: το Πολυτεχνείο δεν τους δίδαξε τίποτα απολύτως.

Η επιστολή του Guy Mοquet

Την έντονη αντίδραση των καθηγητών και των φοιτητών στη Γαλλία προκάλεσε ο πρόεδρος της χώρας Νικολά Σαρκοζίμε την πρωτοβουλία του να αναγνωστεί στα λύκεια της χώρας επιστολή του κομμουνιστή ήρωα της γαλλικής αντίστασης Γκι Μοκέ.
Ο Σαρκοζί ζήτησε να διαβάζεται η επιστολή αυτή ετησίως σε όλα τα λύκεια της χώρας ανήμερα της επετείου της εκτέλεσης του 17χρονου Μοκέ από τους Γερμανούς, στις 22 Οκτωβρίου του 1941.
Ο ίδιος ο Γάλλος Πρόεδρος είχε αναγνώσει την επιστολή του νεαρού ήρωα την ημέρα της ανάληψης των καθηκόντων του στις 16 Μαΐου.

Το κείμενο της επιστολής:

Αγαπητή μητέρα, λατρεμένε μου αδερφέ, πολυαγαπημένε μου πατέρα, πρόκειται να πεθάνω! Αυτό που σας ζητώ, ειδικά από εσένα μητέρα, είναι να επιδείξετε γενναιότητα. Είμαι και θέλω να γίνω τόσο γενναίος όσο όλοι αυτοί που έφυγαν πριν από εμένα. Φυσικά, θα προτιμούσα να ζήσω. Όμως αυτό που εύχομαι με όλη μου την καρδιά είναι ότι η θυσία μου εξυπηρετεί έναν ανώτερο σκοπό. Δεν είχα το χρόνο να αγκαλιάσω την Jean. Ασπάστηκα όμως τα αδέρφια μου (σ.σ. στο μέτωπο) Roger και Rino. Όσο για τον αδερφό μου, δεν μπορώ να τον ασπαστώ, αλίμονο! Ελπίζω όλα τα ρούχα μου να σταλούν σ' εσάς. Ίσως φανούν χρήσιμα στον Serge, πιστεύω ότι θα είναι περίφανος να τα φορέσει κάποια μέρα. Σ' εσένα πατέρα που σ' έχω ανησυχήσει τόσο, όσο και στη μητέρα, λέω αντίο για τελευταία φορά. Ξέρω ότι έκανα το καλύτερο δυνατό για να ακολουθήσω το μονοπάτι που στρώσατε εμπρός μου. Ένα τελευταίο αντίο σε όλους τους φίλους μου, στον αδερφό μου τον οποίο υπεραγαπώ. Εύχομαι να σπουδάσει σκληρά ώστε να γίνει (σ.σ. άξιος) άνδρας αργότερα. Δεκαεπτά και μισό, η ζωή μου υπήρξε σύντομη, δεν έχω μετανοήσει για τίποτα, μόνο για το ότι σας αφήνω. Πρόκεται να πεθάνω με τον Tintin και τον Michels. Μητέρα, αυτό που σου ζητώ, αυτό που θέλω να μου υποσχεθείς, είναι να είσαι γενναία και να ξεπεράσεις την θλίψη σου. Δεν μπορώ να προσθέσω κάτι άλλο. Σας αφήνω όλους, μητέρα, Serge, πατέρα, σας ασπάζομαι με όλη την παιδική καρδιά μου. Να είστε γενναίοι!
Ο Guy σας, που σας αγαπά.

Απιστευτικό!!!

...κι όμως Ελληνικό! Κόπηκε η εκπομπή του Guy Krief στο MADtv, επειδή ο συμπαθής Γάλλος τόλμησε να λογοκρίνει το νέο single της Δέσποινας Βανδή! Και τι είπε ο άνθρωπος πέρα από το πασιφανές; Ότι δηλαδή το κομμάτι που έφτιαξε ο Φοίβος για τη Βανδή μοιάζει πάρα πολύ με μια επιτυχία των Coldplay, το πασίγνωστο Clocks!

Δείτε το video και βγάλτε τα συμπεράσματά σας.


Μάλλον σ΄ αυτή τη χώρα μας περνάνε για πολύ βλάκες... κομμένο το mad για μένα.

Πρόβλημα για κάθε λύση...

ή αλλιώς "η παθογένεια του ελληνικού πολιτικού συστήματος".

Οι Έλληνες πολιτικοί, αντί να προσπαθούν να καταλάβουν τα καινούργια προβλήματα, προσπαθούν να προσαρμόσουν τα προβλήματα ώστε να ταιριάζουν με τις λύσεις που έχουν στη διάθεσή τους.

Σαν να έχουμε δηλαδή ένα ζευγάρι καινούργια γυαλιστερά πλην στενά παπούτσια και καθώς το πόδι πνίγεται μέσα στο σκληρό δέρμα, εμείς προσπαθούμε να κόψουμε το πόδι για να χωρέσει αντί να βάλουμε καλαπόδι ή να πάρουμε άλλο ζευγάρι...

Όπως και να' χει το πράγμα, ο διαβάτης θα περπατήσει, έστω και κουτσός.

Ratatouille: γίνε μάγειρας, μπορείς!

Η Pixar για άλλη μια φορά έκανε το θαύμα της!
Κατάφερε να κάνει έναν αρουραίο συμπαθητικό!

Υ.Γ. Δεν θα ασπαστώ το μόττο της ταινίας που λέει ότι "όλοι μπορούν να μαγειρέψουν". Η μαγειρική τέχνη δεν είναι παίξε γέλασε...

Μια ταινία που δεν αξίζει να χάσετε!!!

Ο Μικρός Πρίγκιπας στο Λουτράκι

Ενημερωτικό Δελτίο
Πνευματικό κέντρο δήμου Λουτρακίου – Περαχώρας
Το Πνευματικό - Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Λουτρακίου - Περαχώρας και η Επαγγελματική Θεατρική Παιδική Σκηνή παρουσιάζουν το έργο του Αντουάν Σαίντ Εξυπερύ

«Ο Μικρός Πρίγκιπας»

Το Πνευματικό – Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Λουτρακίου – Περαχώρας αναγγέλλει την ίδρυση Επαγγελματικής Θεατρικής Παιδικής Σκηνής στην αμφιθεατρική αίθουσα του Αλεξάνδρειου Δημοτικού Συνεδριακού – Πολιτιστικού Κέντρου.

Η πρωτοβουλία αυτή αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης προσέγγισης για ποιοτικότερη εκπαίδευση των παιδιών της προσχολικής και σχολικής ηλικίας και παράλληλα ισχυρό κίνητρο για διακεκριμένους επαγγελματίες του χώρου να επιλέξουν ως τόπο εργασίας και καλλιτεχνικής δράσης μια πόλη της επαρχίας.

Τις παιδικές παραστάσεις εγκαινιάζει το αριστούργημα του Antoine de Saint Exupé ry «Ο Μικρός Πρίγκιπας», ενός εκ των δημοφιλέστερων έργων στην ιστορία της παγκόσμιας παιδικής λογοτεχνίας.

Συντελεστές παράστασης: Μετάφραση – Διασκευή: Μίμης Κουγιουμτζής. Σκηνοθεσία: Τάκης Τσαρτσιταλίδης. Σκηνικά – Κοστούμια: Ξένια Χαρίτωνος. Μουσική Επιμέλεια: Βασίλης Πιερρακέας. Παίζουν: Άγγελος Βλάσσης, Ευαγόρας θεοδοσίου, Γωγώ Ξανθάκη, Γιώργος Μοσκιού, Στέφανος Παϊζης, Ευτυχία Πανουτσοπούλου, Σωτήρης Πανταζής, Ελένη Σακούλη.

Συμμετέχουν οι ηθοποιοί: Μαργαρίτα Αλεξίου, Μαργαρίτα Παυλοπούλου – Φόρτη, Ελένη Πετροπούλου, Σπύρος Φλώρος.

Οι προγραμματισμένες παραστάσεις (Δευτέρα έως και Παρασκευή από τις 10.30 έως τις 12.00 για τα σχολεία και Κυριακές στις 11.00 για όλους τους υπόλοιπους) θα ξεκινήσουν την Τετάρτη 10 Οκτώβρη και θα διαρκέσουν έως τις 10 Δεκέμβρη.

Την φετινή παράσταση υπολογίζεται να παρακολουθήσουν περισσότεροι από 10.000 μαθητές του νομού Κορινθίας και όμορων νομών. Κόστος εισιτηρίου: 5,00 €.

Πνευματικό – Πολιτιστικό Κέντρο

Υπεύθυνη Θεατρικής Σκηνής:
Κα Ειρήνη Γκιώνη
Οδός Κολοκοτρώνη 17 Τ.Κ. 20300 Λουτράκι
Τηλ & Φαξ : 2744 0 65619
e-mail : pneumlou@otenet.gr

Τμήμα Επικοινωνίας & Δημ. Σχέσεων Δ.Α.Ε.Τ "Λουτράκι"

Κα Ντίνα Κίτσου

Τηλ: 2744 0 21124

Κινητό: 6977 572 595

e- mail: Ntina.kitsou@ gmail.com

Αμίμητη ατάκα διαδοχής στο ΥΠ.ΠΟΛ.

Κατά τη χθεσινή τελετή παράδοσης του Υπουργείου Πολιτισμού, αφού ο απερχόμενος Γιώργος Βουλγαράκης εκφώνησε το λόγο του, ανεβαίνει στο πόντιουμ ο νέος υπουργός Πολιτισμού Μιχάλης Λιάπης και τι είπε το άτομο:

Αγαπητέ Γιώργο, να σε ευχαριστήσω για τα καλά σου λόγια. Έκανες ένα τόσο μεγάλο έργο, που αναρωτιέμαι αν έχεις αφήσει τίποτα για μας. Πράγματι στο Υπουργείου Πολιτισμού αφήνεις μια σημαντική παρακαταθήκη, οδηγό και για το μέλλον μας. Σου εύχομαι καλή επιτυχία στα νέα σου καθήκοντα.

Κάτι θα έχει αφήσει Μιχαλάκη, μην ανησυχείς. Ο κυρίαρχος -φορολογούμενος- λαός δεν θα σε αφήσει στην ξέρα. Θα τα παντελωνιάσεις μια χαρά κι εσύ! Όσο για τα γλυπτά του Παρθενώνα, για την σχεδόν καμμένη Αρχαία Ολυμπία, για τα αρχαία θέατρα που υποκύπτουν χρόνο με το χρόνο κάτω από την πίεση των ψηλοτάκουνων και λοιπών φυσικών φαινομένων, για την ανυπαρξία επιχορηγήσεων προς τα δημοτικά περιφερειακά θέατρα που παλεύουν με ιδίους πόρους, έχει φροντίσει ήδη ο Γιωργάκης. Κοιμήσου ήσυχος αδερφέ!

Η σύνθεση της νέας κυβέρνησης

Πρωθυπουργός: Κώστας Καραμανλής
* Υπουργός Επικρατείας: Θεόδωρος Ρουσόπουλος
* Υπουργός Εξωτερικών: Ντόρα Μπακογιάννη
Υφυπουργοί: Γιάννης Βαληνάκης, Θεόδωρος Κασσίμης και Πέτρος Δούκας
* Υπουργός Εσωτερικών: Προκόπης Παυλόπουλος
Υφυπουργοί: Παναγιώτης Χηνοφώτης, Χρήστος Ζώης, Αθανάσιος Νάκος
* Υπουργός Εθνικής Αμυνας: Ευ.Μεϊμαράκης
Υφυπουργοί: Κώστας Τασούλας και Ιωάννης Πλακιωτάκης
* Υπουργός Απασχόλησης: Βασίλης Μαγγίνας
Υφυπουργός: Σοφία Καλατζάκου
* Υπουργός Οικονομίας: Γιώργος Αλογοσκούφης
Υφυπουργοί: Αντώνης Μπέζας, Γ.Παπαθανασίου, Νίκος Λέγκας
* Υπουργός Ανάπτυξης: Χρήστος Φώλιας
Υφυπουργοί: Γ.Βλάχος και Σταύρος Καλαφάτης
* Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων: Αλέξανδρος Κοντός
Υφυπουργοί: Κώστας Κιλτίδης
* Υπουργός Δικαιοσύνης: Σωτήρης Χατζηγάκης
* Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής: Γιώργος Βουλγαράκης
Υφυπουργός: Πάνος Καμμένος
* Υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών: Κώστας Χατζηδάκης
* Υπουργός Εθνικής Παιδείας: Ευρυπίδης Στυλιανίδης
Υφυπουργοί: Σπύρος Ταλιαδούρος, Ανδρέας Λυκουρέντζος
* Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ: Γιώργος Σουφλιάς
Υφυπουργοί: Θεμιστοκλής Ξανθόπουλος και Στ.Καλογιάννης
* Υπουργός Μακεδονίας Θράκης: Μαργαρίτης Τζίμας
* Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης: Δημήτρης Αβραμόπουλος
Υφυπουργοί: Γιώργος Παπαγεωργίου και Γ.Κωνσταντόπουλος
* Υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης: Αρης Σπηλιωτόπουλος
* Υπουργός Πολιτισμού: Μιχάλης Λιάπης
Υφυπουργός Αθλητισμού: Γιάννης Ιωαννίδης

Η νέα κυβέρνηση θα ορκιστεί στις 11 το πρωί της Τετάρτης ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια, ενώ στις 12 θα συνεδριάσει το Υπουργικό Συμβούλιο.
* Η Νέα Δημοκρατία θα προτείνει για πρόεδρο της Βουλής τον Δημήτρη Σιούφα.

Εμείς οι Έλληνες πολίτες θα ορκιστούμε ότι με την πρώτη ευκαιρία θα σας πετάξουμε όλους στον Καιάδα.

Ο Βαγγέλης τα βρήκε με τον Κώστα

Πήγα μια βόλτα στο blog του Βαγγέλη του Βενιζέλου επειδή ήθελα να του κάνω μια απλή ερώτηση:
"Κύριε Βενιζέλε, αν ο Σημίτης στηρίξει ανοιχτά τον Παπανδρέου, είστε έτοιμος για τη διάσπαση του Κινήματος;"
Περιμένω την απάντηση, την οποία θα δημοσιεύσω εδώ.

Αν όντως ο Παπανδρέου είχε τη στήριξη του Σημίτη, τα πράγματα θα ήταν σκούρα για τον επίδοξο νέο αρχηγό του ΠΑΣΟΚ. Μάλλον όμως ο Βαγγέλης έχει καλύψει τα νότα του πολύ καιρό τώρα. Γι' αυτό έκανε τη "δελφίνια" δήλωση με τόση άνεση, αμέσως όταν ανακοινώθηκαν τα exit polls. Το μεσημέρι πάντως ο Βενιζέλος συναντήθηκε με τον Σημίτη. Μετά τη συνάντηση δήλωσε ότι ο Σημίτης τίθεται εγγυητής της ενότητας και της δημοκρατικής διαδικασίας για την εκλογή προέδρου. Κοινώς, τα βρήκανε μια χαρά.

Ο Βαγγέλης όμως δεν φοβάται το Γιωργάκη, ούτε την Άννα. Αυτούς τους κάνει καλά με τα χέρια κάτω. Ο μεγάλος του αντίπαλος κινείται αριστερότερα...

Εκλογές 2007 - Κέρδισε ο χαμένος!

Θέλω να κάνω ορισμένες γενικές παρατηρήσεις επί του αποτελέσματος των Εκλογών του 2007 και των συνεπειών αυτού:

1. Σε δυο χρόνια γίνεται η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, για την εκλογή του οποίου χρειάζονται 180 βουλευτές. Αν η Νέα Δημοκρατία προτείνει τον Κώστα Μητσοτάκη, τότε ξανακατεβαίνουμε στις κάλπες το 2009, αφού κανένα κόμμα δεν θα τον στηρίξει πλην της ΝΔ. Υπάρχει υπερκομματικός υποψήφιος στυλ Στεφανόπουλου; Το ΠΑΣΟΚ πάντως κατά πάσα πιθανότητα θα επιδιώξει εκλογές με νέο Αρχηγό, άρα δεν θα προτείνει υπερκομματικό υποψήφιο.

2. Ο Κωστάκης για να σώσει τη θέση του στο κόμμα θα πρέπει να επιδιώξει συμμαχία με την οικογένεια Μητσοτάκη. Απομένει να αποφασίσει ο Μητσοτάκης τι θέλει περισσότερο: την Προεδρεία της Δημοκρατίας ή την Ντόρα Αρχηγό της ΝΔ και Πρωθυπουργό; Δεδομένου ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας, μάλλον θα φαγωθεί ο Κωστάκης...

3. Το ΠΑΣΟΚ τελικά θα κάνει την Αλλαγή που διαλαλούσε ο Γιωργάκης. Αυτός που θα αλλάξει βέβαια θα είναι ο ίδιος ο Γιωργάκης. Αιτία; Το ΠΑΣΟΚ πήρε το χαμηλότερο ποσοστό από το 1981 και έχασε για 2η συνεχόμενη εκλογική αναμέτρηση. Επόμενος Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είναι μάλλον ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Ήδη δήλωσε υποψήφιος για την αρχηγία. Ή μήπως θα είναι η Άννα Διαμαντοπούλου για να πάμε στην πρώτη κόντρα θυλικού γένους με τη Ντόρα;

4. Η στάση του Κώστα Σημίτη θα κρίνει πολλά για το αυριανό ΠΑΣΟΚ. Αν ταχθεί ανοιχτά υπέρ του Γιωργάκη, μάλλον θα έχουμε διάσπαση του Κινήματος. Σε διαφορετική περίπτωση το ΠΑΣΟΚ θα έχει νέο Αρχηγό σε λίγους μήνες από σήμερα.

5. Το εκλογικό σύστημα μπάζει νερά. Σε απλή αναλογική, η σύνθεση της Βουλής θα είχε ως εξής: ΝΔ 128 - ΠΑΣΟΚ 116 - ΚΚΕ 25 - ΣΥΡΙΖΑ 15 - ΛΑΟΣ 11 - ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ 3 - ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ 2. Υπάρχουν περιφέρειες όπου το πρώτο κόμμα με διαφορά ακόμα και 10% από το δεύτερο παίρνει λιγότερες έδρες (π.χ. στα Χανιά). Πάντως το χτύπημα στο δικομματισμό επήλθε και μένει να αποδειχθεί στις επόμενες εκλογές ότι το ποσοστό που έλαβαν το ΚΚΕ και το ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ψήφος διαμαρτυρίας, όπως ελπίζω ότι είναι η ψήφος προς το ΛΑΟΣ.

6. Στο Επικρατείας υπάρχουν 12 έδρες με βάση 8,33% (100%/12=8,33%). Άρα η ΝΔ παίρνει 5, το ΠΑΣΟΚ 5, το ΚΚΕ 1 και ο ΣΥΡΙΖΑ 1. Αν είναι έτσι, ο Γιάννης Μπανιάς και ο Κώστας Καζάκος θα είναι βουλευτές. Όσο για την Πατουλίδου, λυπάμαι που έχασε τη σύνταξη της. Για τη Φώφη Γεννηματά, μπορεί να θρηνεί η τοπική αυτοδιοίκηση, αλλά θα πανηγυρίζει η Εμπορική Τράπεζα που θα απολαμβάνει ξανά τις πολύτιμες υπηρεσίες της.

7. Η αποχή στο 25,86%, δηλαδή 1 στους 4 ψηφοφόρους δεν πήγε στις κάλπες. Περιφέρειες με τη μεγαλύτερη αποχή ήταν η Ηλεία με 28%, η Α' Αθηνών με 35%, η Α' Πειραιώς με 32%, η Αρκαδία με 39%, η Β' Πειραιώς με 28%, τα Γρεβενά με 28%, η Δράμα με 30%, τα Δωδεκάνησα με 31%, ο Έβρος με 32%, η Ευρυτανία με 36%, η Ζάκυνθος με 35%, η Θεσπρωτία με 35%, τα Ιωάννινα με 29%, η Κέρκυρα με 31%, η Καστοριά με 36%, η Κεφαλλονιά με 48%, οι Κυκλάδες με 30%, η Λέσβος με 44%, η Λακωνία με 47%, η Λευκάδα με 34%, η Μεσσηνία με 37%, η Ξάνθη με 30%, η Ροδόπη με 30%, η Σάμος με 41%, οι Σέρρες με 31%, η Φλώρινα με 49%, η Φωκίδα με 29% και η Χίος με 42%. Το συμπέρασμα είναι ότι η αποχή είναι η μεγάλη νικήτρια των Εκλογών, αφού το αντίστοιχο ποσοστό του 2004 ήταν 23,5%. Καθώς ευνοείται απο την αποχή το κόμμα της Κυβέρνησης, θεωρώ ήττα του ΠΑΣΟΚ και των υπολοίπων κομμάτων το γεγονός ότι δεν κατάφεραν να μετατρέψουν σε ψηφοφόρους όσους απογοητευμένους συμπολίτες μας δεν προσήλθαν στις κάλπες. Επίσης, είναι ήττα της πολιτικής συνείδησης των Ελλήνων. Η πολιτική αγραμματοσύνη στον τόπο μας γνωρίζει μεγάλες πιένες.

8. Απώλειες από τους μεγάλους και κέρδη για τους μικρούς. Η ΝΔ έχασε 3,5%, το ΠΑΣΟΚ 2,4%, ενώ το ΚΚΕ κέρδισε 2,3%, το ΣΥΡΙΖΑ 2,2%, το ΛΑΟΣ 1,6%, ενώ συνολικά τα υπόλοιπα μικρότερα κόμματα κέρδισαν περίπου 2%. Ακόμα, τα άκυρα ψηφοδέλτια είναι 148.000 (2,02%), ενώ το 2004 ήταν 123.700 (1,63%). Τα λευκά κινήθηκαν στα ίδια σχεδόν επίπεδα με ελαφριά αύξηση στις φετινές εκλογές (0,65% έναντι 0,57%). Θα προσπαθήσει η ΝΔ να ενσωματώσει το ΛΑΟΣ όπως έκανε παλαιότερα με την ΕΠΕΝ;

9. Το σύνολο του Εκλογικού Σώματος είναι 9.896.909 ψηφοφόροι σε μια χώρα με πληθυσμό 11.170.957. Δηλαδή δεν έχουν δικαώμα ψήφου μόλις 1.289.148 Έλληνες. Αλήθεια, μόνο τόσοι είναι όσοι πάνε ακόμα σχολείο ή μήπως δεν ψήφισαν μόνο Έλληνες; Το 2004 οι εγγεγραμμένοι ήταν 9.899.472, το 2000 ήταν 9.372.541 και το 1996 ήταν 9.140.742. Από εκεί που ανέβαινε ο αριθμός των ψηφοφόρων με γοργούς ρυθμούς, ξαφνικά έπεσε κατά 3.500 άτομα. Τι συνέβει κύριοι και κυρίες του Υπ.Εσ.; Μήπως... απελάθηκαν ψηφοφόροι;

10. Εδώ σας θέλω τώρα... Η Δεξιά πήρε συνολικά περίπου το 42,66% ενώ η Αριστερά το 51,3%. Ο ένας στους τέσσερεις Έλληνες δεν ψήφισε. Ποιά είναι αληθινή πλειοψηφία και γιατί στην Ελλάδα κυβερνούν οι λίγοι;

Νέα Αλλαγή ή Αλλαγή του Γιωργάκη;

Όταν το 1981 το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές με ποσοστό 48% και ο Ανδρέας Παπανδρέου έγινε για πρώτη φορά πρωθυπουργός της χώρας, η κυβερνητική αυτή μετάβαση χαρακτηρίστηκε τόσο πριν όσο και μετά τις εκλογές σαν "Αλλαγή", με την έννοια ότι μετά απο μια μακρά περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από τη δεξιά ήρθε στην εξουσία ένα κόμμα που βασιζόταν στις αρχές του σοσιαλισμού.

(στη φώτο αριστερά ο Ανδρέας και δεξιά ο Γιωργάκης μετά τη νίκη του '81).

Σήμερα ο Γιώργος Παπανδρέου με βασικό σύνθημα της καμπάνιας του την "Νέα Αλλαγή", έχοντας έντονες μνήμες από τις μέρες του '81 όταν ο ίδιος ήταν ακόμα 39 ετών, θεωρεί ότι κάτω από αυτό το σύνθημα μπορεί να συσπειρώσει τις αριστερές δυνάμεις κατά της Δεξιάς. Το ΠΑΣΟΚ όμως, αν τότε φάνταζε σαν την καλύτερη λύση για τους μη-δεξιούς ψηφοφόρους, σήμερα, και κατόπιν της πολιτικής που άσκησε τα τελευταία χρόνια με αποκορύφωμα τη δεύτερη θητεία Σημίτη, δείχνει πιο έντονα το δεξί προφίλ του παρά το αριστερό.

Ο Γιωργάκης προσπαθεί να μιμηθεί τον Ανδρέα. Μπορεί; Θα το δείξει η κάλπη την Κυριακή.

Είσαι γάτος ή γαϊδούρι;

H Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στον κόσμο όπου όταν κάποιος πετυχαίνει είναι τυχερός και όταν αποτυγχάνει είναι άχρηστος.

Ο τελευταίος ικανός άνθρωπος αυτού του τόπου πρέπει να έζησε περίπου 2.500 χρόνια πριν.

Εν τω μεταξύ τη θέση των ανθρώπων φαίνεται να έχουν πάρει αποκλειστικά γάτοι και γάιδαροι.

Μου φαίνεται θα μεταναστεύσω. Άλλωστε δεν είμαι ζώο...

12 καυτά περιβαλλοντικά αιτήματα

Οι εκλογές που προγραμματίστηκαν πάνω σε αποκαΐδια κατέδειξαν με τον πλέον οδυνηρό τρόπο την πολιτική απαξίωση του περιβάλλοντος, τόσο σε κυβερνητικό επίπεδο, όσο και στο επίπεδο των κομμάτων και της πλειονότητας των βουλευτών. Ίσως έφτασε η ώρα να ενώσουμε όλοι τις φωνές μας για να απαιτήσουμε συγκεκριμένες δεσμεύσεις από τον κάθε έναν που ζητάει την ψήφο μας. Ως WWF Ελλάς, σε συνεργασία με το Πανελλήνιο Δίκτυο Οικολογικών Οργανώσεων και άλλες οργανώσεις, έχουμε προσπαθήσει να «συμπυκνώσουμε» την εμπειρία μας από τα όσα πρέπει να γίνουν για το περιβάλλον σε δώδεκα ερωτήματα.

Αθήνα, 11-9-07: 12 «καυτά» ερωτήματα για το περιβάλλον απευθύνουν προς τους αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων 8 περιβαλλοντικές οργανώσεις, ενόψει των εκλογών της 16ης Σεπτεμβρίου 2007. Οι οργανώσεις WWF Ελλάς, Πανελλήνιο Δίκτυο Οικολογικών Οργανώσεων, Αρχέλων, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρία, Καλλιστώ, Μεσόγειος SOS, Οικολογική Εταιρία Ανακύκλωσης Greenpeace, και MOm ζητούν τη δημόσια δέσμευση των πολιτικών αρχηγών, ενώ το WWF Ελλάς καλεί τους πολίτες να ψηφίσουν με βασικό τους κριτήριο το περιβάλλον.

Τα 12 «καυτά» ερωτήματα για το περιβάλλον:

1. Δεσμεύεστε ότι θα υποστηρίξετε τη δημιουργία ανεξάρτητου Υπουργείου Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Φυσικών πόρων, το οποίο θα αναλάβει ξεκάθαρο ρόλο συντονιστή της κυβερνητικής πολιτικής για το περιβάλλον;

2. Δεσμεύεστε δημόσια ότι θα καταψηφίσετε οποιαδήποτε πρόταση αναθεώρησης των άρθρων 24 και 117 του Συντάγματος; Η αναθεώρησή τους οδηγεί σε μείωση του καθεστώτος προστασίας των δασών και των δασικών εκτάσεων, με κίνδυνο να συνεχίσουμε να βιώνουμε καταστροφές, όπως πρόσφατα.

3. Δεσμεύεστε ότι θα φροντίσετε να εκπονηθούν συνολικά εθνικά σχέδια προετοιμασίας της χώρας για την αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών;

4. Δεσμεύεστε ότι θα στηρίξετε την ανάγκη για δραστικό περιορισμό της χρήσης του ρυπογόνου λιγνίτη και τον αποκλεισμό του λιθάνθρακα για παραγωγή ενέργειας; Δεσμεύεστε ότι θα συμβάλετε στην προώθηση των Α.Π.Ε. στη χώρα μας;

5. Δεσμεύεστε ότι θα στηρίξετε την άμεση ολοκλήρωση του Δασολογίου και του Εθνικού Κτηματολογίου, κατά τρόπο που θα διασφαλίζει πρωτίστως την προστασία του δασικού και γενικότερα του δημόσιου πλούτου της χώρας;

6. Δεσμεύεστε ότι θα φροντίσετε για τη σωστή λειτουργία του δικτύου προστατευόμενων φυσικών περιοχών της χώρας;

7. Δεσμεύεστε ότι θα στηρίξετε δημόσια την ορθολογική και ολοκληρωμένη διαχείριση των υδάτινων πόρων και την προστασία των ευαίσθητων υδάτινων οικοσυστημάτων από παρωχημένα και αναποτελεσματικά κατασκευαστικά έργα, όπως για παράδειγμα η εκτροπή του Αχελώου;

8. Δεσμεύεστε ότι θα στηρίξετε τη δημιουργία εθνικού ταμείου για το περιβάλλον, του οποίου η διαχείριση θα υπόκειται σε διαφανείς διαδικασίες και θα χρηματοδοτείται από τους περιβαλλοντικούς πόρους και τα έσοδα από πρόστιμα για περιβαλλοντική υποβάθμιση;

9. Δεσμεύεστε ότι θα στηρίξετε τη δημιουργία κεντρικής υπηρεσίας κατεδάφισης αυθαιρέτων, ιδιαίτερα σε παραλιακές και δασικές ζώνες και την κατάργηση της εκτός σχεδίου δόμησης;

10. Δεσμεύεστε ότι θα στηρίξετε συγκεκριμένα μέτρα αντιμετώπισης του κυκλοφοριακού προβλήματος και της ατμοσφαιρικής ρύπανσης των πόλεων και ποια είναι αυτά;

11. Δεσμεύεστε ότι θα υποστηρίξετε τη διαμόρφωση και θεσμοθέτηση Εθνικής Στρατηγικής για το Περιβάλλον, η οποία θα προκύψει μετά από ευρεία και ανοιχτή κοινωνική διαβούλευση και θα περιέχει δεσμευτικούς στόχους για κάθε υπουργείο και τομεακή πολιτική;

12. Δεσμεύεστε ότι θα επιταχύνετε τους ρυθμούς μείωσης των συσκευασιών και την εναλλακτική διαχείριση των απορριμμάτων με συγκεκριμένα μέτρα, ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι που έχει θέσει η Ε.Ε., και ποια είναι αυτά τα μέτρα;

Απευθυνόμαστε προς εσάς, την ηλεκτρονική «κοινωνία» πολιτών. Αν συμφωνείτε με αυτά τα ερωτήματα – θέσεις, σας παρακαλούμε να τα αναρτήσετε στις ιστοσελίδες ή τα blog σας, ζητώντας από κάθε κόμμα την υιοθέτησή τους.

Nine Eleven

Εκείνη τη μέρα σκοτώθηκαν 2.999 άνθρωποι...

Από εκείνη τη μέρα μέχρι σήμερα έχουν σκοτωθεί 832.962 άνθρωποι στο Αφγανιστάν ("Operation Enduring Freedom") και το Ιράκ ("Operation Iraqi Freedom"), ενώ έχουν τραυματιστεί σοβαρά άλλοι 1.590.895.

Ποιός είναι ο αληθινός τρομοκράτης;

Βουλευτικές Εκλογές - 16 Σεπτεμβρίου 2007

Την ερχόμενη Κυριακή καλούμαστε στις κάλπες να αναδείξουμε το νέο βουλευτικό σώμα και κατ' επέκταση τη νέα κυβέρνηση. Αυτό το "νέα" βέβαια είναι κατ' ευφημισμόν, αφού από το '56 και ύστερα οι βασικές επιλογές του εκλογικού κόμματος περιορίζονται στις εξής δυο: Καραμανλής ή Παπανδρέου;

Συνολικά 29 κόμματα διεκδικούν την είσοδό τους στη Βουλή, με 4 από αυτά να κατέρχονται με περιορισμένο ψηφοδέλτιο. Ο ισχύων εκλογικός νόμος είναι η ενισχυμένη αναλογική, η οποία ενισχύει στην ουσία τα μεγάλα κόμματα και αποκλείει τα μικρά, καθώς για να μπουν στη Βουλή πρέπει να συγκεντρώσουν το 3% επί του συνόλου του εκλογικού σώματος.

Σκοπός του εκλογικού νόμου αυτού είναι να αποφευχθεί ο κατακερματισμός της Βουλής, δηλαδή να αποκλειστεί η όποια δυνατότητα αληθινής Δημοκρατίας σ' αυτό τον τόπο.



Μέχρι την Κυριακή λοιπόν θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε:

• Άφθονα τηλεοπτικά παράθυρα και κόντρες αοριστολογίας. Οι υπουργοί επιτέλους θα βγουν από τα γραφεία τους για χάρη του τηλεοπτικού φακού. Η αξιωματική αντιπολίτευση θα επιτεθεί με γνώμονα το ελλειπές έργο της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση θα αντεπιτεθεί ισχυριζόμενη ότι όταν η αξιωματική αντιπολίτευση ήταν κυβέρνηση δεν παρήγαγε έργο με συνέπεια να παραλάβει στάχτη. Η μικρή αντιπολίτευση θα επιτεθεί γενικά. Σ' αυτή τη χώρα ευδοκιμεί μόνο ο αντιπολιτευτικός λόγος.
• Χαρτιά στους δρόμους υπό τη μορφή φέιγ βολάν, αφισών, ψηφοδελτίων ατάκτως ειρημένων και πλακάτ. Το ότι κάηκε η μισή Ελλάδα δεν έχει καμία σημασία. Το χαρτί είναι εισαγωγής από τη Σκανδιναβία.
• Δηλώσεις, δηλώσεις και δηλώσεις όλων των ειδών εκτός από μετάνοιας και συγχώρεσης. Το "θα" συντάσσεται αυστηρά με την πολιτική. Ο μέλλοντας δια τους λοιπούς (εμάς δηλαδή) καταργείται μέχρι νεωτέρας και απαγορεύεται δια ροπάλου.
• Σημαιάκια, τόσα σημαιάκια που θα νομίζει κάποιος ότι η Ελληνική Σημαία άλλαξε. Γαλάζια, πράσινα, κόκκινα, μαύρα, κίτρινα, φούξια και πορτοκαλί είναι τα χρώματα που θα φορεθούν φέτος. Από του χρόνου θα κρατάμε πάλι γκρίζα.
• Ντιμπέιτς. Οι εκλογές αποφασίζονται στις κάλπες των εταιριών δημοσκοπίσεων. Αυτοί ξέρουν καλύτερα από το υπουργείο εσωτερικών. Προτείνω για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας τον κύριο Δημήτρη Μαύρο της MBR.
• Πανηγύρια. Όλοι κερδίζουν στις εκλογές αυτού του τόπου. Όλοι παίρνουν τα μηνύματα του λαού. Κανένας όμως δεν απαντάει και το ραντεβού με την κάθαρση μετατίθεται για την επόμενη εκλογική αναμέτρηση.
• Παπαγαλάκια δεν υπάρχουν μόνο στον Αμαζόνιο. Υπάρχουν και στις γειτονιές, στις πλατείες, στα εκλογικά κέντρα και στα καφενεία. Προσοχή όμως γιατί τα εκλογικά παπαγαλάκια τσιμπάνε άσχημα.
• Ρουσφέτια με την οκκά. Έχετε αδιόριστο γιό ή κόρη; Πασχίζετε για το μεροκάματο; Την άλλη Κυριακή μπορείτε να λύσετε όλα σας τα προβλήματα, αρκεί να ψηφίσετε τον καλύτερο πλειοδότη! Μην είστε κορόιδα, όλοι το κάνουν, άρα είναι σωστό.

"Δηλαδή τι άλλο να κάνουμε;" θα πείτε. Υπάρχουν μερικές λύσεις. Η μία είναι να μεταναστεύσουμε όλοι και να τους αφήσουμε να τρώγονται μεταξύ τους μέχρι να αλληλοεξοντωθούν και ύστερα να επιστρέψουμε. Μια άλλη είναι να περιμένουμε μήπως καούν στις πυργαγιές. Επίσης μπορούμε να επαναφέρουμε τη χούντα ή το βασιλιά. Τουλάχιστον θα έχουμε μόνο έναν για να κατηγορήσουμε για τα δεινά μας. Και υπάρχει και μια άλλη λύση, δύσκολη...

Να κοιταχτούμε στον καθρέφτη. Να απολογηθούμε στον εαυτό μας για όσα έχουμε υποφέρει στα χέρια των αγενών με τη θέλησή μας. Να βγούμε στους δρόμους με τ' αδέρφια μας. Να φωνάξουμε. Να φάμε ξύλο από τα ΜΑΤ. Να πάμε στις κάλπες με ήσυχη συνείδηση και να στείλουμε τους 300 του Εφιάλτη στα σπίτια τους μια και καλή. Τέλος, να ορκιστούμε ότι δεν θα αφήσουμε ξανά το πιο πολύτιμο αγαθό μας στα χέρια των επιτηδείων:

Η Δημοκρατία μας ανήκει.

Πως οι 300 του Λεωνίδα έγιναν 300 του Εφιάλτη

-Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
-Φταίει ο θεός που μας μισεί!
-Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
-Φταίει πρώτ' απ' όλα το κρασί!
"ποιος φταίει; Ποιος φταίει;... κανένα στόμα
δεν τόβρε και δεν τόπε ακόμα.

Ετσι, στην σκοτεινή ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί,
σαν τα σκουλήκια κάθε φτέρνα
όπου μας εύρει, μας πατεί:
δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα!
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!


Μεγάλε Βάρναλη, πάντα επίκαιρος θα είσαι στην Ελλάδα της Στάχτης! Αλήθεια, ακόμα δεν έχουμε καταλάβει πότε από τους 300 του Λεωνίδα φτάσαμε στους 300 του Εφιάλτη.

Πως βρε Έλληνες επιτρέψαμε να γίνει κάτι τέτοιο; Γιατί εμείς φταίμε, που με την ανοχή μας έχουμε αφήσει μερικούς να κάνουν κουμάντο στους πολλούς. Φταίω, ναι. Φταίτε κι εσείς που τους χαρίζετε την εξουσία πότε στον ένα και πότε στον άλλο. Γιατί σε αυτή τη χώρα είναι καλύτερο να σε λένε Θύμα παρά Μαλάκα.

Ως εδώ και μη παρέκει! Ο Μαλάκας ξύπνησε! Να δώσουμε ένα τέλος στην ανοχή των Εφιαλτών! Αφού δεν έχουν οι άθλιοι μια στάλα ευθιξίας, να τους δώσουμε εμείς το άλλωθι να γυρίσουν στις τρύπες τους. Μαύρο να φάνε όλοι τους και οι 300 του Εφιάλτη, μαύρο στο μαύρο πένθος και στη στάχτη που ρίξανε την Ελλάδα μας.

Τα λέμε ξανά 1η του Σεπτέμβρη. Μέχρι τότε, καλή τύχη σ'αυτούς που μένουν και καλό κατευόδιο σ'αυτούς που έφυγαν. Εκδίκηση θα πάρουμε Αδέρφια για εσάς στις 16 του Σεπτέμβρη.

Θα με βρείτε εδώ, βρεγμένο κι αλμυρό

Χθες γύρισα από τη μαγευτική Μεσσηνία, που υποστηρίζω ότι έχει τις καλύτερες παραλίες στην Ελλάδα για όλα τα γούστα. Το σώμα μου είναι στην Αθήνα, όμως το μυαλό μου κάνει βουτιές στη Σάντοβα, την Καλόγρια, τη Βοϊδοκοιλιά και τον Αλμυρό. Επειδή τα δάχτυλά μου είναι ακόμα βρεγμένα, μέχρι το Σεπτέμβρη μετά βίας θα αγγίζω το πληκτρολόγιο. Εξάλλου υπάρχουν τόσα μπλογκς στο διαδίκτυο που ποτέ δεν θα 'στε μόνοι. Άντε βρε, καλές βουτιές!

Jeff Buckley - Grace

Αξέχαστος και αξεπέραστος...

Ο Τοιχωρύχος φιλοξενούμενος

Δημοσιεύθηκε ένα σύντομο διήγημα που έγραψα αποκλειστικά για το Φιλοξενείο. Όσοι θέλετε να το διαβάσετε μπορείτε να πάτε στη σχετική σελίδα. Περιμένω τα σχόλιά σας!

ΠΡΟΣΟΧΗ! Δεν είναι αυτοβιογραφικό και ουδεμία σχέση έχει με πραγματικά πρόσωπα ή/και καταστάσεις!

Διονύσης Σαββόπουλος - H Δημοσθένους Λέξις

Άλλο ένα βιντεάκι αγαπημένου τραγουδιού made by Toixorixos...

Θανάσης Παπακωνσταντίνου - Η Τράτα

Αυτοσχέδιο βιντεάκι, δικής μου παραγωγής...

Χρήστος Θηβαίος - Αγάπη

Ο Χρήστος Θηβαίος είναι ο ποιοτικότερος σύγχρονος Έλληνας τραγουδοποιός.

Στις τρεις φωτιές δώρο ένα οικόπεδο

Το κέρδος δεν έχει οικολογική συνείδηση και δεν θα ησυχάσει μέχρι να καεί και το τελευταίο δέντρο πάνω στον πλανήτη.

Μετά τις φωτιές του 1995 και του 1998 το μεσογειακό πευκόδασος της Πεντέλης ξεπέρασε πια τα όρια της φυσικής αντοχής του απέναντι στη φωτιά.

Αυτοί που φωνάζουν περισσότερο για τα παθήματα της Πεντέλης, αυτοί έχουν τις καλύτερες βιλίτσες πάνω στο βουνό.

Η Πεντέλη δεν είναι πια δάσος και δεν πρόκειται να ξαναγίνει ποτέ από μόνο του. Σύμφωνα με όλες τις σχετικές έρευνες που έχουν γίνει από τον Τομέα Οικολογίας του Βιολογικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών, η περιοχή, που μέχρι πρόσφατα ήταν καλυμμένη από δάσος χαλεπίου πεύκης, μέσα στα τελευταία πενήντα χρόνια έχει μετατραπεί σε... αστικό κέντρο και ο αριθμός των κατοίκων έχει αυξηθεί τουλάχιστον 12 φορές!

http://www.asda.gr/elxoroi/penteli.htm

Psychedelic Summer 07

Κάθε καλοκαίρι βομβαρδιζόμαστε με μουσικές συλλογές αμφιβόλου αξίας και καθαρά εμπορικού χαρακτήρα. Κόντρα στο ρεύμα αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας μια συλλογή που δημιούργησα με τίτλο "Psychedelic Summer 07", η οποία απαρτίζεται από 17 κομμάτια της ψυχεδελικής σκηνής των 70s (σ.σ. 70s ανάποδο του '07). Θα βρείτε μέσα ορισμένα πολύ γνωστά κομμάτια αλλά και κάποια άγνωστα διαμαντάκια.

Το εξώφυλλο


Το οπισθόφυλλο


Τα κομμάτια εδώ.

Κλειστόν λόγω ζέστης

Εκτός από τα μεγάλα αστικά κέντρα, αξίζει να αναφέρουμε μερικά ακόμα πράγματα που δεν λειτουργούν λόγω ζέστης:

-η κοτόσουπα και κάθε άλλη σούπα.
-η εγκεφαλική δραστηριότητα.
-ο ύπνος και το χουζούρεμα.
-ο φούρνος και κάθε άλλο θερμαντικό σώμα.
-τα αυτοκίνητα χωρίς κλιματισμό.
-η σεξουαλική δραστηριότητα.
-οι απαγορεύσεις.
-οι παραλίες της Αττικής. Όλες.
-ο ελληνικός καφές και κάθε άλλος ζεστός καφές.
-το πολύ φαΐ.
-όλες οι δουλειές εκτός από αυτή του ναυαγοσώστη.
-οι ψησταριές και τα μπάρμπεκιου.
-τα χιονοδρομικά κέντρα.
-τα βρόχινα ελαστικά.
-τα χιονοπαγοπέδιλα.
-οι πιγκουίνοι και οι πολικές αρκούδες. Ίσως και κάποιες φώκιες.
-σίγουρα ο Αλογοσκούφης. Ίσως και κάποια άλλα μέλη του κοινοβουλίου.
-το blogging.

Που δεν θα ήθελα με τίποτα στον κόσμο να είμαι τώρα:
Σε ταξί με ταρίφα ζοχαδιασμένο βάζελο που ακούει σπορεφέμ και αναρωτιέται ποιός είναι ο Δημούτσος και με ποιό τρόπο θα βοηθήσει την Πανάθα να κατακτήσει το επετιακό πρωτάθλημα για τα 100 χρόνια από την ίδρυση της ΠΑΕ. Οδηγεί Νισσάν του '91 με χαλασμένο κλιματιστικό, πάνινα καθίσματα και κρεμασμένο στον καθρέφτη ένα πράσινο αρωματικό ελατάκι. Αν μάλιστα ο προορισμός είναι ο Πειραιάς, τότε θα αρχίσει έναν αντιολυμπιακό μονόλογο πιο θερμό και από 7 καλοριφέρ στο φουλ.

Μέχρι που φτάνεις με 600 ευρώ στην τσέπη;

Τριμελής οικογένεια με αυτοκίνητο που αποφασίζει να πάει στη Σαντορίνη για διακοπές, πρέπει να πληρώσει 265,50 ευρώ στην ακτοπλοϊκή εταιρεία, δηλαδή περίπου 530 ευρώ με επιστροφή.

Τριμελής οικογένεια χωρίς αυτοκίνητο που επιθυμεί να κάνει διακοπές στη Βαρκελώνη πληρώνει 568,76 ευρώ στην αεροπορική εταιρεία (all included).

Αν πάλι φέτος θες να πας διακοπές μόνος, με 599 ευρώ μπορείς να πας στη Μαγιόρκα για 7 ημέρες, συμπεριλαμβανομένων αεροπορικών εισιτηρίων και κόστους διαμονής με ημιδιατροφή.


Εγώ πάντως για φτηνές διακοπές σας προτείνω το google earth. Σας πάει παντού και δωρεάν!

Από τις 12 και μετά κλειστόν

Έκλεισαν από τις 12:00 σήμερα όλες οι δημόσιες υπηρεσίες. Αυτό το μέτρο εμπνεύστηκαν τα τζιμάνια της κυβέρνησης για να μειωθεί η κατανάλωση ρεύματος. Έτσι τώρα, αντί να λειτουργούν 5 ερκοντίσιονς σε κάθε δημόσια υπηρεσία για Χ υπαλλήλους, θα λειτουργούν Χ ερκοντίσιονς στα σπίτια των δημοσίων υπαλλήλων, καθότι καλοπερασάκηδες και συνηθισμένοι στα πούπουλα. Ου ρε! Αν είναι έτσι κι εμείς οι ιδιωτικοί να επικαλεστούμε οικολογικό και οικονομικό ενδιαφέρον για να πάμε διακοπές όλο το καλοκαίρι. Γίνεται; Δεν γίνεται!

Reggae kai Sardelae

Αυτή η μουσική κολλάει με το καλοκαίρι όπως το καλαμάκι με το φραπέ. Πέτυχα στον εσύσωλήνα αυτό το ενδιαφέρον reggae mix. Απολαύστε το όπου κι αν βρίσκεστε! Και μην ξεχνάτε: Reggae δεν είναι μόνο ο Bob Marley.

Ο Επιπλέων Παράδεισος

Όταν η διαφήμιση χρησιμοποιεί την ελληνική γλώσσα με τη σοβαρότητα που της αρμόζει, τότε τα αποτελέσματα είναι καταπληκτικά, όπως λόγου χάρη στη διαφήμιση της Minoan Lines που ετοίμαστε η Spot JWT. Το σύνθημα "Ο Επιπλέων Παράδεισος" είναι ό,τι καλύτερο έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια στην ελληνική διαφήμιση.

Γιατί ο μπλόγκερ...

-δεν θα μάθει ποτέ για το τέλος του κόσμου;
Επειδή δεν θα προλάβει να περαστεί σε rss.

-δεν θα δει ποτέ το τέλος του κόσμου;
Επειδή δεν θα προλάβει να ανέβει στο youtube.

-φοβάται τις μετακομίσεις;
Επειδή στο τελευταίο του migration έχασε 100 posts και 300 comments.

-ποστάρει ανώνυμα;
Επειδή φοβάται μήπως τον διαβάζει το αφεντικό του.

-ποστάρει επώνυμα;
Επειδή είναι το αφεντικό.

-γράφει περί ανέμων και υδάτων;
Επειδή η ζωή και η άποψη των άλλων έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τη δική του.

-ανεβάζει μόνο φωτογραφίες;
Επειδή είναι Γιαπωνέζος.

-προκαλεί ανοιχτά άλλους μπλόγκερ;
Επειδή ίσως αυξήσει τα hits του. Εκτός αν παίζει Lineage και απλά γουστάρει τα PK.

-δεν γουστάρει τους δημοσιογράφους;
Επειδή οι δε πληρώνονται για ό,τι μαλακία γράφουν.

-έχει σπάσει το F5 από το πληκτρολόγιό του;
Επειδή ο πειρασμός του refresh στο sync του στοίχισε την προηγούμενη δουλειά του.

-βάζει αυτόματη μουσική στο μπλογκ του;
Επειδή αν δεν αρέσουν τα ποστς ενδεχομένως να κρατήσει μερικούς ακροατές.

-έχει podcast;
Επειδή κάθε φορά που έκανε αίτηση για ραδιοφωνικός παραγωγός τον απέρριπταν συνοπτικά και κατ' εξακολούθηση.

-βάζει διαφημίσεις στο μπλογκ του;
Επειδή θεωρεί πιο πιθανό να του κάτσουν μερικά clicks παρά το τζόκερ.

-απανάει πάντα στα comments όσο πιο αινιγματικά γίνεται;Επειδή υπάρχει πάντα περίπτωση να ανοίξει διάλογος και να κερδίσει μερικά hits ακόμα.

-κάποια στιγμή βρίσκει μια αφορμή για να αποσυρθεί με θόρυβο από το μπλογκάρισμα;
Επειδή αντιλαμβάνεται ότι γράφει κάθε μέρα τα ίδια με άλλους δέκα χιλιάδες τουλάχιστον.

Ζητείται igloo για τη θερινή περίοδο

Δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσω. Απλά μισώ το καλοκαίρι. Όχι επειδή κάνει ζέστη, αλλά επειδή δεν μπορώ να είμαι αυτή τη στιγμή στις παραλίες που θέλω μαζί με αυτή που θέλω. Κατά τ'άλλα, θα έπαιρνα κάποια ικανοποίηση εάν μετακόμιζα το γραφείο μου στο μέρος της φωτογραφίας μέχρι το Σεπτέμβριο.

Ανωνυμία; Όχι βέβαια!

Αδέρφια μου, ταλιμπάν του Διαδικτύου, όταν οι αρχαιολόγοι του internet ανακαλύψουν μετά από 2.000 χρόνια το blog σας σφηνωμένο μέσα σε ένα σέρβερ που θαμμένος στο χώμα περίμενε να ανακαλυφθεί όπως η μούμια του Φαραώ, τι θα προτιμούσατε να πουν; Ότι βρήκαν τα αρχαία κείμενα κάποιου ανώνυμου μπλόγκερ ή του τοις πάσι κλεινός "Τοιχωρύχου" (βάλτε το όνομά σας ανάμεσα στα εισαγωγικά); Προτιμώ το δεύτερο. Για μια υστεροφημία ζούμε! Και μην ισχυριστεί κανένας σας ότι το "Τοιχωρύχος" είναι ψευδόνυμο. Έτσι θέλω να με γνωρίζουν όλοι. Δικαίωμά μου είναι να αυτοαποκαλούμαι όπως μου γουστάρει εφόσον το Σύνταγμα που με κατοχυρώνει αποτελεί την έκφραση της δημοκρατικής αυτοδιάθεσης των πολιτών (δηλαδή κι εμού του ιδίου καθότι Έλληνας πολίτης).

Η εξυπνότερη στιχομυθία όλων των εποχών

Συμμετέχουν:
-ΗΣΑΠ ΑΕ
-Άγνωστος με κόκκινο μαρκαδόρο Α'
-Άγνωστος με κόκκινο μαρκαδόρο Βου'

Ευχαριστώ και τους τρεις για τη στιγμή γέλιου. Ελπίζω να βρέθηκε μούτσος ικανός να σφουγγαρίσει το κατάστρωμα.

Υπάρχουν και χειρότερα

...όπως φερειπείν το να είσαι επιστήμων κορπολόγος περιττωμάτων καμήλας στη Σαχάρα και να μην έχεις να φορέσεις ούτε γυαλιά, ούτε καπελάκι. Χαίρεται. Και κλείστε επιτέλους τα ερκοντίσιον. Μου μάθατε όλοι στην καλοπέραση πια! Μικροαστοί!

Ο ΚΟΚ σε εικόνες

O C.K. Prahalad στην Αθήνα

12 Νοεμβρίου θα βρίσκεται στην Αθήνα ο C.K. Prahalad, ένα από τα σπουδαιότερα πρόσωπα του corporate strategy (για την ακρίβεια το 3ο σπουδαοίτερο)! Διαβάστε εδώ για να δείτε το λόγο που έχουν καταχαρεί όλοι οι Έλληνες μαρκετίστες. Τουλάχιστον οι 3-4 που τον γνωρίζουν...

Σέρνεται ίωση

Από προχθές το πρωί είμαι τάβλα. Σήμερα ένιωσα κάπως καλύτερα και αποφάσισα να μην τεμπελιάσω άλλο και να πάω στο γραφείο. Χρόνια είχα να περάσω τέτοια ίωση.
Συμπτώματα:
-υψηλός πυρετός
-πόνος στις αρθρώσεις
-πόνος στο λαιμό αλλά όχι βήχας
-αβόλευτος (με την καμία και πουθενά) που επιδείνωνε το 2ο σύμπτωμα
-ελαφρύς πόνος κατά τη διούρηση

Προς το παρόν το αντιμετωπίζω (μάλλον αποτελεσματικά) με egicalm, depon, strepsils και προσοχή. Δεν πίνω κρύο νερό, δεν κάθομαι κοντά σε ρεύματα ούτε σε χώρους με ερκοντίσιον.

Το νου σας εσείς οι υγιείς. Οι μέρες της αφθονίας σας είναι μετρημένες.

Στο παρά πέντε μας τα χάλασε

Επιτέλους τελείωσαν οι περιπέτειες των 5 Καπουτζιδικών ηρώων, έστω στο παρά πέντε. Ευτυχώς δηλαδή, γιατι αν ακολουθούσε και τρίτη σεζόν, το σίριαλ θα κρεμούσε περισσότερο κι από στήθος 80άχρονης. Πάντως το τέλος με ξενέρωσε κάπως. Πολύ κλάμα βρε παιδί μου. Πως από δροσερή κωμωδία μετατράπηκε σε ηθικοπλαστικό δράμα, ακόμα δεν έχω καταλάβει. Όχι ότι είμαι υπέρ του χάπι έντινγκ, αλλά θα μπορούσε να γίνει κάτι διαφορετικό στο τέλος, κάτι που να είναι πιο κοντά στην ατμόσφαιρα της όλης ιστορίας, όπως αυτή μας είχε συνηθίσει από το πρώτο κιόλας επεισόδιο. Φαντάζομαι πάντως ότι χθες η τηλεθέαση χτύπησε κόκκινο.

Από τη συνέχεια στου Πρετεντέρη το τσαρδί έπιασα μόνο τούτο: ερωτώμενος ο Βουλγαράκης περί αυτοκτονίας πολιτικών, απάντησε διπλωματικά. "Οι πολιτικοί" είπε "διαπράττουν ηθικές αυτοκτονίες". Δυστυχώς κύριε Βουλγαράκη κατά τα φαινόμενα δεν μας αρκούν αυτού του είδους οι αυτοκτονίες για να δούμε άσπρη μέρα...

Μην πυροβολείτε την ΕΛΑΣ

Τα παιδιά στο α.τ. Ομονοίας απλώς προσπαθούσαν να αναπαραστήσουν τη σκηνή του μποξ από την ταινία "Τα Φώτα της πόλης" του Σαρλό. Νομίζω ότι είστε όλοι κακεντρεχείς και προκατειλημένοι. Αμέσως δηλαδή να πέσει πάνω τους όλη η ελληνική κοινωνία να τους φάει... ντιπ για ντιπ χιούμορ. Απαίδευτοι! Βάρβαροι! Μπουνταλάδες! Σας καταγγέλω όλους ρε!

Μαλαματένια Λόγια

Μαλαματένια λόγια στο μαντήλι
τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχτές
τ' αλφαβητάρι πάνω στο τριφύλλι
σου μάθαινε το αύριο και το χτες
μα εγώ περνούσα τη στερνή την πύλη
με του καιρού δεμένος τις κλωστές

Τ' αηδόνια σε χτικιάσανε στην Τροία
που στράγγιξες χαμένα μια γενιά
καλύτερα να σ' έλεγαν Μαρία
και να 'σουν ράφτρα μες στην Κοκκινιά
κι όχι να ζεις μ' αυτή την κομπανία
και να μην ξέρεις τ' άστρο του φονιά

Γυρίσανε πολλοί σημαδεμένοι
απ' του καιρού την άγρια πληρωμή
στο μεσοστράτι τέσσερις ανέμοι
τους πήραν για σεργιάνι μια στιγμή
και βρήκανε τη φλόγα που δεν τρέμει
και το μαράζι δίχως αφορμή

Και σαν τους άλλους χάθηκαν κι εκείνοι
τους βρήκαν να γαβγίζουν στα μισά
κι απ' το παλιό μαρτύριο να 'χει μείνει
ένα σκυλί τη νύχτα που διψά
γυναίκες στη γωνιά μ' ασετιλίνη
παραμιλούν στην ακροθαλασσιά

Και στ' ανοιχτά του κόσμου τα καμιόνια
θα ξεφορτώνουν στην Καισαριανή
πώς έγινε με τούτο τον αιώνα
και γύρισε καπάκι η ζωή
πώς το 'φεραν η μοίρα και τα χρόνια
να μην ακούσεις έναν ποιητή

Του κόσμου ποιος το λύνει το κουβάρι
ποιος είναι καπετάνιος στα βουνά
ποιος δίνει την αγάπη και τη χάρη
και στις μυρτιές του ¶δη σεργιανά
μαλαματένια λόγια στο χορτάρι
ποιος βρίσκει για την άλλη τη γενιά

Με δέσαν στα στενά και στους κανόνες
και ξημερώνοντας μέρα κακή
τοξότες φάλαγγες και λεγεώνες
με πήραν και με βάλαν σε κλουβί
και στα υπόγεια ζάρια τους αιώνες
παιχνίδι παίζουν οι αργυραμοιβοί

Ζητούσα τα μεγάλα τα κυνήγια
κι όπως δεν ήμουν μάγκας και νταής
περνούσα τα δικά σου δικαστήρια
αφού στον Άδη μέσα θα με βρεις
να με δικάσεις πάλι με μαρτύρια
και σαν κακούργο να με τιμωρείς.

Η φιλήδονη Μπέσσυ

"Ζούμε σε έναν κόσμο όπου η λεμονάδα έχει τεχνιτή γεύση
ενώ το γυαλιστικό επίπλων περιέχει φυσικό λεμόνι."
Alfred E. Newman

Είμαι πιτσικάτο κοντραμπασίστας της τζαζ. Μου αρέσει αυτή η μουσική από την ημέρα που γεννήθηκα. Μάλιστα, όταν με έβαλαν στη θερμοκοιτίδα, στο θάλαμο αντηχούσε η γλυκιά μητρική φωνή της Μπέσσυ Σμιθ καθώς τραγουδούσε "Woke up this morning, with the jinx around my bed, I woke up this morning with the jinx around my bed, I didn't have no daddy to hold my aching head". Στο άκουσμα των θλιβερών παραπονιάρικων στίχων έμπηξα ένα κλάμα που όμοιό του δεν είχαν ξανακούσει οι μαίες, οι οποίες έντρομες (3-4 από αυτές) χώθηκαν στο θάλαμο για να καθησυχάσουν τα υπόλοιπα μωρά, που είχαν βαλθεί να με συνοδέψουν σ' αυτή την άτυπη χορωδία υψίφωνων με πάνες. Το κλάμα μου ήταν τόσο οξύ που ράγισαν δυο θερμοκοιτίδες και κουφάθηκαν οκτώ μωρά. Μια από τις μαίες ήρθε από πάνω μου. "Κακό μωρό, πολύ κακό" είπε κουνόντας το δάχτυλό της επικριτικά. Δεν ήξερα ακόμα πως να της απαντήσω. Έβαλα τον αντίχειρά μου στο στόμα μου και το βούλωσα.

Στην αρχή ήθελα να μάθω κιθάρα, αλλά το χοντρά μου δάχτυλα δεν μου επέτρεπαν να χαϊδεύω τις λεπτές χορδές της. Η κιθάρα στα χέρια μου έμοιαζε με νυστέρι στα χέρια νευροχειρούργο με πάρκινσον. Στράφηκα αμέσως στο σκληρό χοντρόλαιμο κοντραμπάσο με τις παχιές χορδές. Δεν είναι διόλου εύκολο το παίξιμό του. Έχει υπερβολικά μακριές χορδές και οι αποστάσεις ανάμεσα στους φθόγγους είναι τεράστιες. Όμως τα χοντρά μακριά και δυνατά μου δάχτυλα ζευγάρωσαν άνετα με αυτό το όργανο. Κάθε φορά που το αγγίζω αναστενάζει σαν ξαναμμένη πόρνη. Πότε αργά και ρυθμικά, πότε γρήγορα και δαιμονισμένα, οι μελωδίες του γεμίζουν τα κλειστά καπνισμένα μπαρ σαν πολλαπλοί οργασμοί. Μπορώ να πω ότι είμαι ο καλύτερος κοντραμπασίστας στον κόσμο. Αν ακούγεται αλαζονική και εστετιτική η δήλωση αυτή στ' αυτιά σας, θα σας πω μόνο τούτο: Το 1903 ο Ray "Sweet-hands" Blanton (εγώ είμαι αυτός) είχε κατέβει στο Mardi Gras της Νέας Ορλεάνης με τους Mistik Krewe of Comus. Εκείνη τη χρονιά ήμουν δεν ήμουν 21 χρονών. Δεν θυμάμαι. Μπορεί και να ‘χα πει ψέμματα για να πίνω αλκοόλ. Τότε ήταν που είχα ερωτευτεί την Μπέσσυ: είχε μακρύ λεπτό εβένινο λαιμό που κατέληγε στο πιο καλοσχεδιασμένο κρεόλ κεφάλι που είχα δει ποτέ. Το σώμα της ήταν καμπυλωτό σφενδάμινο και τόσο λείο που τα δάχτυλά μου γλυστρούσαν με άνεση πάνω της. Όταν δε την χάϊδευα, η φωνή της ακουγόταν τόσο σπαραχτική, σαν να ανεβαίνει από το βαθύτερο πηγάδι της κολάσεως με κουβά πιασμένο σε άντερα βασανισμένων. Ήταν το καλύτερο και το τελευταίο κοντραμπάσο που άγγιξαν ποτέ τα χοντροδάχτυλά μου. Έκτοτε δεν αποχωρίστηκα την Μπέσσυ.

Λένε πως το σώμα της είχε λαξέψει ένας μεθύστακας αράπης πειρατής από την Τορτούγκα, με ένα υπέροχο κομμάτι ξύλου που ξεβράστηκε στις ακτές της. Μάλιστα κάποιοι λένε ότι αυτό το ξύλο ήταν κομμάτι από την πρύμνη του Golden Hind, του περίφημου πλοίου του πειρατή Francis Drake, που είχε βυθιστεί από τον Ισπανικό στόλο εκεί κοντά. Οι χορδές πάλι λέγεται ότι είναι φτιαγμένες από τα άντερα ενός ισπανού στρατιώτη που είχε βιάσει και σκοτώσει την κόρη του αράπη κι αυτός για εκδίκηση τον έσφαξε στο μπαρ "Τρελός Καπετάνιος" του Σαν Χουάν. Εξού και η σπαρακτική φωνή της Μπέσσυ, την οποία βρήκα σε ένα παλιό οργανοπωλείο και αγόρασα πληρώνοντας για αντίκρισμα ένα χρυσό δόντι, που με ένα ξυράφι στο λαιμό και μια τανάλια είχα δανειστεί από έναν εύπορο λευκό έμπορο. "Πάρτο" είπε. "Αυτό το καταραμένο όργανο το μόνο που ξέρει είναι να στριγγλιάζει. Είναι τελείως άχρηστο". Ναι, είπα από μέσα μου. Άχρηστο είναι στα χέρια των αχρήστων.

Στο Mardi Gras του 1903 λοιπόν είχαν μαζευτεί τα εκλεκτά ζευγάρια αυτιών όλου του κόσμου. Στις ατραξιόν του φεστιβάλ ήταν ο πιανίστας Jerry "Lightning" Brawler με το ένα χέρι (το αριστερό), ο τρομπετίστας Clive "The Shot" Ploomdale με το ένα πνευμόνι, ο περίφημος κουφός ντράμερ Solus "O' Bang" Silver και το γυναικείο φωνητικό τρίο Folley and the Monks (που σίγουρα ήταν drag queens και οι τρεις). Εγώ κράδαινα τη Μπέσσυ από το λαιμό και περπατούσα ανάμεσα στους μουσικούς ακούγοντας τις μελωδίες τους. Περπατούσα μέχρι που έφτασα στην πλατεία Ελευθερίας. Εκεί είχε στηθεί το μεγάλο πανηγύρι. Διάλεξα μια καλή γωνιά, έφερα τη Μπέσσυ μπροστά μου και ξεκίνησα να παίζω. Στην αρχή χάϊδευα θελκτικά τους γοφούς της για να την καλοπιάσω και ψιθύριζα λόγια ερωτικά στ' αυτιά της. "Μωρό μου, θέλω σήμερα να μου τα δώσεις όλα. Θέλω να μου δείξεις τι έχεις. Είναι η μεγάλη μας ευκαιρία. Από σήμερα και στο εξής όλοι θα μιλούν για εμάς. Ρέϊ και Μπέσσυ." Ένα κρύο αεράκι πάγωσε τ' αυτιά μου. "Οκ, οκ, μη μου θυμώνεις! Μπέσσυ και Ρέϊ..." είπα και το αεράκι σταμάτησε. Το αριστερό μου χέρι έσφιξε απαλά το λαιμό της και το δεξί κατέβηκε στην κοιλιά της. Όταν ξεκίνησα να χτυπώ τις χορδές της, η Μπέσσυ τραγούδησε όπως δεν είχε τραγουδήσει ποτέ ξανά.

"Εδώ κοιτάτε, ένας κοντραμπασίστας παίζει σόλο!" Σιγά σιγά είχαν μαζευτεί γύρω από εμένα και τη Μπέσσυ κάμια δεκαριά άτομα. Το αργό μελωδικό παίξιμο είχε τραβήξει μερικά ευαίσθητα αυτιά προς το μέρος μου. Οι τεράστιες χορδές τινάσσονταν σαν δεμένα καραβόσχοινα στο μόλο που τα φυσσάει ο άνεμος. Η φωνή της Μπέσσυ σαν γλυκό μεθύσι κυρίευε τους παρευρισκόμενους και τους τύφλωνε. Με κλειστά μάτια συνέχισα να παίζω, χτυπόντας ρυθμικά το πόδι στο ρυθμό που υπαγόρευε η γυναίκα μου. Το σολάρισμα άρχισε να επιταχύνει καθώς τα δάχτυλά μου πλέον χτυπούσαν αλύπητα τη Μπέσσυ, πότε στις χορδές και πότε στο κορμί της. Οι μουσικοί που έπαιζαν κοντά μου σε μια ακτίνα 100 μέτρων είχαν σταματήσει για να με ακούσουν. Όλοι στην πλατεία είχαν σχηματίσει έναν κύκλο γύρω από εμένα και τη Μπέσσυ. Άκουγα επευφημίες και παροτρύνσεις "Μπράβο πιτσιρίκο!" "Συνέχισε έτσι μικρέ!" "Δώστα όλα!" και άλλα τέτοια, που δεν μπορώ να αναφέρω καθώς είναι σεξουαλικής φύσεως. Έχοντας κλείσει τ' αυτιά από τις φωνές γύρω μου συνέχιζα ακάθεκτος να τρίβω και να χαϊδεύω τη Μπέσσυ με πάθος. Και τότε έγινε αυτό που έγινε μύθος και τραγουδιέται ακόμα: Η Μπέσσυ φούντωσε τόσο πολύ, που άρχισε να ξεπηδά από τις τρύπες της ρούμι καθαρό, ρούμι που έρρεε αδιάκοπα στα πρόσωπα και στα στόματα του πλήθους, τόσο ρούμι όσο είχε κατασχέσει στα 1672 ο Αγγλικός στόλος σ' ένα ρισάλτο που έκανε στη Μαργαρίτα. Το μεθυσμένο πλήθος άρχισε να παραληρεί, να φωνάζει και να χορεύει. Ο μύθος του Ρέϊ "Sweet-hands" Μπλάντον και της φιλήδονης Μπέσσυ είχε γεννηθεί.

Στα χρόνια που ακολούθησαν ο μύθος με ξεπερνούσε όπου κι αν πήγαινα. Σε κάθε πόλη που επισκεπτόμουν με περίμεναν πως και πως. Μιλάμε για φοβερή υποδοχή! Θυμάμαι στο Λίτλ Μπιγκ Χορν είχαν σφάξει για την πάρτη μου εκατό μοσχάρια και έγινε το πιο τρελό τσιμπούσι στην ιστορία της τζαζ. Δεκαεφτά άτομα εκείνη την ημέρα έσκασαν μέχρι θανάτου από το πολύ φαΐ. Στο Τσάρλεστον είχαν σκάσει τόσο πολύ από τη ζήλεια τους οι ντόπιοι μουσικοί στο άκουσμα της έλευσής μου, που ναύλωσαν ένα καράβι και έφυγαν για τη Λιβερία. Ποτέ δεν επέστρεψαν στην Αμερική, ούτε κανείς άκουσε τι απέγιναν. Η Μπέσσυ, το θρυλικό κοντραμπάσο που χύνει ρούμι, είχε γίνει τραγούδι στα χείλια όλων των μαύρων των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ρούμι κυλά στους εβένινους γοφούς σου
Δωσ’ μας να πιούμε απ’ τους χυμούς σου
Μπέσσυ είσαι καυτή γυναίκα
Οι άντρες στα πόδια σου πέφτουν δέκα δέκα…
Περιττό να πω ότι μέχρι τότε ζούσα ένα παραμύθι. Εγώ, που δεν ήξερα μάνα και πατέρα, γνώριζα στα μάτια των θαυμαστών μου τέτοια αποθέωση που με καθήλωνε. Ντροπαλός καθώς ήμουν, προτιμούσα να μένω μόνος στο δωμάτιο κάποιου ξενοδοχείου αγκαλιά με τη Μπέσσυ και να σιγοτραγουδάω για χάρη της.

Μια μέρα που καθόμουν στο δωμάτιό μου σε ένα ξενοδοχείο του Μπάτον Ρούζ (αν θυμάμαι καλά ήταν το Shades Motel), χτύπησε η πόρτα. Όταν άνοιξα είδα τρεις τύπους. Συστήθηκαν ως δημοσιογράφοι και μου ζήτησαν μια συνέντευξη. Εγώ που δεν ήξερα από τέτοια, δέχτηκα. Ξάπλωσα τη Μπέσσυ στο κρεβάτι (ποτέ δεν της έβαζα κάλυμμα για να μπορώ να την κοιτάζω) και τους ακολούθησα σε ένα μπαράκι δίπλα από το μοτέλ. Κάθισα εγώ στη μια πλευρά του τραπεζιού και οι τρεις τους βολεύτηκαν σε έναν καναπέ απέναντί μου. Βγάλανε τους κονδυλοφόρους και ξεκίνησαν να με ρωτάνε διάφορα πράγματα, που δεν είναι άξια αναφοράς. Τα περισσότερα αφορούσαν στη Μπέσσυ και αφού δεν ήταν παρούσα δίσταζα να τους απαντήσω με ειλικρίνεια. Αντ’ αυτού, έδινα μονολεκτικές ή πολύ σύντομες απαντήσεις. Δεν φάνηκαν ευχαριστημένοι, αλλά από την άλλη με ικανοποιούσε το γεγονός ότι δεν ζητούσαν να μάθουν δικά μου πράγματα. Όταν επιτέλους βαρέθηκαν να προσπαθούν να μου εκμαιεύσουν πληροφορίες για τη Μπέσσυ, τελείωσα το ποτό μου, τους καληνύχτισα και έφυγα για το ξενοδοχείο.

Όταν ακούμπησα το χέρι μου στο πόμολο της πόρτας πάγωσα. Ήταν ανοιχτή. Την έσπρωξα ελαφρά για να μην ακουστεί ο τσιριχτός ήχος από τους σκουριασμένους μεντεσέδες. Αυτό που είδα με καταρράκωσε. Η Μπέσσυ ήταν γυμνή στην αγκαλιά ενός άλλου άνδρα. Αυτός σήκωσε το κεφάλι του, με αντίκρισε και χαμογέλασε, μάλλον φιλικά. Όμως εγώ σε αυτό το θέαμα λύσσαξα. Αγρίεψα για πρώτη φορά στη ζωή μου. Χύμηξα πάνω του και με τα πελώρια χέρια μου άρπαξα το λαιμό του. Τον κράτησα μέσα στις παλάμες μου μέχρι που τα μάτια του πετάχτηκαν έξω. Όταν τον άφησα έπεσε με γδούπο στο πάτωμα σαν σακί με πατάτες. Πήρα τη Μπέσσυ στα χέρια μου τρέμοντας και την έψαξα παντού προσεκτικά για να δω αν έχει πληγωθεί. Έβγαλα το μαντήλι από την τσέπη μου και το πέρασα στο κορμί της μερικές φορές με δάκρυα στα μάτια. Ύστερα την πήρα αγκαλιά και φύγαμε μαζί. Ποτέ δεν γύρισα στο Μπάτον Ρουζ. Ούτε έπαιξα ξανά μπροστά σε κοινό. Έχουν περάσει τόσα χρόνια, όμως ο μύθος παραμένει αναλλοίωτος. Το μόνο που έχει προστεθεί σ' αυτόν είναι η λέξη «δολοφόνος».

Ο καφές του νευρωτικού συγγραφέα

Έστριψα ένα τσιγάρο εν ριπή οφθαλμού και σήκωσα ψηλά το ποτήρι με τον καφέ για να εξετάσω το περιεχόμενό του στο φως. «Πάλι αραιό τον έκανε ο άχρηστος» ψέλλισα και έχωσα το στριφτό στο στόμα μου. Το άναψα και το βούλωσα για μερικά δευτερόλεπτα μπας και ηρεμήσω αλλά δεν άντεξα περισσότερο. «Παρακαλώ, μήπως έχετε ώρα;» ρώτησα έναν τύπο που καθόταν στο διπλανό τραπέζι βυθισμένος σε μια αθλητική εφημερίδα. «Μισό λεπτό να κοιτάξω» είπε και μέχρι να διπλώσει την εφημερίδα, να την ακουμπήσει στο πλάι, να βγάλει το κινητό από την τσέπη του, να ξεκλειδώσει και να πατήσει το κουμπάκι για να δει την ώρα, τα νεύρα μου είχαν γίνει κορδέλες. Από τότε που βγήκαν τα γαμοκινητά κανείς δεν φοράει ρολόι. «Είναι τρεις και δεκαεπτά λεπτά ακριβώς» απάντησε. «Άρα πριν τρία λεπτά που τον ρώτησα ήταν τρεις και δεκατέσσερα λεπτά», υπέθεσα νοερά. «Πρέπει να πάρω ρολόι» σκέφτηκα «ή έστω ένα κινητό».

Είμαι 32 ετών αλλά δεν φαίνεται. Η ημερομηνία γέννησης που αναγράφεται στην ταυτότητα έχει ξεθωριάσει. Όποιος έχει επιχειρήσει να μαντέψει την ηλικία μου έπεσε έξω τουλάχιστον 4 χρόνια. Σήμερα μάλιστα που κλείνω τα 32 (για άλλους τα 36) είναι η σπουδαιότερη ημέρα της ζωής μου. Πρόκειται να εκδόσω το πρώτο μου μυθιστόρημα. Το ραντεβού με τον εκδότη είναι για τις τέσσερεις ακριβώς, στον τέταρτο όροφο του κτιρίου που βρίσκεται απέναντι από το καφέ. Μερικές φορές βλέπω κίνηση μέσα από τα ανοιχτά παράθυρα. Υποθέτω πως δεν έχουν κλιματιστικό, αφού με τέτοια ζέστη ακόμα και η σκιά είναι ανυπόφορη. Ήδη είμαι στο καφέ δυο ώρες και αυτός είναι ο τρίτος καφές που πίνω ή για να το διατυπώσω ορθότερα το τρίτο καφεζούμι. Από το πρωί έχω ξεφυλλίσει τα χαρτιά που περιέχουν το πρωτόλειό μου τουλάχιστον 123 φορές. Τα έχω διαβάσει, τα έχω φυλλομετρήσει, τα έχω διπλώσει με όλους τους δυνατούς τρόπους, τα έχω αλφαδιάσει χτυπώντας τα πάνω στο τραπέζι, ενώ την τελευταία σελίδα, που ήταν κενή, την έκανα σαΐτα. Πίνω μια γουλιά καφέ και ξαναρωτάω την ώρα. Μάλλον δίκιο είχε ο τύπος δίπλα που με στραβοκοίταξε. Είχαν περάσει μόλις τέσσερα λεπτά από την τελευταία φορά που τον ρώτησα.

«Κύριε, είστε καλά;» καθώς κουνούσα ρυθμικά το πόδι μου μέσα έξω κάτω από το τραπεζάκι δεν αντιλήφθηκα ότι η ερώτηση απευθυνόταν σε εμένα. «Κύριε;» επανέλαβε δυνατότερα για να βεβαιωθεί ότι τον άκουσα. «Καλά είμαι, καλά είμαι» του απάντησα. Μου φτάνει ένας μπελάς την ημέρα, ας μη με πάρουν και για τρελό, σκέφτηκα και προσπάθησα να ηρεμήσω. Μάταιος κόπος. Το αριστερό μου πόδι έμοιαζε εντελώς ανεξέλεγκτο. Τότε ο απέναντι σηκώθηκε από το τραπέζι του και κάθισε στο δικό μου. «Ονομάζομαι Γουάιτ. Τίμοθι Γουάιτ» είπε τείνοντας το χέρι του προς το μέρος μου. Διέκρινα με μιας το μανικετόκουμπο στο λευκό του πουκάμισο -ένα ασημένιο ζευγάρι ζαριών, που μου κίνησε την περιέργεια. «Δεν έχω να χάσω τίποτα, αν είναι ήδη όλα χαμένα» σκέφτηκα για λίγα δευτερόλεπτα μέχρι να δώσω το χέρι μου. «Πέρσιβαλ Γκρίνφιλντγιαρντ -παρακαλώ, λέγε με Πέρσι» χαμογέλασα αμήχανα. «Έχετε πολύ ενδιαφέρον επώνυμο κύριε Γκρίνφιλντγιαρντ, μάλλον δεν είστε από τα μέρη μας. Από που έρχεστε αν επιτρέπετε;» Μέχρι να σχηματίσει τη φράση του είχα στρίψει, ανάψει και τραβήξει μια γερή ρουφηξιά. «Όχι, όχι, δεν είμαι από το Λονδίνο. Γεννήθηκα και ζω στο Γκλόστερ, βόρεια, ξέρετε». Σιγά μην ξέρει. Όλοι οι χάρτες των Λονδρέζων σταματούν στο Ρέντμπριτζ. Μειδίασα ελαφρά. «Δεν είμαστε συνηθισμένοι σε τέτοια ζέστη εκεί πάνω!» είπα κοιτάζοντας ερευνητικά τον κουστουμαρισμένο κύριο από τα μαλλιά μέχρι τα παπούτσια. Γκρι κουστούμι, μπλέ γραβάτα, μαύρα γυαλιστερά παπούτσια και κοντά ξανθά μαλλιά, παρ' όλη τη ζέστη δεν έχει ιδρώσει καθόλου. Αντίθετα εγώ είμαι μούσκεμα και οι παλάμες μου ιδρωκοπάνε. Μάλιστα, σε μια απόπειρα να πιάσω τον καφέ μου, το ποτήρι γλύστρισε και έπεσε στο πλακόστρωτο. Ευτυχώς κανείς δεν λερώθηκε εκτός από τα παπούτσια μου. «Ωραία» σκέφτηκα «τώρα όταν περπατάω θα ακούγεται και κλατς κλατς». Παρήγγειλα και τέταρτο καφέ.

Η ώρα είναι τέσσερεις παρά είκοσι. «Λοιπόν, με τι ασχολείστε;» ρώτησε ακουμπώντας το δεξί του χέρι στο πηγούνι του. «Είμαι συγγραφέας» απάντησα μηχανικά «επίδοξος, αλλά συγγραφέας» πρόσθεσα με μια χείριστη απόπειρα για αυτοσαρκασμό. «Εγώ κύριε Γκρίνφιλντγιαρντ, ας πούμε ότι ασχολούμαι με τα θεάματα» είπε ο Γουάιτ, επιβεβαιώνοντας τη μαντεψιά που έκανα όταν παρατήρησα τα μανικετόκουμπα. «Αφήστε με να μαντέψω… είστε μπούκι, έτσι δεν είναι;» «Προς Θεού, όχι!» είπε. «Απλώς μ’ αρέσει να βάζω στοιχήματα». «Αυτό είναι χόμπυ» του είπα. «Νομίζετε κύριε; Δηλαδή εσείς φερειπείν, που δηλώνετε συγγραφέας, είστε χομπίστας;» Ξαφνιάστηκα από την ερώτηση. Υπήρξα ταξιτζής, μάγειρας, μπάρμαν, νταβατζής και δεκάδες άλλα, όμως ποτέ δεν ήμουν αληθινός συγγραφέας, κάτι που ήθελα να αλλάξω μια για πάντα σήμερα. «Δηλαδή τι είδους στοιχήματα βάζετε;» ρώτησα για να ξεφύγω απ’ την αμηχανία μου. «Για ό,τι μπορείτε να φανταστείτε. Τις προάλλες ας πούμε καθόμουν εδώ σ’ αυτό το καφέ, εδώ στο τραπέζι που καθόμαστε με έναν γνωστό μου. Κάποια στιγμή που ένας σκύλος φαινόταν έτοιμος να περάσει στο απέναντι πεζοδρόμιο, έβαλα στοίχημα ότι θα τον χτυπούσε αυτοκίνητο. Ο φίλος μου έβαλε 10 λίρες ότι αυτό είναι απίθανο, βασιζόμενος προφανώς στα φιλοζωικά αισθήματα αλλά και στην οδική παιδεία των Βρετανών οδηγών, οι οποίοι στη θέα του σκύλου θα κοκκάλωναν το αυτοκίνητό τους για να περάσει. Όμως την ώρα που ο σκύλος αποφάσισε να διασχύσει το δρόμο, πέρασε από το σημείο αυτό ένα περιπολικό με ιλλιγγιώδη ταχύτητα και εκσφενδόνισε το άτυχο ζώο τουλάχιστον 30 μέτρα μακριά. Φυσικά κέρδισα το στοίχημα.» Δεν ξέρω τι είναι περισσότερο άξιο απορίας. Η κωλοφαρδία του κυρίου Γουάιτ, η ανόητη αλλά στηριγμένη σε ορθολογισμό ιδέα του φίλου του που δέχτηκε να βάλει τέτοιο στοίχημα ή η γκαντεμιά του σκύλου. Ποτέ δεν βάζω στοιχήματα. Πάντα ήμουν και θα είμαι άτυχος.

Πήγε ήδη τέσσερεις παρά δέκα. Ήμουν τόσο νευρικός που τα μάτια μου έπαιζαν πότε προς το κτίριο απέναντι και πότε προς τον κύριο Γουάιτ. Το σώμα μου ολόκληρο κλυδωνιζόταν σαν μια κουδουνίστρα στα χέρια μωρού επτά μηνών. Αυτός έδειχνε τόσο ατάραχος, τόσο άνετος, όσο θα ήθελα να είμαι κι εγώ όχι μόνο για εκείνη τη στιγμή, αλλά για όλη μου τη ζωή. Ξάφνου μου ήρθε μια απίθανη ιδέα που θα με γλύτωνε από το μπελά που πήγα να μπλέξω. «Κύριε Γουάιτ, έχω μια πρόταση για εσάς. Τι θα λέγατε αν πηγαίνατε εσείς αντί για εμένα στο ραντεβού με τον εκδότη; Δεν χρειάζεται να παραστήσετε εμένα. Ορίστε, αλλάζω και το όνομα στο κείμενο. Πείτε ότι είχατε χρησιμοποιήσει ψευδόνυμο» βιαστικά έσβησα το όνομά μου και έγραψα το δικό του «Εσείς έχετε το προφίλ του συγγραφέα. Νομίζω ότι ο τυχοδιοκτισμός και το ρίσκο που σας διακρίνουν είναι τα ιδανικά χαρακτηριστικά ενός συγγραφέα, δεν βρίσκετε;» μετά το χειμμαρώδες λογίδριό μου, ο κύριος Γουάιτ απλώς έγνεψε καταφατικά και έκανε ένα νόημα προς τα κάτω με το δάχτυλο δείχνοντας αυτό που κρατούσα. Σηκώθηκα από την καρέκλα μου βιαστικά αφήνοντας πίσω μου ένα μάτσο χαρτιά κι έναν χαμογελαστό Λονδρέζο. Χώθηκα στο πρώτο στενό και δεν γύρισα ποτέ πίσω. Με λίγη τύχη, που ο κύριος Γουάιτ την έχει περισσή, το έργο μου θα γίνει μπεστ σέλλερ με τη μία. Ίσως αγοράσω την πρώτη έκδοση αν σταθώ αρκετά τυχερός και προλάβω πριν εξαντληθεί.

14 Ιουνίου 1987

Οι άνθρωποι που τοποθέτησαν την Ελλάδα στον παγκόσμιο μπασκετικό χάρτη.
Το γεγονός που έκανε δεκάδες χιλιάδες πιτσιρίκια να ασχοληθούν με την πορτοκαλί μπάλα.

Με τη συνοδεία άσματος ηρωικού και νικηφόρου:
Με το Γκάλη, το Γιαννάκη, το Φασούλα και τ' άλλα παιδιά
προχωράμε και νικάμε και το κύπελλο είναι κοντά!

Είμαι από τους τυχερούς που έζησαν εκείνες τις μέρες. Ήταν η πρώτη φορά στην Ιστορία του Ελληνικού έθνους όπου τόσος κόσμος βγήκε στους δρόμους για μη πολιτικούς λόγους.

Μπλογκοκότερα και κρουαζιέρες στο διαδίκτυο

Αγαπητοί συμπλογκιστές και αγαπητές συμπλογκίστριες,

Προσοχή! Η ευγενής τάξης των διαφημιστάδων δεν έχει ιερό και όσιο. Ποτέ δεν θα καταλάβουν πως είναι δυνατό να υπάρχουν εκεί έξω στις θάλασσες του διαδικτύου κάποια καραβάκια που προτιμούν να αρμενίζουν όπως και με όποιον γουστάρουν. Μην ενδίδετε στα εκ του πονηρού και με το αζημίωτο καλέσματά τους. Στην πρώτη ομίχλη πάλι μόνοι θα αρμενίζετε.

Εμείς, τα φτωχά καραβάκια, δεν έχουμε σκοπό να παραβγούμε με τα κότερα που μας αντιτάσσουν. Αυτά είναι φτιαγμένα για να τρέχουν πάνω σε ηλεκτρονικά κύματα -εμείς ατενίζουμε το πέλαγος ταξιδεύοντας αργά και γεμίζει το μάτι μας. Αυτά είναι χλιδάτα, ενώ τα δικά μας δεν έχουν ούτε άγκυρα. Αυτά γεμίζουν από κόσμο και κοσμάκι, ενώ τα δικά μας με το ζόρι παίρνουν δυο επιβάτες χωρίς να βουλιάζουν.

Κλέβοντας τον Ρήγα θα πω τούτο:
Καλά αρμενίζει όποιος αρμενίζει ελεύθερα.

Εγώ θα συνεχίσω να αρμενίζω όπως γουστάρω και σε όποιον αρέσει.

Σας προτρέπω να κάνετε το ίδιο.

Καλό ταξίδι σε όλους!

Το Μέρος του Χαλανδρίου

Το πρωινό με βρήκε σε ένα πολυσύχναστο καφέ του Χαλανδρίου.

Στην αρχή κάθισε στο διπλανό τραπέζι μια ηλικιωμένη κυρία με την εγγονή της. Η μεν ήταν φινετσάτη με αριστοκρατική παρουσία και παρά τα χρονάκια της ανάγκασε μερικούς εκ των συνδαιτημώνων να γυρίσουν αδιάκριτα τα κεφάλια τους προς στο μέρος της . Η δε ήταν μια αιθέρια έφηβη με μακριά καστανά μαλλιά, σκούρα γαλάζια μάτια, καμπυλωτό κορμί και καλοζυγισμένο βάδισμα. Λίγα λεπτά αργότερα κάθισαν στο ίδιο τραπέζι άλλες δυο κυρίες. Η μια ήταν η μεγάλη αδερφή της έφηβης, ίσως 7-8 χρόνια μεγαλύτερη, η οποία επουδενί υπολειπόταν σε χάρες από τη μικρή της αδερφή. Η άλλη ήταν μια εντυπωσιακή γυναίκα, προφανώς η μητέρα των δυο κοριτσιών και κόρη της ηλικιωμένης κυρίας.

Μπροστά μου είχα τέσσερεις γενιές γυναικών, που η κάθε μια από αυτές ξεχώριζε για τα κάλλη της. Για κάποιο λόγο που ακόμα δεν έχω ερμηνεύσει, συγκινήθηκα από την εικόνα αυτή.

Η σοφή γιαγιά, η περίφανη μητέρα, η θελκτική μεγάλη κόρη και η θεσπέσια μικρή κόρη.

Και οι τέσσερεις ήταν πεντάμορφες. Δεν κατάφερα να ακούσω τι συζυτούσαν (σσ. ντροπή μου!), αλλά η κινησιολογία τους πρόδιδε την ευγένεια του λόγου τους.

Γύρεψα το σερβιτόρο. Του έδωκα στο χέρι ένα σημείωμα και μερικά χρήματα. Σηκώθηκα από το τραπέζι και έφυγα περνώντας δίπλα τους δίχως να τις κοιτάξω.

Το σημείωμα που ο σερβιτόρος παρέδωσε στις τέσσερεις όμορφες γυναίκες έγραφε:

"Η παρουσία σας κατέστησε το μοναχικό πρωινό καφέ μου απείρως απολαυστικότερο. Σας ευχαριστώ θερμά. Τοιχωρύχος."

Επειδή σ' αγαπώ...

...οι λέξεις δεν αρκούν για να περιγράψω απόλυτα τα συναισθήματά μου. Γι' αυτό κράτα μόνο τις δυο τελευταίες λέξεις του τίτλου και ξέχνα όλα τα υπόλοιπα.
Ούτως ή άλλως...
Ό,τι γεννιέται μέσα μου, θα εκφραστεί μέσω των πράξεών μου για σένα.



Αν επιμένεις να μάθεις το λόγο, θα σου πω τούτο:
- επειδή όταν με κοιτάς υγραίνονται τα μάτια σου,
- επειδή όταν με αγγίζεις τρέμω,
- επειδή γελάς με τα μάτια ανοιχτά,
- επειδή το δέρμα σου τινάζεται στ' αγγίγματά μου,
- επειδή σκεφτόμαστε το ίδιο πράγμα και το λέμε ταυτόχρονα,
- επειδή λατρεύω τις μικρές σου ατέλειες,
- επειδή ζηλεύω για πρώτη φορά,
- επειδή ερωτεύομαι για πρώτη και τελευταία φορά,
- επειδή ακόμα κι όλες τις σχετικές λέξεις του ελληνικού λεξιλογίου να χρησιμοποιήσω, πάλι στις δυο τελευταίες λέξεις του τίτλου θα καταλήξω...

Περί Λογοκλοπής

...επειδή γίνεται σχετικός λόγος αυτές τις ημέρες για κάποια φαινόμενα κλόπιραϊτ στην ελληνική μπλογκόσφαιρα, θέλω να σημειώσω τούτο:

Η λογοκλοπή είναι ηθικό αδίκημα λανθάνουσας ή εσκεμμένης ανακύκλωσης υπέρ του πολιτισμού και κατά του λογοκλόπου.

Ο νοών νοείτο...

Πορνοβιομηχανία εναντίον Google

Η online πορνοβιομηχανία εισπράτει ετησίως από τους ιντεράκτιβ τρόμπερς το ποσό των 57 δις δολλαρίων. Αυτά τα πορνοδολλάρια όμως έχουν μπει σε κίνδυνο εξαιτίας της κακής συνήθειας των απανταχού διαδραστικών μαλαπερδομάχων να αναζητούν πορνογραφικό υλικό μέσω της δυνατότητας αναζήτησης εικόνων στο Google... Καθώς η ευγενής τάξη των ψωλοβρόντηδων δεν κινδυνεύει να κολλήσει αφροδήσια νοσήματα από το ίντερνετ παρά μόνο ηλεκτρονικά μικρόβια, τρωικούς ίππους και πληκτρολογητές, για να αποφύγει τις επαφές με τις άσχημες αυτές ηλεκτροασθένειες χρησιμοποιεί κατά κόρον το πιο ασφαλές Google για να εντοπίζει user friendly υλικό. Πρωτοδίκως καταδικάστηκε η Google, όμως ομοσπονδιακό δικαστήριο αθώωσε τη μηχανή αναζήτησης. Μάλιστα ο δικαστής που απεφάνθη αθωωτικά έκανε ειδική μνεία στο... κοινοφελές έργο της Google! Καρφώθηκε μόνος του ο δικαστής...

Αθώα ψέμματα και ένοχα μυστικά

Έφυγε ξαφνικά και τον άφησε χ μέσα στην κρύα νύχτα. Αυτός τα σημάδια τα 'χε δει από καιρό. Απλά δεν έδινε πολύ βάση. Είχε βολευτεί στην όλη κατάσταση με το γκομενάκι, αφού και ωραίο παιδί είναι και τη γλώσσα την είχε μάθει καλά από τους παππούδες του στη Σαλονίκη. Έτσι όπως του τα ' η τύχη, κατάλαβε ότι ούτε η Μαρία δεν τον θέλει στην Ελλάδα... Αλλά ας πάρουμε την ιστορία από την αρχή.

Ο Μάριος είναι 32 ετών, οικονομικός μετανάστης από τη α. Ήρθε στην Ελλάδα πριν από 4 μήνες. 'Ακουσε τον παππού του που του 'λεγε "παιδί μου, εδώ στη Φιλιππούπολη δεν την πα με τίποτα. Πήγαινε στην Ελλάδα να δουλέψεις". Ο παππούς του ο Ilija ήταν γέννημα θρέμα Σαλονικιός που ξεριζώθηκε μετά τους Βαλκανικούς και το 'χε καημό να δει το εγγόνι του σε φωτογραφία κάτω από το Λευκό πύργο. Έπιασε δουλειά αμέσως σε ένα τεχνικό γραφείο. Στην αρχή έκανε δουές του ποδαριού. Γρήγορα όμως το ακό του έδωσε περισσότερες αρμοδιότητες, αφού ήταν σπουδαγμένος τοπογράφος με μεράκι και όρεξη. Σε μια δουλειά γνώρισε τη , βαφτισμένη Βερονίκη Σπανοβαγγελοδημητροπούλου, επαναπατρισμένη κόρη διπλωματικού εκπροσώπου από το Χονγκ Κονγκ που εργαζόταν ως υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων σε κατασκευαστική εταιρεία. Καβαλημένο καλάμι δηλαδή, μεγαλοπιασμένη γκόμενα με τα γαλλικά, το πιάνο και δέκα δεξιώσεις το μήνα. Το "Σπανοβαγγελοδημητρόπουλος" πήγε περίπατο στο Χονγκ Κονγκ χάρη ευφωνίας κι έγινε Wang για να μην προκληθεί διπλωματικό επεισόδιο από τα γέλια που μοιραία επακολουθούν κάθε απόπειρα Χονγκκονγκέζου να το προφέρει.

Βέρα την ήξερε, Μάριο τον ήξερε και κουβέντα δεν είχε γίνει για τις σκούφιες τους. Μια μέρα όμως που περπατούσαν χέρι χέρι στην Αριστοτέλους τον είδε ένας παλιός συμφοιτητής του από τη σχολή. Φυσικά του μίλησε στα βουλγάρικα και ακολούθησε ένας ολιγόλεπτος διάλογος. Ήταν ισμένος στο ελληνοβουλγαρικό εμπορικό επιμελητήριο και ζούσε με τη γυναίκα του στη Σαλονίκη 2 χρόνια. Αλλάξανε και τηλέφωνα. Μέσα στη φούρια του είχε ξεχάσει να συστήσει τη Βέρα. "Μάριε" του είπε" ο παλιός του φίλος, "που πήγε η κοπέλα που ήταν μαζί σου; Δεν θα μας τη συστήσεις;" "Βεβαίως" είπε ο Μάριος, αλλά όταν γύρισε δίπλα του να τη βρει αυτή είχε ήδη φύγει. Αβάντι πό, παντιέρα ρόσα και ο Μάριος, Mario, έγινε κατακόκκινος σαν το ένδοξο κομμουνιστικό παρελθόν της Βουλγαρίας του Παπάζωφ και άρχισε να παιανίζει στρατιωτικά ενθυμούμενος τις μέρες του στην Κομσομόλ. σε τη μηχανή του και έφυγε με μεγάλη ταχύτητα προς το σπίτι της στην Καλαμαριά.

Επιχείρησε να την καλέσει στο κινητό της αλλά το είχε κλειστό. Πήγε στο σπίτι της και δεν απαντούσε στα κουδουνίσματα. Περίμενε μέχρι αργά αλλά αυτή δεν φάνηκε. Είχε πιάσει κρύο. Έφυγε με την ουρά στα σκέλια και με ένα ερωτηματικό. Μερικές μέρες αργότερα έλαβε μια επιστολή χωρίς αποστολέα στο γραφείο του. Από αυτή ήταν. "Είσαι ψεύτης και Βούλγαρος. V." έγραφε λακωνικά. Ο Μάριος δεν μπορούσε να καταλάβει ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Όπως δεν κατάλαβε ποτέ το λόγο που η Βέρα επέμενε να φοράει μόνο ρούχα ρεκλαμέ με μικρό εύηχο όνομα.

Αυτή είχε υποψίες ότι ο καλός της δεν ήταν Έλληνας. Κάτι στην προφορά του την χάλαγε. Δεν μπορούσε να πάρει πληροφορίες από το γραφείο του ενώ δεν ήξερε κανένα γνωστό του να ρωτήσει. Η συνάντηση με το Βούλγαρο ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Και ψεύτης και Βούλγαρος λοιπόν...

Ο Μάριος έριξε μια τελευταία ματιά στη φωτογραφία, την έβαλε στο φάκελο και την έριξε στο ταχυδρομικό κουτί. Από την ώρα που μπήκε στο τρένο δεν ξαναπάτησε το πόδι του στη Σαλονίκη, ούτε στην Ελλάδα, αλλά ούτε στη Βουλγαρία. Τουλάχιστον ο παππούς του θα τον δει να στέκεται κάτω από το Λευκό πύργο και θα τον καμαρώσει.