Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καπνίσματος... και τρίχες κατσαρές.
Μην γελιέστε, δεν πρόκειται για φωτογραφία από το 87ο Πανελλήνιο Συμπόσιο Εραστών Αμνοεριφίων. Ούτε οι εικονιζόμενοι έχουν "στήσει" τα ζωντανά τους για κόντρα. Ασφαλώς και δεν έχουν βγει από κομμωτήριο οι εμφανιζόμενες νεαρές. Φυσικά, οι άνδρες πίσω από τις κατσίκες δεν είναι αναβάτες του ΟΔΙΕ, ενώ ουδεμία σχέση έχουν με την μασονία.
Δείτε τα αρνάκια πόσο άνετα και αβίαστα ποζάρουν στο φακό του φωτογράφου. Για κάποιον άγνωστο λόγο κοιτάζουν όλα στα δεξιά τους, ενώ οι συνοδοί έχουν εστιάσει μπροστά.
Κάπου εκεί δεξιά τους υπάρχει ένα λειβάδι με άφθονο γρασίδι. Ή το κοπάδι τους. Ή ο κουρέας. Ή ο χασάπης. Ποτέ δεν θα μάθουμε τι απέγιναν. Τουλάχιστον τότε -μιας και φαίνεται παλιά η φωτογραφία- τα αμνοερίφια ζούσαν σε καλύτερες συνθήκες απ' ότι οι απογόνοι τους σήμερα.
Ορκίζομαι στον Απόλλωνα τον ιατρό και στον Ασκληπιό και στην Υγεία και στην Πανάκεια και σ’ όλους τους θεούς και τις θεές, που βάζω μάρτυρες, ότι θα εκπληρώσω τον όρκο μου αυτό και το συμβόλαιο αυτό, σύμφωνα με τη δύναμη μου και την κρίση μου. Ότι θα θεωρώ εκείνον που μου δίδαξε την τέχνη αυτή ίσο με τους γονείς μου, και θα τον κάνω κοινωνικό του βίου μου, και θα του προσφέρω από τα δικά μου ό,τι χρειάζεται. Τους απογόνους του θα θεωρώ ως αδελφούς μου και θα τους διδάξω την τέχνη αυτή, αν επιθυμούν να μάθουν, χωρίς μισθό και χωρίς συμφωνία. Ότι θα μεταδώσω τους επαγγελματικούς κανόνες, τα θεωρητικά μαθήματα και τις υπόλοιπες κάθε είδους ασκήσεις στους γιους μου, στους γιους του διδασκάλου μου, και σε μαθητές που έχουν συνδεθεί μαζί μου με όρκο και συμβόλαιο, κατά τη συνήθεια των ιατρών, και σε κανένα άλλο. Θα χρησιμοποιήσω τη θεραπευτική δίαιτα μόνο για ωφέλεια των αρρώστων, όσο εξαρτάται από τη δύναμη και την κρίση μου, και (υπόσχομαι ότι) θα τους παραφυλάξω από κάθε βλάβη και αδικία. Δεν θα χορηγήσω θανατηφόρο φάρμακο σε κανένα, όσο και αν παρακληθώ, ούτε θα υποδείξω τέτοια συμβουλή. Επίσης δεν θα δώσω σε γυναίκα φάρμακο εκτρωτικό. Αγνή και καθαρή θα διατηρήσω τη ζωή μου και την τέχνη μου. Δεν θα χειρουργήσω οπωσδήποτε αυτούς που πάσχουν από πέτρα, αλλά θα αφήσω την πράξη αυτή στους εξασκημένους. Σε όσα σπίτια προσκαλούμαι, θα μπαίνω για το καλό των αρρώστων, κρατώντας τον εαυτό μου μακριά από κάθε θεληματική αδικία ή διαφθορά και προ πάντων μακριά από κάθε αφροδισιακή πράξη σε σώματα γυναικών και ανδρών, ελευθέρων ή δούλων. Όσα δε κατά τη διάρκεια της θεραπείας θα δω ή θα ακούσω, ή και πέρα από τις ασχολίες μου, στην καθημερινή ζωή, όσα δεν πρέπει ποτέ να κοινολογούνται στους έξω, θα τα αποσιωπώ, θεωρώντας ότι αυτά είναι ιερά μυστικά. Όσο λοιπόν θα τηρώ τον όρκο μου αυτό και δεν θα τον παραβιάζω, είθε να πετυχαίνω στη ζωή και στην τέχνη μου, έχοντας καλό όνομα ανάμεσα στους ανθρώπους. Εάν όμως τον παραβώ και γίνω επίορκος, να πάθω τα αντίθετα.
Τα ρέστα μου.
Κι έλεγα με ποιόν μοιάζει, με ποιόν μοιάζει... ευτυχώς εδώ μου λύθηκε η απορία... Πάμε για μπάσκετ Κωστάκη;
Εγώ λέει μοιάζω με τον Έντουαρντ Νόρτον. Σας πληροφορώ ότι είμαι πολύ πιο ωραίος. Πφφφ...
"If the doors of perception were cleansed everything would appear to man as it is, infinite." -William Blake
-Αν ξεκίνησες με λάθος τρόπο, όλα όσα συμβαίνουν θα ήταν αποδεικτικά της συνομοσίας εναντίον σου. Και όλα θα ήταν αυταπόδεικτα. Δεν θα μπορούσες καν να ανασάνεις χωρίς να γνωρίζεις ότι απλά είναι μέρος του σχεδίου.
-Ώστε θεωρείς πως γνωρίζεις σε τι οφείλεται αυτή η τρέλα;
-Ναι.
-Και δεν μπορούσες να την ελέγξεις;
-Όχι, δεν δύναμαι να την ελέγξω. Αν μέσα σε όλα αυτά υπάρχει ο φόβος και το μίσος, τότε συμπεραίνω ότι ο έλεγχος είναι αδύνατος.
-Θα ήταν δυνατόν να εστιάσεις σε αυτό που το Θιβετιανό Βιβλίο των Νεκρών αποκαλεί "Καθάριο Φως"; Θα μπορούσες να κρατήσεις μακριά σου κάθε τι κακό με τη βοήθειά του;
-Ίσως... ίσως να μπορούσα. Αρκεί κάποιος να μου έδειχνε εκείνη την ώρα το Καθάριο Φως. Μόνος δεν θα τα καταφέρω. Αυτό υποθέτω είναι το νόημα του Θιβετιανού τελετουργικού: Κάποιος να στέκεται απέναντί σου και να σου επεξηγεί τι είναι το κάθε τι.
Ω άριστε, άφησε ελεύθερο το μυαλό σου.
Αυτό είναι το πρόβλημα. Δεν μπορώ να αφήσω ελεύθερο το μυαλό μου. Με κυριεύουν μνήμες του παρελθόντος, η πικρή γεύση των λαθών μου, όσα φοβάμαι και όσα μισώ, όσα ονειρεύομαι, αυτά είναι που κρύβουν το Καθάριο Φως.
Ρόδα-
είναι εύκολο να ζωγραφίσεις τα άνθη
όχι όμως τα φύλλα
Μπροστά στην ανυπέρβλητη και φανερή στο μάτι δόξα των άνθεων, το θαύμα του φυλλώματος έρχεται πάντα σε δεύτερη μοίρα.
Γέλασα τόσο δυνατά, που ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλό μου.
10:54 Φοβάμαι. Τα δόντια μου τρίζουν κάθε φορά που ακούγεται μια δυνατή ομοβροντία. Το βλήμα ταξιδεύει στον αέρα και πέφτει πάνω στα τείχη σκορπίζοντας τους ηρωικούς υπερασπιστές τους. Το σφύριγμά του δεν είναι προειδοποιητικό –είναι το τραγούδι της φωτιάς πριν πέσει στα κεφάλια μας. Ίσως το επόμενο κεφάλι να ‘ναι το δικό μου. Για 56 ολόκληρες μέρες μας σφυροκοπάνε οι Οθωμανοί από τη στεριά και τη θάλασσα. Εμείς λιγοστεύουμε μέρα με τη μέρα, ενώ αυτοί μαζεύουν στρατό από όλες της πλευρές και μας σφίγγουν μέσα στα τείχη σαν τη θηλιά στο λαιμό. Σήμερα βρέχει ασταμάτητα από το πρωί και μια πυκνή ομίχλη έχει θρονιαστεί πάνω στην Πόλη. Κακό σημάδι. Το Χρυσό Κέρας έχει χαθεί από τα μάτια μας. Καθώς σουλατσάρουν ανενόχλητα στα νερά του τα πλοία του εχθρού, το μόνο που φαίνεται είναι η φωτιά που φτύνουν τα κανόνια όταν βαράνε. Πίσω μου οι Βλαχερνές είναι παραδοσμένες στον καπνό και τη σκόνη. Παντού πτώματα και οδυρμοί. Τα σοκάκια γέμισαν θρήνους και όσοι μείναμε να πολεμάμε έχουμε θεριστεί από την πείνα, τη βρώμα, την αϋπνία και τα κανόνια. Μόνο η Παναγιά των Βλαχερνών στέκεται όρθια, θαρρείς πως έχει ρίξει πάνω της ο Θεός ένα βέλο που την προστατεύει. Με το ηθικό μας να ‘χει γίνει σμπαράλια, ευτυχώς υπάρχει και η Παναγιά να μας κρατάει όρθιους στην άνιση τούτη μάχη. Βγάζω το σταυρό από το στήθος και τον φιλάω. Σφίγγω γερά τη σπάθα μου και την καρδιά μου για ν’ αντέξω.
12:04 Για μια στιγμή τα κανόνια σιωπούν. «Στα τείχη, στα τείχη γρήγορα!» ακούγεται η βροντερή κραυγή του γενοβέζου στρατηγού Ιουστινιάνη, καθώς πετάγεται όρθιος με το ξίφος στο χέρι. Οι Οθωμανοί απλώνουν σκάλες στα τείχη μας που έχουν χαμηλώσει και μας πιέζουν. «Κρατάτε γερά ορέ Ρωμιοί!» φωνάζει καθώς αποκρούουμε τα κύματα των γεννίτσαρων που προσπαθούν με λύσσα να μας απωθήσουν. Σκαρφαλώνουν στα τείχη κι εμείς από πάνω τους ρίχνουμε καυτό λάδι και φωτιά, μα αυτοί, σαν να τους σπρώχνει ένα αόρατο χέρι, δεν εγκαταλείπουν, ούτε σκιάζονται, κατεχόμενοι από μια μανία απάνθρωπη πεθαίνουν με οργή στα μάτια, όχι με φόβο. Κάθε φορά τους νικάμε, κάθε φορά ξανάρχονται όλο και περισσότεροι, σαν τα κύματα της θάλασσας που φουρτουνιάζει και δεν την βαστάει ο μόλος. Εμείς αντέχουμε, μα οι νίκες αυτές δεν φτάνουν για να μας ανεβάσουν το πεσμένο ηθικό, φαντάζουν προσωρινές μπρος στο κακό που έχει σκύψει από πάνω μας και μας πλακώνει. Φοβάμαι κι εγώ, φοβούνται κι όλοι δίπλα μου, ο φόβος μας μυρίζει στον αέρα και φτάνει στις μύτες των Οθωμανών. Τα αδύναμα τείχη αυτά είχαν προδώσει την Πόλη πριν από 250 χρόνια, όταν οι Φράγκοι είχαν πάρει την Πόλη. Οι εχθροί μας το ξέρουν, γι’ αυτό τώρα το χτυπούν με τα μεγάλα κανόνια τους. Και τι δεν έχουν δοκιμάσει για να μπουν στην Πόλη οι εχθροί… Μέρες και νύχτες έσκαβαν Σέρβοι σκαφτιάδες ν’ ανοίξουν σήραγγα κάτω από τα τείχη, αλλά ανακαλύψαμε το κόλπο τους και τους σακατέψαμε. Από όλη την Ανατόλια έστειλαν άτακτους βαζιβουζούκους σαν πρόβατα σε σφαγή, αφού ήμασταν καλά ταμπουρωμένοι και τους διαλύσαμε. Κατάφεραν όμως να πάρουν τον Γαλατά και να κόψουν τις προμήθειες που μας έφερναν οι Γενοβέζοι με τα πλοία τους. Τότε μπήκαν στο Χρυσό Κέρας και από τότε μας χαλάνε τα τείχη πέτρα την πέτρα.
14:53 Οι γεννίτσαροι μας έχουν ζώσει από κάτω. Κάτι ετοιμάζουν.
19:41 Μια γερή κανονιά είχε γκρεμίσει το τείχος πάνω από την Κερκόπορτα και την άνοιξε. Όταν το κατάλαβαν οι Οθωμανοί, ξεχύθηκαν μέσα στην Πόλη. Πρώτος ο Ιουστινιάνης ορμά στη μάχη μαζί με τα πρωτοπαλίκαρά του για να σπρώξουν τους Οθωμανούς έξω από τα τείχη. Ανταμώσαμε τους γεννίτσαρους μέσα στα χαλάσματα και ήρθαμε στα χέρια. Πίσω τους ακολουθούν εκατοντάδες άλλοι κραυγάζοντας, ενώ εμείς είμαστε μια χούφτα πολεμιστές. Οι κατάφρακτοι εφορμούν μέσα στη μάχη, τα άλογα πατάνε πάνω σε πτώματα αλλά εκεί τους περιμένουν με κοντάρια οι Οθωμανοί και τους ανακόπτουν. Δίχως ορμή οι καβαλάριδες μέσα στη μάχη παλεύουν να σταθούν, αλλά με τα χέρια και τις λόγχες τους πετάνε κάτω. Ο φόβος πλέον έχει κυριεύσει τα κορμιά μας που τρέμουν και σαν κλοτσιά στο στομάχι μας καλεί η φυγή, να φύγουμε όλοι, να ζήσουμε λίγο ακόμα, να κατεβάσουμε τα όπλα και να παραδοθούμε στον εχθρό μήπως δείξει επιείκεια και μας αφήσει να ζήσουμε. Η Πόλη όμως μας κοιτά και βασίζεται πάνω μας. Πρέπει να πολεμήσουμε. Για την Πόλη. Για τον Αυτοκράτορα. Για το Θεό μας. Ξαφνικά ο Ιουστινιάνης πέφτει κάτω βαριά τραυματισμένος από μια λόγχη στο πλευρό. Οι Γενοβέζοι τρομάζουν βλέποντας τον ατρόμητο αρχηγό τους στα αίματα και κάνουν πίσω. Είναι πολλοί οι εχθροί και δεν τους βαστάμε άλλο. Πισωπατάμε και πέφτουμε ένας ένας. Τα πρώτα λάβαρα των Οθωμανών στήνονται πάνω στα τείχη. Τότε από άκρη σε άκρη η τρομακτική είδηση φτάνει σε όλη την Πόλη. «Η Πόλις Εάλω».
20:07 Πολή την λένε επειδή είναι η ομορφότερη πόλη του κόσμου. Ο Γαλατάς, η Πέρα, ο Βόσπορος και η Αγιά Σοφιά θα μείνουν θύμησες να ταξιδεύει ο νους μου εκεί στον κάτω κόσμο και να φχαριστιέται. Δεν με βαστά το βάρος του σπαθιού και η πανοπλία με κουράζει. Ας βγάλω την περικεφαλαία ν’ αντικρίσω καλά για τελευταία φορά την Πόλη. Ας γονατίσω περιμένοντας τη μοίρα μου. Δεν θα την ξαναδώ ποτέ.
Επειδή πολύ το φιλοσοφίσαμε με την μπάλα... πάρτε και τους έντεκα κορυφαίους φιλόσοφους!
1. Plato
2. George Berkeley
3. Ludwig Wittgenstein
4. Rene Descartes
5. Immanuel Kant
6. Umberto Eco
7. Isaac Newton
8. Socrates
9. Aristoteles
10. Baruch Spinoza
11. Friedrich Nietzsche
Επειδή όλοι είμαστε λίγο πολύ προπονητές της εξέδρας, είπα με αφορμή το σημερινό τελικό να κατεβάσω στο γήπεδο την αγαπημένη μου εντεκάδα.
1. Gianluigi Buffon
2. Gianluca Zambrotta
3. John Arne Riise
4. Rio Ferdinand
5. Kolo Toure
6. Cesc Fabregas
7. Steve Gerrard
8. Javier Mascherano
9. Ronaldinho
10. Kaka
11. Thierry Henry
Το σύστημα είναι το 4-3-3 με δυο wingers να σαρώνουν τις πλευρές και δυο παίκτες στην πλάτη του striker. Στα κέντρα έβαλα τρία μηχανάκια ακούραστα με ικανότητες στη δημιουργία παιχνιδιού και με άριστη κάθετη μπαλιά. Πίσω παρακολουθούν τα γήπεδο από τα 1,90 δυο παίκτες-ογκόλιθοι αλλά και εξαιρετικά γρήγοροι. Φυσικά κάτω από το τέρμα στέκεται ο καλύτερος τερματοφύλακας του κόσμου.
Ακούω Σωκράτη; Με ψέμματα δεν κάνουμε ομάδα!
...ή αλλιώς Λίβερπουλ εναντίον Μίλαν, οι δυο ομάδες που αναμετρόνται στο αποψινό τελικό του Τσου-Λου. Ό,τι και να γίνει πάντως στο ΟΑΚΑ, η μπίλια θα κάτσει στο κόκκινο, μιας και αποτελεί το βασικό χρώμα και των δυο αντιπάλων.
Scouse εναντίον Insubre λοιπόν, δυο λαοί με κοινές Κελτικές ρίζες, αλλά εντελώς διαφορετική ποδοσφαιρική φιλοσοφία. Ανάμεσά τους εμείς οι Έλληνες (ή μάλλον 8.000 ατυνομικοί έξω από το γήπεδο και 1.000 ΜΑΤατζίδες μέσα). Βέβαια, ψυχολόγοι με ειδίκευση στη συμπεριφορά των hooligan υποστηρίζουν ότι στις περισσότερες των περιπτώσεων όπου σημειώνονται επεισόδια στα πλαίσια ενός ποδοσφαιρικού αγώνα υπεύθυνοι είναι οι αστυνομικοί, όταν αυτοί γίνονται προκλητικοί και χρησιμοποιούν άσκοπη βία. Όχι ότι οι φανατικοί οπαδοί είναι αθώες περιστέρες, αλλά μαζί με τα ξερά δεν πρέπει να καίγονται και τα χλωρά. Αν λόγου χάρη κάποιος Χ. Περιεργόπουλος πετάξει ένα κάθισμα στον αγωνιστικό χώρο δεν πρέπει να τρώει ξύλο όλη η θύρα. Όταν η παρουσία της αστυνομίας είναι διακριτική, δεν λύνεται μύτη. Χρειάζεται όμως και πρόληψη ώστε να μην μετατραπεί μια γιορτή του αθλητισμού σε σφαγείο.
"Σ' αγαπώ όχι γι' αυτό που είσαι
αλλά γι' αυτό που είμαι εγώ
όταν είμαι κοντά σου."
Gabriel Garcia Marquez
Ό,τι πιο λιτό, ειλικρινές και βαθύ έχω διαβάσει για την αγάπη. Προσκυνώ.
Πως γίνεται να πλημμυρίζουν δρόμοι, διαμερίσματα και καταστήματα, να σημειώνονται ρεκόρ βροχοπτώσεων σε πολλές περιοχές της χώρας, ενώ την ίδια ώρα ο κίνδυνος της λειψυδρίας να παραμένει; Το μέτρο που σκέφτηκαν πάντως στην ΕΥΔΑΠ για την αντιμετώπιση της λειψυδρίας είναι εφάμιλλο της αποτελεσματικότητάς τους -έστειλαν επιστολές στους δήμους και τις κοινότητες που έχουν αυτάρκεια ύδρευσης προτρέποντάς τους να αυξήσουν τα τιμολόγιά τους. Εύγε!
Στα ελληνικά νησιά το πρόβλημα είναι ακόμα μεγαλύτερο. Φαντάσου τώρα να είσαι σε ένα νησί, να σε περιτριγυρίζει νερό και να ανοίγεις τη βρύση με το στανιό. Ενώ οι βλάκες οι Αυστραλοί κάνουν αφαλάτωση (που είναι μεν ακριβή μέθοδος αλλά η πηγή είναι ανεξάντλητη) για να έχουν νερό, εμείς οι Έλληνες ακόμα κρατάμε τις ομπρέλες ανάποδα. Σημείωση: το μήκος ακτών της χώρας μας είναι ίσιο με αυτό της Αφρικής.
Υ.Γ.1: Καλού κακού μην τρώτε πολλά αλμυρά το καλοκαίρι.
Υ.Γ.2: Που κολλάει ο Νικόλας ο Άσιμος στο θέμα; "Πως να ξεφύγω από τη μοίρα κι έχω μέσα μου πλημμύρα ουρανέ, για δεν υπήρξα κατεργάρης και θα το θες να με φλερτάρεις γαλανέ". Ξέρω 'γω, μ' αρέσει ο στίχος.
Afrikaans - Ek het jou lief!
Albanian - Te dua!
Alsatian - Ich hab die lieb!
Dialectal Arabic (North African) - N'bghick!
Dialectal Arabic(Eastern) - Bahebbik!
Literary Arabic - Ouhibbouki!
Armwnian - Yes kez siroumem!
Asturian - Quierote!
Attie - Min bou la ye!
Azeri - Men seni sevirem!
Bambara - Ne bi fe!
Basque - Maite zaitut!
Baoule - Mi kloa!
Belarusian - Kaхаju ciabie!
Bengali - Aami tomakey bhalo basi!
Berber - Righ kem!
Bobo - Ma kia be na!
Bosnian - Volim te!
Breton Karout a ran ac'hanout!
Bulgarian - Obnyam te!
Burmese Nga nin ko chit te!
Catalan - T'estimo!
Cheyenne - Ne'mehotatse!
Chinese - Wo ai ni!
Comorien — Ni sou hou vendza!
Corsican — Ti tengu cara!
Creol — Mi aime jou!
Croatian — Volim vas!
Czech — Miluju te!
Danish — Jeg elsker dig!
Davvi Samegiella — Mun rahkistin du!
Dusun — Siuhang oku dia!
Dutch — Ik hou van je!
Ecuador Quechua — Canda munani!
English — I love you!
Esperanto — Mi amas vin!
Estonian — Mina armastan sind!
Ethiopian — Afgreki!
Farsi — Tora dost daram!
Filipino — Mahal ka ta!
Finnish — Mina rakastan sinua!
French — Je t'aime!
Friesian — Ik hou fan dei!
Gaelic — Ta gra agam ort!
Galician — Querote!
Ghanaian— Me dor wo!
Georgien (Caucasus) — Me shen mikvarkhar!
German — Ich liebe dich!
Greenlandic — Asavakit!
Guarani — Rohiyu!
Gujurati (Pakistan) — Hoon tane pyar karoochhoon!
Hausa (Nigeria) — Ina sonki!
Hawaiian — Aloha wau ia 'oe!
Hebrew — Anee ohev otakh!
Hindi — Mai tumase pyar karata hun!
Hokkien — Wa ai lu!
Hopi — Nu'umi unangwata!
Hungarian — Szeretlek!
Ibaloi (Phillipines) — Pip-piyan taha!
Imazighan — Hamlagh kem!
Indi — Mai Tujhe Pyaar Kartha Ho!
Interglossa — Mi esthe philo tu!
Icelandic — Eg elska thig!
Ilocano — Ay-ayaten ka!
Indonesian — Saya cinta padamu!
Italian — Ti amo!
Irish — Taim i' ngra leat!
Irish-Gaelic — t'a gr'a agam dhuit!
Japanese — Kimi o ai shiteru!
Javanese — Kulo tresno!
Kankana-ey (Phillipines) — Laylaydek sik-a!
Kannada (Indian) — Naanu Ninnanu Preethisuthene!
Kikongo — Mono ke zola nge!
Kiswahili — Nakupenda!
Klingon — QamuSHa!
Korean — Dangsinul saranghee yo!
Kpele — I walikana!
Kurdish — Ez te hezdikhem!
Lao — Khoi hak jao!
Lappish — Mun rahkistin du!
Latin — Te amo!
Latvian — Es tevi milu!
Lebanese — Bahibak!
Lingala — Nalingi yo!
Lisbon lingo — Gramo-te bue', chavalinha!
Lithuanian — As tave myliu!
Lojban — Mi do prami!
Luo (Kenia) — Aheri!
Luxembourgish — Ech hun dech gar!
Maa — Ilolenge!
Madrid lingo — Me molas, tronca!
Maiese — Wa wa!
Malay — Saya cintamu!
Malay/Bahasa — Saya cinta mu!
Malay/Indonesian — Aku sayang kau!
Malayalam — Ngan ninne snaehikkunnu!
Malaysian — Saya cintamu!
Marathi — Mi tuzya var prem karato!
Marshallese — Yokwe Yuk!
Mohawk — Konoronhkwa!
Mokilese — Ngoah mweoku kaua!
Mongolian — Be Chamad Hairtai!
Moroccan — Kanbhik!
Navajo — Ayor anosh'ni!
Ndebele (Zimbabwe) — Niyakutanda!
Nepali — Ma timi sita prem garchhu!
Norwegian — Jeg elsker deg!
Nyanja — Ninatemba!
Op — Op lopveop yopuop!
Oriya — Moon Tumakoo Bhala Paye!
Oromoo — Sinjaladha!
Osetian — Aez dae warzyn!
Pakistani — Mujhe tumse muhabbat hai!
Papiamento — Mi ta stimabo!
Pedi (related to Tswana) — Kiyahurata!
Pig Latin — Ie ovele ouye!
Pilipino — Mahal kita!
Polish — Kocham ciebie!
Portuguese/Brazilian — Eu te amo!
Punjabi (Indian) — Main tainu pyar karna!
Quenya (J.R. Tolkien) — Tye-melane!
Raetoromanisch — Te amo!
Romanian — Te iubesc!
Russian — Ya tyebya lyublyu!
Samoan — Ou te alofa outou!
Sanskrit — Anurag!
Scot-Gaelic — Tha gr'adh agam ort!
Serbian — Volim te!
Sesotho — Kiyahurata!
Shona — Ndinokuda!
Singhalese (Ceylon) — Mama oyata adarei!
Sioux — Techihhila!
Slovak — Lubim ta!
Slovene — Ljubim te!
Somalian — Waan ku jeclahay!
Spanish — Te amo!
Srilankan — Mama oyata arderyi!
Suaheli (Ostafrika) — Ninikupenda!
Swahili — Nakupenda!
Swedish — Jag alskar dig!
Syrian/Lebanese — Bhebbek!
Tagalog — Mahal kita!
Tahitian — Ua Here Vau Ia Oe!
Tamil — Nan unnaki kathalikkinren!
Telugu (Indian) — Neenu ninnu pramistu'nnanu!
Thai — Khao raak thoe!
Tswana — Ke a go rata!
Tshiluba — Ndi mukusua!
Tunisian — Ha eh bak!
Tumbuka — Nkhukutemwa!
Turkish — Seni seviyorum!
Twi (Ghana) — Me dowapaa!
Ukrainian — Ya tebe kokhayu!
Urdu (Indien) — Main tumse muhabbat karta hoon!
Vai — Na lia!
Varmlandska — Du ar gorgo te mag!
Venda — Ndi a ni funa!
Vietnamese — Anh yeu em!
Volapuk — Lofob oli!
Votic — Mia suvatan sinua!
Vulcan (Mr.Spock) — Wani ra yana ro aisha!
Walloon — Dji vos inme!
Welsh — Rwy'n dy garu di!
Wolof — Da ma la nope!
Yiddish — Kh'hob dikh lib!
Yucatec Maya — 'in k'aatech!
Yugoslavian — Ja te volim!
Zazi (kurdish) — Ezhele hezdege!
Zulu — Ngiyakuthanda!
Zuni — Tom ho'ichema!
Ελληνικά - Σ' αγαπώ
Έλαβα σήμερα ένα email από συνεργάτη μου στην Αγγλία σχετικά με το θέμα της μικρής Madeleine McCann που εξαφανίστηκε στην Πορτογαλία καθώς είχε πάει για διακοπές με τους γονείς της. Το γλυκό αυτό κοριτσάκι είναι ανηψιά του και δεν το γνώριζα. Μερικές φορές η δυστυχία είναι πιο κοντά μας από ότι νομίζουμε...
Please read this message and pass it on!!!!!!!!!
As you are aware my niece, Madeleine, is still missing and I am asking everyone I know to send this as a chain letter i.e. you send it to everyone you know and ask them to do the same, as the story is only being covered in Britain, Eire and Portugal. We don't believe that she is in Portugal anymore and need to get her picture and the story across Europe as quickly as possible. Suggestions are welcome.
Phil McCann
design-ΑΤ-fseven.co.uk
"Ολίγου δέω χάριν έχειν, ω βουλή, τω κατηγόρω ότι μοι παρασκεύασε τον αγώνα τουτονί". Κάπως έτσι αρχίζει ο λόγος που εκφώνησε ο Λυσίας "υπέρ αδυνάτου". Θεωρώ ότι ο "αδύνατος" Αντώνης Τσιπρόπουλος έχει μια μοναδική ευκαιρία, που του παρουσιάζεται με τη δίκη της 21ης Ιουνίου, ώστε να οφείλει χάρη στον κύριο Λιακόπουλο που προκαλεί μια ολόκληρη κοινότητα ανθρώπων να υπερασπιστεί την ελευθερία του (ιντερνετικού) λόγου.
Η ελευθεροστομία δεν είναι προνόμιο των λίγων, όσων δηλαδή έχουν βήμα στα ΜΜΕ. Τουναντίον, ο κύριος Λιακόπουλος, εφόσον είναι λάτρης του Ελληνικού πολιτισμού, θα έπρεπε όχι μόνο να είναι υπέρμαχος της ελευθερίας του λόγου, αλλά και να διδάσκεται από τα άσχημα αποτελέσματα που επιφέρει η δικομανία στη δημοκρατία. Όταν λοιπόν ο Αριστοφάνης έγραψε τους "Ιππείς" είχε για στόχο τη δικομανία των Αθηναίων και συγκεκριμένα το δημαγωγό Κλέωνα, η ανάμιξη του οποίου στα δικαστικά πράγματα ήταν δεδομένη. Ο Κλέωνας είχε σύρει τον Αριστοφάνη στα δικαστήρια εξαιτίας των "λακτισμάτων" που δέχτηκε από τις "Ιππείς". Ο Αριστοφάνης όμως αντί να φοβηθεί, απάντησε με τις δηκτικές "Σφήκες" καταφέρνοντας ταυτόχρονα:
1) να ανταπαντήσει στον Κλέωνα και τους οπαδούς του,
2) να αποκαλύψει τον καταχθόνιο ρόλο του στον ευτελισμό της δικαιοσύνης,
3) να βγάλει το άχτι του για την προσωπική του ταλαιπωρία και
4) να καυτηριάσει ένα γενικότερο φαινόμενο που ήδη τον απασχολούσε, όπως φανερώνουν ενδεικτικές νύξεις σε άλλα έργα του (π.χ. στους "Βαβυλώνιους").
Έτσι ο Κλέωνας, χωρίς να είναι το κεντρικό θέμα των "Σφηκών", είναι πανταχού παρών μέσα στο έργο, όσο και αν ο Αριστοφάνης προειδοποιεί στην αρχή ότι δε σκοπεύει να τον κάνει τώρα στόχο των επιθέσεων του.
Ευτυχώς για τη δημοκρατία, όσο σ' αυτό τον τόπο υπάρχουν Κλέωνες, κάποιοι ως άλλοι Αριστοφάνηδες θα υπάρχουν για να τους αντισταθμίσουν. Αλίμονο όμως που έλαχε στο Λιακόπουλο να παραστήσετε τον Κλέωνα, σε ένα ρόλο που δεν του ταιριάζει και σε έναν αγώνα που ιστορικά και ηθικά είναι χαμένος για τη μεριά του ενάγωντα.
Ο Μάνος Χατζιδάκις στο δίσκο "Πασχαλιές μέσα από τη νεκρή γη" (1962) περιλαμβάνει μια ορχηστρική εκτέλεση της "Φραγκοσυριανής" του Μάρκου Βαμβακάρη. Που οφείλεται όμως ο αινιγματικός τίτλος "Επιμονή" που αποδίδει ο Μάνος στο τραγούδι του Μάρκου;
Το "κόλλημα" του Μάνου όσον αφορά στο ρεμπέτικο είναι γνωστό. Ποτέ δεν μπόρεσε να "χωνέψει" πως γίνεται να γραφτεί μια μελωδία και να γίνει διαχρονική επιτυχία βάζοντας δώδεκα ίδιες νότες στη σειρά, όπως κάνει ο Μάρκος στη "Φραγκοσυριανή" του ("θα-ρθω-να-σε-α-ντα-μω-σω-κα-τω-στην-α").
Περνούσε λοιπόν κάποιο πρωί μια ωραία γκόμενα απ' τη γειτονιά και ο Μάρκος στη στιγμή της "έβγαζε" ένα στιχάκι. Μόλις καθόταν το μεσημέρι στο τραπέζι και έπινε κι ένα ποτήρι κρασί, έπιανε το μπουζούκι του και κόλλαγε στο στιχάκι μια μουσική. Το βράδυ στο μαγαζί, ανάμεσα στ' άλλα τραγούδια, έριχνε κι αυτό το καινούργιο. Αν το γούσταραν οι πελάτες τότε το ξανάπαιζε, μέχρι που του δινόταν η ευκαιρία να το βάλει και σε δίσκο.
Αυτή ήταν -χοντρικά- η διαδικασία. Το ότι ο Μάρκος δεν ήξερε αρμονία, δεν ήξερε να αποτυπώνει στο χαρτί τις νότες που σκεφτόταν, με αποτέλεσμα από το σπίτι ως το μαγαζί πιθανά να έχει αλλάξει κάμποσες νότες απ' το τραγούδι που έγραψε, αυτό ο Μάνος δεν μπορούσε να το κατανοήσει. Όπως δεν μπορούσε να κατανοήσει πως είναι δυνατό να αρκεί μια ματιά στον κώλο κάποιας γκόμενας για να βγει ένα καλό τραγούδι.
Γι' αυτό ο Μάνος λάτρεψε και τίμησε τους ρεμπέτες: για τη λιτότητα της τέχνης τους, ακόμα κι αν αυτή κατά βάθως προερχόταν από την άγνοιά τους.
Φραγκοσυριανή
Μια φούντωση μια φλόγα
έχω μέσα στη καρδιά
λες και μάγια μου 'χεις κάνει
φραγκοσυριανή γλυκειά
Θα 'ρθω να σε ανταμώσω
κάτω στην ακρογιαλιά
θα 'θελα να σε χορτάσω
όλο χάδια και φιλιά
Θα σε πάρω να γυρίσω
Φοίνικα Παρακοπή
Γαλισά και Ντελαγκράτσια
και ας μου 'ρθει συγκοπή
Στο Πατέλι στο Νιχώρι
φίνα στην Αληθινή
και στο Πίσκο πιο ρομάντζα
γλυκειά μου φραγκοσυριανή.
Oρίστηκε η ημερομηνία εκδίκασης της υπόθεσης του Αντώνη Τσιπρόπουλου την 21 Ιουνίου 2007, ώρα 9πμ, στο 1ο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών κτήριο 9 της πρώην σχολής Ευελπίδων.
Βοηθείστε τον Αντώνη να βγει από τη λάσπη υπογράφοντας στη σχετική λίστα στήριξης που θα βρείτε εδώ.
Σκέψου πριν αγνοήσεις. Ίσως ο επόμενος Αντώνης να είσαι εσύ.
"Tου Γούναρη, του μεγάλου Γούναρη, οι Aμερικάνοι του έκαναν άγαλμα. Tον τίμησαν. Eμάς ποιος θα μας τιμήσει; Eμείς δεν θέλουμε αγάλματα. Eμείς είμαστε η Iστορία της Λαϊκής Mουσικής. Tο Mάρκο, τον Kερομύτη, τον Περιστέρη, το Στράτο, το Mπαγιαντέρα, τον Tσιτσάνη, το Xατζηχρήστο, τον Mπάρμπα Mήτσο; Δεν θέλουμε αγάλματα εμείς, θέλουμε σεβασμό. Για μας τα αγάλματα είναι ό,τι είναι για τους Πολιτικούς η αλήθεια. Γράφτο αυτό. Oι σημερινοί τα βρήκανε έτοιμα. Ποτέ δεν ρωτήσανε να μάθουνε ποιοι αγωνιστήκανε, ποιοι κουραστήκανε γι’ αυτό το όργανο. Bρήκανε τραπέζι στρωμένο. Δρόμο ανοιχτό και οργώνουνε. Όλο κούνημα, μαγκιά και ιδέα. Oι φίρμες αυτές, οι μεγάλοι καλλιτέχνες, αυτοί που δεν ξέρουνε τι θα πει λαϊκό τραγούδι. Άμα τους βλέπω μου στρίβουνε τ’ άντερα. Άμα τους ρωτήσεις δεν ξέρουνε τι θα πει λαΐκό τραγούδι, γι’ αυτό. Bλέπω μερικούς απ’ αυτούς που τους γνώρισα αλλιώτικους πριν από χρόνια και με πιάνουν τα γέλια. Γελάω, δεν τους βρίζω. Γιατί μόνο για γέλια είναι όλοι τους. Άλλα περιβόλια είναι αυτοί. Στις Tζιτζιφιές ερχόντουσαν πολλοί από δαύτους και μας ακούγανε. Παρακαλάγανε να τους βάλω στο τέλος να πούνε κανένα τραγούδι. Eίχανε νταλκά να ανέβουνε στο πάλκο. Kαρπαζές τους βαράγανε οι άλλοι. Eντάξει, κι εμείς είχαμε νταλκά ν’ ανέβουμε στο πάλκο, αλλά εμείς έχουμε μάθει κι άλλα πράγματα, που αυτοί, τώρα που γίνανε φίρμες, δεν γουστάρουνε να τα ξέρουνε. Δηλαδή από την Πόλη έρχομαι και στη κορφή οι φίρμες! Πάω και βλέπω το Mάρκο πούναι άρρωστος, θυμόμαστε τα παλιά και κλαίμε. Άρρωστος, κανείς δεν πάει να τον δει. Ποιόνε, το Mάρκο; Tο δάσκαλο. Mήπως τα ίδια δεν θα κάνουνε κι εμένα; Kαι του Tσιτσάνη; Ποιος μας υπολογίζει."
(Απόσπασμα από το βιβλίο του Γιάννη Παπαϊωάννου Nτόμπρα και σταράτα. Aυτοβιογραφία, Kάκτος, 1996)
Σβήσε το φως να κοιμηθούμε
Άσε με στη βαθιά σκοτούρα
και μη μ' αρχίζεις τη μουρμούρα
κοφτό γαζί μη το τραβούμε
σβήσε το φώς να κοιμηθούμε
Μου 'χεις ζαλίσει το κεφάλι
πάψε τη γκρίνια τη μεγάλη
σαν ξημερώσει θα τα πούμε
σβήσε το φώς να κοιμηθούμε
Έλα γλυκά και φίλησε με
σβήσε το φως κι αγκάλιασε με
με γκρίνιες άκρη δε θα βρούμε
σβήσε το φώς να κοιμηθούμε.
Ο υπουργός επικρατείας Θοδωρής Ρουσόπουλος αποφάσισε τελικά ότι η παρέμβαση της πολιτείας στο θέμα των μετρήσεων τηλεθέασης είναι απαραίτητη. Η πρότασή του είναι να καταργηθούν οι μετρήσεις τηλεθέασης των δελτίων ειδήσεων, με σκοπό την αντικειμενικότερη πληροφόρηση του κοινού. Με αυτή την πρωτοβουλία (;) ο Θοδωρής βάζει φωτιά στα μηχανάκια της έι-τζί-μπί και ανοίγει ένα πολεμικό μέτωπο ανάμεσα στους πρώτους σε τηλεθέαση και στους... λοιπούς*.
*Ο ΣΚΑΪ έχει ζητήσει από την έι-τζί-μπί να μην ανακοινώνει τα ποσοστά τηλεθέασής του όσο θα βρίσκεται σε δοκιμαστική περίοδο. Παρά την παράκληση δημοσιεύθηκαν μετρήσεις τηλεθέασης για τη μετάδοση του φιλικού αγώνα Γαλλίας-Ελλάδας (15/11/2006) εμφανίζοντας στα "λοιπά" κανάλια ένα ακριβέστατο 28,7%! Έκτοτε μαίνεται η κόντρα ανάμεσα στα δυο μέρη, σε συνέχεια του αντι-διαφημιστικού μανιφέστου με το οποίο είχε ξεκινήσει ο τηλεοπτικός σταθμός.
ΠΡΩΤΟΝ
Ο ίδιος δήλωνε στις 6 Απριλίου 2003 ότι "η μονομερής επιβολή μέτρων εκ μέρους της Πολιτείας δεν μπορεί να έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα και για το σκοπό αυτό προτείνεται η ίδρυση αστικής εταιρείας μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, που θα αποτελείται από εκπροσώπους της Ένωσης Εταιρειών Διαφήμισης και Επικοινωνίας,του Συνδέσμου Διαφημιζομένων Ελλάδας, κάθε άλλης αντιπροσωπευτικής οργάνωσης διαφημιστών ή διαφημιζομένων, καθώς και του συλλόγων Εταιρειών Δημοσκοπήσεων και Έρευνας Αγοράς."
Τι μεσολάβησε λοιπόν και ο κύριος Υπουργός άλλαξε γνώμη σήμερα; Γιατί δεν προχώρησε το πλάνο της ίδρυσης της σχετικής εταιρείας όπως προανήγγειλε τότε;
ΔΕΥΤΕΡΟΝ
Αν καταργηθούν οι μετρήσεις τηλεθεάσεων των δελτίων ειδήσεων, οι διαφημιστές δεν θα έχουν αντικειμενικά κριτήρια για την τοποθέτηση διαφημίσεων. Δηλαδή δεν θα υπάρχουν διαφημίσεις στην prime time ζώνη, αυτή των ειδήσεων. Αυτό κι αν είναι τρικλοποδιά, τόσο στους διαφημιστές όσο και στα πρώτα σε τηλεθέαση κανάλια. Όμως από την άλλη, με ποιο τρόπο αυτή η απόφαση θα επηρεάσει την αντικειμενικότητα των ειδήσεων που βλέπουμε στην τιβι; Ξύνω το κεφάλι μου και απάντηση δεν βρίσκω.
ΤΡΙΤΟΝ
Η εκ πρώτης όψεως κόντρα του Θοδωρή με τα μηχανάκια, στην ουσία φέρνει αντιμέτωπους τους καναλάρχες. Αυτός, σαν τη γκόμενα που στέκεται ανάμεσα σε δυο αυτοκίνητα που ετοιμάζονται να κοντραριστούν, απλώς δίνει την εκκίνηση. Επιπλέον, στο επίσημο site της έι-τζί-μπί μπορεί οποιοσδήποτε να πληροφορηθεί για το εξής:
"Κύριοι πελάτες
Τηλεοπτικοί σταθμοί:
Alpha, Alter, Antenna, ET1, ET3, Mega Channel, NET, Star Channel, τοπικοί σταθμοί."
Ο Θοδωρής με ποιά πλευρά είναι άραγε;
ΠΟΡΙΣΜΑ (Γάτα είσαι;)Ο ΣΚΑΪ προσπαθεί να προσφέρει αντικειμενική πληροφόρηση στο τηλεοπτικό κοινό αποδεσμεύοντας τα δελτία ειδήσεων από τις διαφημίσεις. Αρωγός του σε αυτή τη "σταυροφορία" εναντίον των μηχανών και των ευνοούμενών τους είναι ο υπουργός επικρατείας. Από την άλλη τα μεγάλα κανάλια με τη συνδρομή της έι-τζί-μπί κρατάνε γερά τα σκήπτρα και αντιστέκονται λυσσαλέα υπέρ της διατήρησης του status quo. Εξάλλου, η πίττα της διαφήμισης στη χώρα μας είναι τόσο μικρή που δεν φτάνει για όλους. Εδώ ισχύει ο κανόνας "First come, first served."
Δεν θα πάρω θέση σε αυτή τη διαμάχη, επειδή στην ουσία δεν με αφορά. Έχω πάψει να παρακολουθώ τα δελτία ειδήσεων προ πολλού. Προτείνω να κάνετε το ίδιο, για να δούμε μετά τι ακριβώς θα έχουν όλοι αυτοί να μοιραστούν μεταξύ τους, όταν θα βάζουν τα GRPs στον πάτο (των δελτίων) τους.
Γυαλίζουν μέσα στα μάτια σου οι επιθυμίες, αντανακλώνται μέσα στις δικές μου χαρές, αυτές που κυρτός επιζητώ στο κορμί σου. Κάθε αναστεναγμός που δραπετεύει από τα χείλη σου χώνεται βαθιά μέσα μου και με αποθεώνει. Κάθε σταγόνα ιδρώτα που βγάζεις κυλά μέσα μου σε μια θάλασσα ηδονής που με ποτίζει. Στα γαλανά σου μάτια, στα σκούρα σου μαλλιά, στις καμπυλωτές γραμμές σου, στη ζεστή σου ύπαρξη, εκεί βρήκα τη λύτρωση. Απαλλαγμένος από τη θνητότητά μου γίνομαι αθάνατος στην αγκαλιά σου. Γαντζώνομαι πάνω σου και τα φτερά σου γίνονται δικά μου. Πιστός προσκυνώ στο ιερό του κόλπου σου και προσεύχομαι με όλη τη δύναμη της ψυχής μου ν' ακουστεί παντού η αλήθεια μου για να εξιλεωθώ:
"Γάμησέ με ολόκληρο, Θεά μου εσύ μοναδική, Γυναίκα."
Η τσέπη του Έλληνα έχει τρύπα! Δεν εξηγείται αλλιώς ρε παιδιά αυτό το φαινόμενο. Η κυβέρνηση λέει ότι επί των ημερών της ο Έλληνας απολαμβάνει τους ταχύτερους ρυθμούς ανάπτυξης και τον χαμηλότερο δείκτη πληθωρισμού των τελευταίων 40 ετών. Άρα εμείς οι Έλληνες "στα χαρτιά" βγάζουμε λεφτά με τη σέσουλα αυτή την εποχή. Βγαίνει και ο επίτροπος Αλμούνια στα καπάκια και δηλώνει ευθαρσώς ότι πρέπει να κάνουμε υπομονή άλλα δυο χρόνια μέχρι να σουλουπώσουμε την οικονομία μας. Ρε παπάρα Αλμούνια, κάνουμε υπομονή από τότε που ιδρύθηκε το νεοελληνικό κράτος. Πόσο ακόμα νομίζεις ότι θα αντέξουμε;
Μην απελπίζεσαι και δεν θ' αργήσει
κοντά σου θα 'ρθει μια χαραυγή
καινούργια αγάπη να σου ζητήσει
κάνε λιγάκι υπομονή.
Παρά την υποτιθέμενη ανάπτυξη λοιπόν, έχουμε καταφέρει να είμαστε δεύτεροι από τον πάτο σε αποδοχές. Μόνο τους Πορτογάλους ξεπερνάμε σε κακομοιριά. Για να τα κάνω πιο λιανά, βγάζουμε ακριβώς τα μισά απ' όσα βγάζουν οι Σουηδοί και σχεδόν το 1/3 από όσα βγάζουν οι Δανοί. Οι Ισπανοί που είναι τρίτοι από τον πάτο βγάζουν 19.000 ευρώ ενώ οι αμέσως επόμενοι Γάλλοι βγάζουν 29.000 ευρώ. Μετά έχεις και τον Αλμούνια να σου λέει κάνε υπομονή. Άντε χάσου ρε επίτροπε! Αφού οι Δανοί βγάζουν τόσα περοσσότερα από εμάς, γιατί πληρώνουν σχεδόν τον ίδιο φόρο; Πάρτε το χαμπάρι μάγκες. Για όσο καιρό οι κυβερνήσεις κάνουν τον πούστη με ξένο κώλο (τον δικό μας δηλαδή), ο εργαζόμενος θα υποφέρει και οι λεφτάδες θα απολαμβάνουν. Κατά τ' άλλα όμως η Ελληνική Οικονομία θα ανθίζει.
Πάρ’ το γεράνι μας, πάρ’ το στεφάνι μας
στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή
Κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου
εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί.
Πλάκα έχει όμως ο Mr. Horsecap με τις δηλώσεις που κάνει και τις υποσχέσεις που δίνει για καλύτερες ημέρες. Δεν ξέρω εσείς τι κάνετε όταν έχετε αυπνίες, αλλά εγώ όποτε μου τελειώνουν τα βάλιουμ για να στανιάρω βλέπω 15' δηλώσεις του Mr. Horsecap στην τιβι και μετά κοιμάμαι σαν τούβλο. Κοιμάμαι και η τύχη μου δουλεύει! Βέβαια, αν επιχειρήσουμε να συνοψίσουμε όλα αυτά τα μυστήρια που συμβαίνουν στη χώρα μας, μπορούμε να δώσουμε ένα νέο ορισμό για την πολύπαθη, μαρτυρική και βασανισμένη "Ελληνική Οικονομία": Είναι όταν ο κρεοπώλης φέρνει τις μπριζόλες έξω από το σπίτι μας, η οικονόμος τις βάζει μέσα, τις ξαναδίνει στον κρεοπώλη από την πίσω πόρτα και λέει στο νοικοκύρη ότι σήμερα πρέπει να κάνει δίαιτα.
Κάθε ηλιοβασίλεμα δε ξέρω τι μού φταίει
Με παίρνει το παράπονο, αχ, και η καρδιά μου κλαίει.
Μιλάμε για φτώχια, όχι μαλακίες. Ακόμα και οι υψηλόμισθοι Έλληνες φτωχοί είναι με υψηλό βιοτικό επίπεδο. Όπως λέει και το θεώρημα της εθνικής μιζέριας "όσα περισσότερα βγάζει κάποιος Έλληνας, τόσο περισσότερα χρωστάει στις τράπεζες". Και μετά άντε να τον μαζέψεις τον Έλληνα έτσι κι αρχίσει να ξανοίγεται. Τιγκάρει τις τσέπες του με καταναλωτικά δάνεια για να μπορεί να γεμίζει με βενζίνη το καγιέν που πήρε με λίζινγκ, να αδειάζει στα κεφάλια των σκυλάδων δέκα πανέρια το λεπτό και να έχει τζακούζι στη γκαρσονιέρα. Ουστ ρε Πιππότη της Ασφάλτου, Ελληνάρα! Κάποτε αξία θεωρούσαμε το να έχει κάποιος δικό του σπίτι για να στεγάσει την οικογένειά του. Σήμερα η μέγιστη αξία του Έλληνα είναι το κωλοφτιαγμένο πεζό και το γκούτσι φόρεμα. Άρα τα θέλει κι ο κώλος μας, για να λέμε και του στραβού το δίκιο.
Ματσάκια πεντοχίλιαρα
θες για να την περάσεις
κι όταν καλά-καλά σκεφτείς
βρε, τα μυαλά θα χάσεις.
Γεια και χαρά σου μεγάλε στρατηγέ Μακρυγιάννη. Αλίμονο σ' εμάς που σε ξεχάσαμε τόσο γρήγορα όταν έλεγες τα παρακάτω λόγια:
"Όσα έπαθε η πατρίς δια τους "νόμους" και το καλό αυτεινών και όσα παληκάρια σκοτώθηκαν, δεν τάπαθε η πατρίς εις τον αγώνα των Τούρκων. Κατοικίσαμεν τους κατοίκους μέσα τα σπήλαια και ζούνε με τα θερία και ρημώσαμε τους τόπους και εγίναμε η παραλυσία του κόσμου."
Που 'σαι τώρα να μας καμαρώσεις...
Όταν η ζωή γίνεται μια βαρετή επανάληψη, σαν μια πολυπαιγμένη ταινία του σινεμά, η φυγή προς οποιαδήποτε κατεύθυνση γίνεται επιτακτική ανάγκη, ακόμα κι αν η μόνη λύση είναι ένας προορισμός αφιλόξενος και άγνωστος.
Ο πάντα επίκαιρος David Bowie στα καλύτερά του χρόνια έγραψε το εντελώς σουρεάλ τραγουδάκι που ακολουθεί.
"Life on Mars?" by David Bowie
It's a God awful small affair
To the girl with the mousey hair,
But her mummy is yelling, "No!"
And her daddy has told her to go,
But her friend is no where to be seen.
Now she walks through her sunken dream
To the seats with the clearest view
And she's hooked to the silver screen,
But the film is sadd'ning bore
For she's lived it ten times or more.
She could spit in the eyes of fools
As they ask her to focus on
Sailors
Fighting in the dance hall.
Oh man!
Look at those cavemen go.
It's the freakiest show.
Take a look at the lawman
Beating up the wrong guy.
Oh man!
Wonder if he'll ever know
He's in the best selling show.
Is there life on Mars?
It's on America's tortured brow
That Mickey Mouse has grown up a cow.
Now the workers have struck for fame
'Cause Lennon's on sale again.
See the mice in their million hordes
From Ibeza to the Norfolk Broads.
Rule Britannia is out of bounds
To my mother, my dog, and clowns,
But the film is a sadd'ning bore
'Cause I wrote it ten times or more.
It's about to be writ again
As I ask you to focus on
Sailors
Fighting in the dance hall.
Oh man!
Look at those cavemen go.
It's the freakiest show.
Take a look at the lawman
Beating up the wrong guy.
Oh man!
Wonder if he'll ever know
He's in the best selling show.
Is there life on Mars?
...ελληνιστί "το Τσίρκο του Ηλίου". Οι παραστάσεις που δίνουν ανά την υφήλιο είναι απαράμιλλες. Δεν χρησιμοποιούν ζώα, δεν θα δείτε τα κλασσικά κόλπα, δεν μιλούν καν οποιαδήποτε από τις γνωστές γλώσσες, πέρα από αυτή του σώματος και των συναισθημάτων, παρά μια άλλη δικής τους επινόησης.
Το Cirque du Soleil δημιουργήθηκε το 1984 από δυο street performers στο Κεμπέκ του Καναδά και έκτοτε κάνει το γύρο του κόσμου γνωρίζοντας τεράστια επιτυχία, υπό την καθοδήγηση του Guy Laliberte.
Με ρίζες στην παράδοση του τσίρκου και με την προσθήκη στοιχείων όπερας, μπαλλέτου και ροκ μουσικής, το Cirque du Soleil χαρακτηρίζεται ως το πρότυπο του μοντέρνου τσίρκου. Δρώντας είτε μέσω τοπικών ομάδων είτε με ομάδες που περιοδεύουν, έχει δημιουργήσει ένα δίκτυο ψυχαγωγίας που καλύπτει σχεδόν όλο τον κόσμο.
To Cirque du Soleil ίσως είναι η καλύτερη εμπειρία που μπορεί να αποκομίσει κάποιος από το τσίρκο. Αν τυχόν το βρείτε στο διάβα σας, μην διστάσετε να το επισκεφτείτε. Πάρτε μια γεύση από το σύντομο βιντεάκι που ακολουθεί.
Λέω δέκα φορές "ΟΧΙ" στη Γιουροβίζιον, το πανηγυράκι που στήνεται κάθε χρόνο σε μια άτυχη ευρωπαϊκή πόλη, δήθεν για να διαδοθεί το ευρωπαϊκό τραγούδι και να καλλιεργηθούν πολιτισμικοί δεσμοί ανάμεσα στα ευρωπαϊκά κράτη.
Η Γιουροβίζιον κατά τη γνώμη μου έτσι όπως διοργανώνεται και διεξάγεται είναι ο πλέον άχρηστος, γελοίος και ανούσιος διαγωνισμός τραγουδιού.
Παραθέτω τους λόγους μου.
1ο ΟΧΙ: Δεν προωθείται ιδιαίτερα η διαφορετικότητα των λαών όταν τα περισσότερα τραγούδια είναι γραμμένα στα αγγλικά και η μουσική τους είναι άσχετη με τη μουσική παράδοση του κάθε τόπου.
2ο ΟΧΙ: Ακόμα δεν έχω καταλάβει τι βίσμα έχει το Ισραήλ και του επιτρέπουν να συμμετέχει σε όλες τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, από μπάλα μέχρι τραγούδι. Αν είναι έτσι, ας μπουν και οι ΗΠΑ μπας και κατέβει στο διαγωνισμό η Beyonce.
3o OXI: Τόσους ατάλαντους, άσχετους, καριερίστες της πλάκας, μαϊντανούς, τσόκαρα και ποιητές του ημερολογίου, μόνο στη Γιουροβίζιον μπορείς να τους πετύχεις.
4ο ΟΧΙ: Υποτίθεται είναι διαγωνισμός για την ανάδειξη του καλύτερου Ευρωπαϊκού τραγουδιού. Για κάτσε ρε μάστορα, δηλαδή στη Γιουροβίζιον ακούγονται τα καλύτερα ευρωπαϊκά τραγούδια κι ακόμα δεν έχουμε στείλει τον Καρρά; Αίσχος!!!
5ο ΟΧΙ: Είναι γελοίο το γεγονός ότι ο ερμηνευτής δεν χρειάζεται να έχει καμία σχέση με τη χώρα της οποίας το τραγούδι εκπροσωπεί. Ας κάνουμε λοιπόν μεταγραφή τη Shakira στην Ελλάδα να μαζέψουμε όλες τις κούπες.
6ο ΟΧΙ: Αν είναι τόσο καλός και άξιος διαγωνισμός, γιατί έχει ενορχηστρώσει 3 τραγούδια ο Ν.Τερζής και κανένα ο Θοδωράκης ή ο Χατζηδάκις;
7ο ΟΧΙ: Τα κριτήρια επιλογής του τραγουδιού και του ερμηνευτή που εκπροσωπεί κάθε χώρα είναι παντελώς άγνωστα στο ευρύ κοινό.
8ο ΟΧΙ: Όποιος βγάλει νόημα να μου το πει κι εμένα. "FIRST OFF SHE'S A LADY AND THIS IS A LADIES WORLD MAN SHE DRIVES THEM CRAZY DANCING LIKE A CHIKI GIRL..." Yassou kai se sena Malaka.
9o OXI: Δεν φτάνει που μας σκοτίζουν τα ακτινίδια για μια ολόκληρη μέρα, πρέπει για 2 μήνες πριν και ένα μήνα μετά να ανεχόμαστε τις τηλεοπτικές, ραδιοφωνικές κτλ εμφανίσεις των συντελεστών. Ακόμα ξερνάει το σκυλάκι του Βασιλάκη.
10ο ΟΧΙ: Είναι τόσο ξενέρωτη η Γιουροβίζιον σαν θεσμός και σαν θέαμα που προτιμώ να παρακολουθήσω για 6 ώρες τσίρκο ψύλλων, παρά αυτό το bullshit three-ring circus sideshow of freaks.
Διάβασα στο e-rooster ένα άρθρο περί τηλεφωνικών δημοσκοπήσεων που μου τσίγκλισε το ενδιαφέρον. Θέλουν όπως λέει η σχετική είδηση να καταργήσουν τις τηλεφωνικές δημοσκοπήσεις, επειδή η μεθοδολογία τους είναι αναξιόπιστη με συνέπεια τα αποτελέσματα να είναι αδιαφανή και πλασματικά.
Επειδή τυχαίνει να έχω επικοινωνήσει κατά τα φοιτητικά μου χρόνια με αρκετές εταιρείες που διενεργούν δημοσκοπήσεις για δημόσιους ή ιδωτικούς φορείς, θα ήθελα επ' ευκαιρία να καταθέσω την ταπεινή άποψή μου επί του θέματος.
Δεν υπάρχει δημοσκόπηση.
Η πλειοψηφία των πρακτόρων που προσλαμβάνουν οι εταιρείες για τη διενέργεια δημοσκοπήσεων είναι part-timers, φοιτητές ως επί το πλείστον, οι οποίοι απασχολούνται για να βγάλουν ένα μεροκαματάκι. Μια δημοσκόπηση για να είναι αξιόπιστη πρέπει να διενεργηθεί σύμφωνα με τα δεδομένα δημογραφικά στοιχεία τα οποία πρέπει να διαθέτει όποιος συμπληρώνει το σχετικό ερωτηματολόγιο προκειμένου να είναι αντιπροσωπευτικό το δείγμα. Αυτά στη θεωρία...
Στην πράξη, αρκετοί πράκτορες, επειδή... βαριούνται να ψάχνουν για άτομα που να πληρούν τις ιδιότητες ώστε να χαρακτηριστούν δείγμα, βάζουν φίλους, γνωστούς και συγγενείς να τα συμπληρώσουν, "δασκαλεύοντάς" τους. Πως; Μου έχουν εξομολογηθεί το κόλπο...
Το κόλπο
1.Οι συνεντευξιαζόμενοι αντί για σταθερό τηλέφωνο δίνουν κινητό, ώστε αν τους καλέσει κάποιος για τον έλεγχο των στοιχείων να μην υποψιαστεί από τον αριθμό την απάτη (π.χ. αν κάποιος δώσει τηλέφωνο που το πρώτο ψηφίο είναι "9" ενώ η έρευνα γίνεται στο Παγκράτι όπου τα τηλέφωνα αρχίζουν από "7", ίσως κάποιος ψιλιαστεί).
2.Στο ερωτηματολόγιο συμπληρώνουν όχι την πραγματική τους διεύθυνση αλλά την διεύθυνση που απαιτείται από τα στοιχεία της έρευνας. Όταν κληθεί για έλεγχο ο συνεντευξιαζόμενος, θα πρέπει απλά να θυμηθεί τη διεύθυνση που έδωσε.
3.Κατά τον έλεγχο, ο συνεντευξιαζόμενος προσπαθεί προφασιζόμενος ότι είναι στη δουλειά να κλείσει το τηλέφωνο όσο το δυνατό γρηγορότερα απαντώντας μόνο στη σχετική ερώτηση για τη διεύθυνση.
Εάν η "δουλειά" είναι στημένη σωστά, οι εταιρείες δεν υποψιάζονται καθόλου την πλαστότητα των αποτελεσμάτων, αυτός που ανέθεσε τη δημοσκόπηση παίρνει αποτελέσματα κοντά στο ποσοστό συσπείρωσης που του αρμόζει (υπάρχουν σχετικές "σταθερές" επί του θέματος τις οποίες ορίζει η στατιστική), οι πράκτορες-"μάγκες" τσεπώνουν τα φράγκα χωρίς να ιδρώσουν και εμείς δήθεν ενημερωνώμαστε για την "τάση της ελληνικής κοινωνίας", λες και δεν είμαστε κομμάτι της για να ξέρουμε τι γίνεται αλλά κατοικούμε στην Ελβετία...
Είναι γελοιωδώς εύκολο λοιπόν, αν θέλει, να "κλέψει" κάποιος στις door to door έρευνες. Από το τηλέφωνο όμως αυτό δεν γίνεται! Ποιός και γιατί άραγε θέλει διακαώς να καταργηθούν οι τηλεφωνικές (και πλεόν αξιόπιστες) δημοσκοπήσεις; Αυτό πρέπει να μας απασχολεί.
Απίστευτη η είδηση για τη σύλληψη 19χρονου φοιτητή στη Θεσσαλονίκη, με βασικό ενοχοποιητικό στοιχείο ένα ζευγάρι πράσινα παπούτσια! Ο νεαρός σύμφωνα με την αστυνομία συμμετείχε στα ντράβαλα της 5ης Μαΐου.
Στο βίντεο των επεισοδίων φαίνεται καθαρά ένας ψηλός αδύνατος μαυροντυμένος τύπος. Ο συλληφθείς από την άλλη είναι μετρίου αναστήματος και σαφώς πιο γεμάτος. Αυτό βέβαια δεν πτόησε την Ελ.Ασ. η οποία περήφανα πρόσθεσε μια σύλληψη στο ενεργητικό της, καταφέροντας ένα καίριο πλήγμα στην τρομοκρατία.
Υποθέτω είτε ότι πρόκειται για ανθρώπινο λάθος ή ότι αυτός που διέταξε τη σύλληψη ήταν πληγωμένος γαύρος που του γυάλισε το πράσινο. Γι' αυτό αποφάσισα να μιλήσω.
Κοιτάξτε, δεν μ' αρέσει να "στεγνώνω" κόσμο. Αλλά προκειμένου να πάει στη φυλακή ένας αθώος, θα καταδείξω τον αληθινό ένοχο, οι οποίοι στην πραγματικότητα είναι δυο! Ιδού και η φωτογραφία τους! Να συλληφθούν πάραυτα! Χωροφύλαξ!
Γατάκι δεξιά -"Μα δεν είναι και τόσο πράσινα όσο λένε!"
Γατάκι αριστερά -"Σσσσ τι θέλεις τώρα, να μας φορτώσουν κι άλλα;"
Όποτε ο Λάκης Λαζόπουλος αποφασίζει να ασχοληθεί με κάτι σοβαρό, πέρα δηλαδή από τη Μιμή και την Άντζελα, σπάζει τα κοντέρ της τηλεθέασης. Αν μη τι άλλο, ο άνθρωπος αυτός έχει ταλέντο και είναι κρίμα και άδικο να το αναλώνει άσκοπα σε ανούσια θέματα.
Όπως λέει και στην κεντρική σελίδα του site του:
Κουμπάρες και κουμπάροι όλων των τσαντιριών, ενωθείτε!!
Σεμνά και ταπεινά.!!
Έρχεται ο τσιγγάνος που όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει.
Ο Λάκης Λαζόπουλος, καβαλάει και φέτος το Ντάτσουν και έρχεται στο σαλόνι μας για τρεις περίπου μήνες.
Βγάζει τη γλώσσα σε όλους τους «δήθεν» που μας ταλαιπωρούν.
Το Αλ-Τσαντίρι Νιούς επιτέλους είναι στο σωστό δρόμο για να γίνει άξιος διάδοχος των δέκα μικρών Μήτσων που τόσο αγαπήσαμε. Μακάρι να συνεχίσει έτσι δυνατά, σε μια εποχή που η σάτιρα γιαλαντζί έχει κάνει κατάληψη στις οθόνες μας.
Η 24ωρη απεργία των δημοσιογράφων ολοκληρώθηκε. Ίδρωσε το αυτί των εκδοτών. Μετά ίδρωσε και το αυτί της κυβέρνησης. Εδώ που τα λέμε, κι εγώ νιώθω τον ιδρώτα να βουλώνει τ' αυτία μου. Όχι κύριοι δημοσιογράφοι, δεν ενδιαφέρομαι ν' ακούσω τις άναρθρες κραυγές σας. Αντ' αυτού θα έπρεπε να κάνετε τούτο (παραφράζοντας τον Κώστα Βάρναλη) «Nα σηκώσετε μονάχα τα κοντύλια, τους φακούς, τα μαρκούτσια, τα μελάνια σας και να γίνει κουρνιαχτός ολάκερ' η δημοκρατία των αρίστων».
Ο έλεγχος της εξουσίας είναι δικό σας μέλημα κύριοι δημοσιογράφοι. Από την άλλη, πρέπει να έχετε στο μυαλό σας πάντα ότι εσάς σας ελέγχουν οι πολίτες και όχι οι εκδότες, οι διαφημιστές και τα κέντρα εξουσίας. Όμως για να λέει κάποιος την αλήθεια θα πρέπει να έχει ελεύθερο το στόμα και τα άκρα του. Προς το παρόν, they say jump, you say how high. Όσα νούμερα κι αν κάνετε, οι πολίτες θα συνεχίσουν να σας αντιμετωπίζουν ως "μια από τα ίδια", αφού στο χορό της εξουσίας βαράτε παλαμάκια γονατιστοί. Αυτό θα πει υποταγή και υποχώρηση. Γιατι η δική σας δημοσιογραφία, για της οποίας την ελευθερία κόπτεσθε, αν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια των πολιτών, θα ήταν παράνομη. Αλλά, έτσι όπως την καταντήσατε με την ανοχή σας, απλώς θωπεύει την κάθε λογής εξουσία.
Οι πολίτες θα ήταν στο πλάι σας αν πρώτοι εσείς τον προστατεύατε ως οφείλετε. Η χθεσινή σας απουσία άφησε αδιάφορη την συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου, επειδή για εμάς δεν είστε υπαρκτά πρόσωπα αλλά επαναλαμβανόμενες μονότονες και γκρίζες υπογραφές, φωνές και εικόνες στο γυαλί. Έτσι καταντήσατε. Αν έκανε απεργία η Μαρία η άσχημη, ο αντίκτυπος στην κοινωνία θα ήταν πολύ μεγαλύτερος. Ο πολίτης τη Μαρία τη νιώθει πιο κοντά του από ότι εσάς. Πλέον στα μάτια των πολιτών δεν είστε τίποτα άλλο παρά συνένοχοι στο διασυρμό τους. Όμως ακόμα χειρότερο είναι το ότι θεωρεί τη Μαρία σύμμαχο και συνοδοιπόρο του.
Εσείς που δε λέτε τίποτα, δεν ακούτε τίποτα και δεν βλέπετε τίποτα, είστε το ίδιο ένοχοι με αυτούς που κάθε μέρα εγκληματικά μας ταπεινώνουν. Οι δικτατορίες, λένε, δεν οφείλονται στη δύναμη των λίγων αλλά στην αδιαφορία των πολλών. Έτσι είναι και αυτό ζούμε σήμερα. Μια δημοσιογραφούμενη δικτατορία που αντλεί τη δύναμή της από τα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης.
Γι' αυτό κι εγώ δεν σας ακούω, δεν σας διαβάζω και δεν σας βλέπω. Είμαι ελεύθερος να απεργώ εις βάρος σας.
Απεργούν οι Ενώσεις Συντακτών επειδή τους φάγανε τα λεφτά από το ΤΣΠΕΑΘ. Η σχετική ανακοίνωση αναφέρει ότι «οι δημοσιογράφοι καταγγέλλουν ότι η προκλητική και ευθεία υπονόμευση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων στον κλάδο και των πόρων των Ταμείων αποτελεί casus belli για τους εργαζόμενους στον Τύπο και τα ΜΜΕ, γιατί εκτός των άλλων, οδηγεί και σε βάναυση χειραγώγηση της ενημέρωσης».
Η υπονόμευση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων και των πόρων των ταμείων οδηγεί σε βάναυση χειραγώγηση της ενημέρωσης... Νοηματικά είναι ό,τι πιο αόριστο θα μπορούσε να γραφτεί. Δηλαδή οι εκδότες απειλούν με απόλυση όσους δημοσιογράφους διεκδικούν τα δικαιώματά τους; Ποιοί εκδότες; Ποιούς δημοσιογράφους; Μήπως όλους αυτούς τους νέους που πρέπει να είναι εκτός μισθολογίου μέχρι να αποδείξουν ότι αξίζουν να βάζουν τη τζίφρα τους, αλλά κατά τ'άλλα να είναι σε διαθεσιμότητα 24 ώρες το 24ωρο; Τα εκατοντάδες φυντανάκια που γίνονται αντικείμενο εργασιακής (και όχι μόνο) εκμετάλλευσης από τους εκδότες και τους διευθυντές τους;
Κουβέντα δεν γίνεται φυσικά για τις μαζικές απολύσεις των δημοσιογράφων που προηγήθηκαν πριν μερικές εβδομάδες. Δεν τολμούν να ονοματίσουν τους απολυμένους ούτε τους υπεύθυνους της απόλυσής τους, υιοθετώντας έναν λόγο πολιτικότερο του πολιτικού, δηλαδή εντελώς αόριστο.
Δεν αναφέρεται πουθενά ο βίαιος ευνουχισμός που υφίσταται το έργο των συντακτών, όταν αυτό δημοσιεύται σε εφημερίδες οι οποίες μαζί με την ενημέρωση προσφέρουν στον αναγνώστη 4 ντιβιντιά και ένα σετ μαχαιροπήρουνα ως κίνητρο αγοράς.
Το ότι η τηλεόραση έχει καταντήσει την ενημέρωση ένα κουτί με τσόντες, σαπουνόπερες και κενοφανείς αγράμματους φωνακλάδες ομιλητές, αυτό δεν απασχολεί ιδιαίτερα τους συντάκτες.
Η απεργία γίνεται επειδή διακυβεύονται τα επαγγελματικά και δη οικονομικά συμφέροντα των συντακτών. Θα έπρεπε όμως να γίνεται κυρίως για το είδος της ενημέρωσης που προσφέρουν στα δεδομένα πλαίσια. Δεν βλέπουν ότι η ελευθερία του λόγου έχει βαρύνει από τις αλυσίδες. Δεν διακρίνουν τα μηχανάκια της αϊτζιμπί που τους έχουν περάσει στο λαιμό. Δεν έχουν αντιληφθεί ότι έχουν γίνει γρανάζια στη χειρότερη μηχανή που έχει επινοήσει ο άνθρωπος -την Μαζική Ενημέρωση (ή να πω καλύτερα "Μαζική Εξημέρωση"). Εντέλει, δεν έχουν καταλάβει ακόμα ότι έχουν γίνει τόσο αναλώσιμοι όσο οι καθημερινές μικρές ασήμαντες ειδήσεις που παρουσιάζουν.
Είναι εργαζόμενοι, ως εκ τούτου έχουν την αγωνία του μεροκάματου όπως όλοι μας. Οι δημοσιογράφοι όμως έχουν έναν υπεύθυνο ρόλο και ένα καθήκον απέναντι στους πολίτες: την αλήθεια. Πότε θα ασχοληθούν με αυτή άραγε;
Μαζί με τα ξερά πάντα καίγονται και τα χλωρά δυστυχώς, αλλά τι να το κάνεις... υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι δημοσιογράφοι οι οποίοι με ήθος και συνέπεια εξυπηρετούν τον πολίτη (όχι το Μέσο). Δεν θα ήθελα να είμαι στη θέση τους, επειδή κάθε μέρα πρέπει να φυλάνε τα νώτα τους. Αλλά αν δεν ήταν επικίνδυνοι για το καθεστός, πως θα φαινόταν η αξία τους; Αυτούς οφείλουμε εμείς οι πολίτες να προστατέψουμε.
Ευτυχώς σήμερα δεν θα έχουμε ενημέρωση. Αυτή την ενημέρωση έτσι όπως την σερβίρουν δεν την έχω ανάγκη. Προτιμώ να ενημερώνομαι από τα παιδιά του διαδικτύου και επί την ευκαιρία να ευχαριστήσω τον Allu Fun Marx, τον Δε Μασάμε Ρε, τον πιτσιρίκο, την Λαπούτα, τα παιδιά στο Arxedia Media, τα παιδιά στο e-rooster, τον δείμο του πολίτη, το Μαύρο Γάτο και όλους αυτούς που με τίμημα τον χρόνο και τα νεύρα τους μου προσφέρουν όσα θα ήθελα να γνωρίζω μέσα από τα blog τους.
ΕΚΘΕΣΗ ΣΟΦΙΑΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΗΝ
ΓΚΑΛΕΡΙ ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗ
ΚΡΙΕΖΩΤΟΥ 7
ΜΕ ΤΙΤΛΟ:
"ANIMAL PLANET"
Εγκαίνια Πέμπτη 10 Μαΐου 2007, 8:00 μ.μ.
Η Σοφία Καλογεροπούλου, το "τρομερό παιδί" της Ναΐφ Ζωγραφικής, με την πληθωρική φαντασία, το ανεξάντλητο humor και τα ιδιαίτερα πνευματικά χαρίσματα, αυτή τη φορά μας προτρέπει να εμπιστευτούμε το Ένστικτο των Ζώων και τη Δύναμη της Φύσης. Μας προτείνει να ξεδιπλώσουμε τον μίτο που θα μας οδηγήσει στο "ανθρώπινο" πρόσωπο της ζωής και θα μας προστατέψει από την πλήξη και την πνευματική παρακμή.
Στα πολύχρωμα αφηγηματικά έργα βλέπουμε τα Ζώα στην Κιβωτό χωρίς τον Νώε να προσπαθούν να σωθούν μεταξύ τους, τον Δανιήλ που προτιμάει τον λάκκο με τα λιοντάρια από τον έξω κόσμο. Ο ζωολογικός κήπος γίνεται υπόδειγμα επιβίωσης, ενώ ο Ιωνάς και το ψάρι, συμφιλιωμένοι στην αντίθεσή τους, προτείνουν έναν κόσμο αποδοχής της διαφορετικότητας και για τούτο αρμονικό.
Ένα ακόμα σαγηνευτικό παραμύθι που τόσο έχουμε ανάγκη μικροί και μεγάλοι στις μέρες μας.
Διάρκεια έκθεσης: 10-26 Μαϊου 2007
Ώρες λειτουργίας: Δευτ. - Τετ. - Σάβ. : 10 π.μ. - 3 μ.μ.
Τρί. - Πέμ. - Παρ. : 10 π.μ. - 8 π.μ.
Κυριακή κλειστά
Γκαλερί Ζουμπουλάκη
Graphics Editions
Κριεζώτου 7, 10671
Τηλ. 2103634454 / Fax 2103629980
Kriezotou7@zoumboulakis.gr
www.zoumboulakis.gr
連歌
Οι πέτρες λευκές
ο ήλιος στέκει ψηλά
άλλοι άνθρωποι
Κλειδί στην πόρτα
έτριξες τα δόντια σου
δεν θα γυρίσω
Ένα σπουργίτι
σκυμμένο στο ρυάκι
ανασταίνεται
Το δάκρυ κυλά
ρυτίδα στο μάγουλο
δείχνει το δρόμο
Είπες μια λέξη
ο ήχος της πάγωσε
μέσα στ' αυτία μου
Με αγκάλιασες
και η νύχτα φώλιασε
στη μασχάλη σου
Μέσα στο δάσος
σορβιές και φιλύρες
κρύβουν το λύκο
Κόκκινη φούστα
ένα φιλί στα χείλη
ηχώ της ψυχής
Έφτιαχνα κύκλους
ώσπου να καταλάβω
πως είναι κενοί
Σε άρθρο που διάβασα στο περιοδικό Scientific American αναφέρεται ότι το σκατό της φάλαινας, όταν αυτή έχει δυσπεψία λόγω υπερβολικής κατανάλωσης καλαμαριών, περιέχει την ουσία ambergris. Χάρη στο ambergris η φάλαινα προστατεύει το στομάχι της (φυσικό σιμέκο ε;) από τα κόκκαλα των καλαμαριών και των σουπιών (που παρεπιπτώντως δεν θυμάμαι αν υπάρχει κάποια ιδιαίτερη λέξη γι' αυτό, νομίζω ότι λέγεται "πένα") ώστε να τα χωνεύει καλύτερα. Όταν εκκρίνεται αυτή η ουσία πηγαίνει και κάθεται πάνω στα κόκκαλα, τα "αμπαλάρει" και τα αποβάλλει με τον γνωστό τρόπο από την γνωστή έξοδο. Αυτή η σπάνια ουσία χρησιμοποιείται από την αρωματοποιΐα και την φαρμακευτική και η αξία μιας σκατούλας υπολογίζεται στα $6.000.
Όταν δε μάστιζε η Μαύρη Πανώλη την Ευρώπη, οι άνθρωποι πίστευαν ότι αν είχαν μια μπαλίτσα από αυτή την ουσία στην τσέπη δεν θα αρρώσταιναν, επειδή δήθεν το άρωμά της έδιωχνε τον κακό αέρα που μετέφερε την ασθένεια...
Αν λοιπόν καθώς κολυμπάτε συναντήσετε μια κουραδίτσα όπως αυτή της φωτογραφίας, μην την αγνοήσετε! Ψάξτε, ίσως βρείτε κι άλλες. Και για όνομα του Θεού, σώστε τις φάλαινες!
Σε μια παραλία της Αττικής, είναι ένας τύπος αραχτός σε μια ξαπλώστρα, όταν ξαφνικά περνάει από μπροστά του μια καλλίγραμμη νεαρή φορώντας ένα αποκαλυπτικό μπικίνι.
Ο τύπος αναφωνεί ενθουσιασμένος:
"Πω πω κάβλα!"
Παραδίπλα καθόταν μια οικογένεια. Ο μπαμπάς, η μαμά και το κοριτσάκι τους που ήταν δεν ήταν 7 χρονών.
"Μπαμπά τι είναι κάβλα;" Ρωτάει το παιδάκι, για να πάρει μια σαφέστατη και ολοκληρωμένη απάντηση από τον μπαμπά της.
"Τίποτα Μαιρούλα μου, ένα χωριό εδώ πιο κάτω είναι..."
Φαντάσου μια θάλασσα πορφυρή με μια λαμπρή λευκή φωτιά να καίει στο χάσμα ανάμεσα σε αυτή και έναν πράσινο ουρανό.
Φαντάσου πάνω στη γκρίζα αμμουδιά της μικρά και μεγάλα πολύχρωμα βότσαλα από γυαλί, να χαϊδεύονται στο κύμα.
Φαντάσου τώρα ότι σηκώνεις ένα από τα βότσαλα. Διάλεξε όποιο θες. Αν κοιτάξεις μέσα στο βότσαλο αυτό θα δεις το φως να διαθλάται. Κοίτα πιο καλά. Άφησε το φως να σε οδηγήσει στο κέντρο της πέτρας.
Φαντάσου εκεί στον πυρήνα της πέτρας μια μικροσκοπική πόρτα. Άνοιξέ τη, μη φοβηθείς. Τώρα φαντάσου πως το μάτι σου ταξιδεύει σε μια γεωμετρική άβυσσο από κόκκινους κύκλους, λευκές γραμμές, πράσινα τρίγωνα, γαλάζιους ρόμβους και κίτρινα τετράγωνα. Αν μπορείς να αφουγκραστείς τον ήχο αυτού του χάους ίσως ακούσεις την ηχώ της ύπαρξής σου. Ανέβα πάνω σε μια λευκή γραμμή. Περπάτα μέχρι να κουραστείς. Όταν έχεις κουραστεί και τα γόνατά σου δεν σε αντέχουν, πήδα στο κενό με τα μάτια κλειστά. Μη φοβάσαι.
Φαντάσου το ελικοειδές ταξίδι προς τα κάτω. Δεν μπορείς να ορίσεις την πορεία του. Θαρρείς πως είσαι κλεισμένος σε έναν αόρατο λαβύρινθο από φως μέσα στο σκοτάδι. Άνοιξε τα μάτια σου. Είσαι πάνω σε ένα ατελείωτο φίδι που ταξιδεύει στο απόλυτο σκοτάδι. Πάνω στις χρυσές φολίδες του βλέπεις παραστάσεις από την ζωή σου. Άγγιξέ τες.
Φαντάσου ότι το φίδι τρύπωσε κάπου σε μια τρύπα μέσα στην άβυσσο. Φαντάσου τώρα ότι γύρω σου υπάρχει υγρασία και κρύο χώμα που καθώς το διαπερνάς γρατζουνάει το δέρμα σου. Εσύ είσαι το φίδι. Ξαφνικά νιώθεις νύχια να χώνονται στο κορμί σου και να πετάς ψηλά. Μόλις έγινες το θήραμα ενός αετού, ο οποίος σε έχει σηκώσει ψηλά πάνω από τα βουνά και τις θάλασσες.
Φαντάσου όμως τώρα ότι αυτή η παράσταση είναι αποτυπωμένη σε μια φωτογραφία σε ένα παιδικό βιβλίο κι εσύ είσαι το παιδί που το διαβάζει. Με ένα γλυκό χαμόγελο σηκώνεσαι από το παιδικό σου κάθισμα και αφήνεις το βιβλίο κάτω. Βγαίνεις από το δωμάτιό σου και κατεβαίνεις τις σκάλες για να αγκαλιάσεις τη μητέρα σου που σε περιμένει. Χώνεις το κεφάλι σου στην κοιλιά της και απολαμβάνεις τη ζεστασιά. Όταν σηκώσεις το βλέμμα προς τα πάνω για να δεις τα μάτια της, φαντάσου την λέξη "τώρα". Είναι η τελευταία λέξη από το σενάριο της ταινίας "Τα Φώτα της Πόλης". Η ταινία τελείωσε, όλοι έφυγαν κι εσύ είσαι μέσα σε μια έρημη πόλη. Το τελευταίο καρέ καίγεται μαζί με σένα μέσα του. Μη φοβάσαι.
Φαντάσου ότι είσαι καπνός που βγαίνει από την πίπα ενός ναυτικού. Γαντζώσου από τα κιτρινισμένα μουστάκια του και γλίστρα μέσα στα χείλια του. Στο στομάχι του θα βρεις ένα σεντούκι. Άνοιξέ το. Βλέπεις τα πετράδια και τα χρυσά νομίσματα; Διάλεξε ένα από τα νομίσματα. Θα δεις αποτυπωμένη την προτομή σου.
Φαντάσου τότε την προτομή σου να μιλάει και να σου λέει "κοίταξε πίσω σου". Θα δεις μια μικρή πόρτα στην άκρη της κοιλιάς του ναυτικού. Πάνω στην ξύλινη πόρτα είναι καρφωμένο ένα χαρτί που γράφει κάτι με μικροσκοπικά γράμματα. Προσπάθησε να τα διαβάσεις. Πιο κοντά. Κι άλλο. Όσο πλησιάζεις τόσο μικραίνουν τα γράμματα. Τι είναι αυτό που μικραίνει όσο το πλησιάζεις; Ο φόβος. Φώναξε τώρα με όλη τη δύναμη της ψυχής σου "δεν φοβάμαι τίποτα πια". Φαντάσου τότε την ψυχή σου να βγαίνει από μέσα σου και να πέφτει.
Είσαι ένα βότσαλο ανάμεσα σε άλλα βότσαλα σε μια ακροθαλασσιά που το πορφυρό κύμα σε χαϊδεύει, ο λευκός ήλιος σε χρωματίζει και ο πράσινος ουρανός σε ταξιδεύει μέσα στην ίδια την αβυσσαλέα ψυχή σου.
Είμαστε βότσαλα από γυαλί που μέσα στην εύθραυστη ύπαρξή μας καθρεφτίζεται το άπειρο.
Είμαστε βότσαλα σε μια αμμουδιά που τα χιλιάδες χρώματα και σχήματα μας κάνουν διαφορετικούς και όλα μαζί ένα σώμα.
Φαντάσου ότι είσαι ένας νέος 25 χρονών που μένεις σε μια χώρα, η οποία συστηματικά καταπιέζει την ελευθερία της έκφρασης. Οι περισσότερες ιστοσελιδες με θέμα τα ανθρώπινα δικαιώματα “μπλοκάρονται” από ένα εθνικό φίλτρο και δεν εμφανίζονται ποτέ στην οθόνή σου. Θέλεις να επικοινωνείς με ανθρώπους από όλο τον κόσμο κι έτσι χρησιμοποιείς το PalTalk, ένα chat room που αν και η έδρα του είναι στην Νεά Υόρκη αλλά πολλοί χρήστες του μιλάνε τη γλώσσα σου. Στην ουσία είναι το παράθυρο του απομονωμένου κόσμου σου.
Μια μέρα που έχετε μαζευτεί στο σπίτι σου με φίλους και μιλάτε με άλλους χρήστες στο chat room, εισβάλλουν ξαφνικά στις τρεις το πρωί 50 αστυνομικοί, σας χτυπάνε και σε φυλακίζουν σε πλήρη απομόνωση για 9 ολόκληρους μήνες χωρίς ποτέ να σου απαγγελθούν κατηγορίες.
Περνάνε αυτοί οι μήνες και αφήνεσαι «ελεύθερος». Δε φοβάσαι να κατακρίνεις δημόσια την κυβέρνηση και υποστηρίζεις την αναγκαιότητα ειρηνικής αλλαγής της πολιτικής κατάστασης (στη χώρα σου είναι νόμιμο μόνο ένα πολιτικό κόμμα). Περίπου έξι βδομάδες μετά όμως, εκεί που κάθεσαι σε ίντερνετ-καφέ παρέα με τον αδερφό σου και διαβάζεις τα email σου και ειδησεογραφικά sites, σε πλησιάζουν άντρες της Ασφάλειας, σου φοράνε χειροπέδες και σε αναγκάζουν να τους οδηγήσεις σπίτι σου, όπου βρίσκουν και κατάσχουν, μία κάμερα, ένα κασετόφωνο, 2 CD και ένα βιβλίο που για κακή σου τύχη είναι απαγορευμένο επειδή υποστηρίζει την αναγκαιότητα δημοψηφίσματος για πολυκομματισμό στη χώρα.
Αν σε έλεγαν Truong Quoc Tuan και έμενες στο Βιετνάμ, τι νομίζεις ότι θα συνέβαινε μετά;
Θα ήσουν σε ένα κελί σε πλήρη απομόνωση χωρίς καμιά επαφή με δικηγόρους ή συγγενικά πρόσωπα. Θα σε κατηγορούσαν για προπαγάνδα εναντίον του κράτους και θα αναρωτιόσουν, στα αλήθεια για ποιο λόγο και για πόσα κλικ του ποντικιού σου αντιμετωπίζεις 20 χρόνια κάθειρξη…
Ή φαντάσου να δουλεύεις ως δημοσιογράφος σε κινέζικη εφημερίδα.
Τις παραμονές της 15ης επετείου από τη σφαγή στην πλατεία Τιενανμέν, σε συνάντηση του προσωπικού της εφημερίδας, σάς δείχνουν ένα μέμο από το Κεντρικό Τμήμα Προπαγάνδας για το πώς θα πρέπει να καλύψετε τις επετειακές εκδηλώσεις. Σε αυτό δίνονται οδηγίες στους εργαζόμενους στα ΜΜΕ να «κατευθύνουν σωστά την κοινή γνώμη», να «μην δημοσιεύουν ποτέ απόψεις που δεν είναι σύμφωνες με την επίσημη πολιτική» και να καταδίδουν στις αρχές τυχόν υποψίες που έχουν για συναδέλφους τους που επικοινωνούν με δημοκρατικά στοιχεία στο εξωτερικό.
Εσύ κρατάς σημειώσεις από αυτό το μέμο και το στέλνεις με email από τον προσωπικό σου yahoo! λογαριασμό σε κάποιον γνωστό σου στην Αμερική που διαχειρίζεται ένα πολύ γνωστό κινέζικο website, το Δημοκρατικό Φόρουμ. Το email δημοσιεύεται την ίδια μέρα με το ψευδώνυμο “198964” στα ανεξάρτητα κινεζόφωνα websites του εξωτερικού που έτσι κι αλλιώς είναι απαγορευμένα στη χώρα.
Σε συλλαμβάνουν μερικούς μήνες αργότερα. Η εταιρία Yahoo! θα έχει πολύ απλά δώσει τα στοιχεία του λογαριασμού της ηλεκτρονικής σου διεύθυνσης και την ακριβή τοποθεσία από την οποία στάλθηκε το επίμαχο email.
Αν το όνομά σου ήταν Shi Tao και έμενες στην Κίνα, τι νομίζεις ότι θα συνέβαινε μετά;
Θα καταδικαζόσουν με την κατηγορία της προδοσίας κρατικών μυστικών σε 10ετή κάθειρξη. Η γυναίκα σου θα ανακρινόταν καθημερινά από τις αρχές και η δουλειά θα της πίεζε να σε χωρίσει, πράγμα που τελικά θα έκανε. Θα είχες ελάχιστη επαφή με την οικογένειά σου. Θα μεταφερόσουν σε φυλακές υψίστης ασφάλειας και θα σου απαγόρευαν γράφεις ή να διαβάζεις. Η Επιτροπή Προστασίας Δημοσιογράφων θα σου απένειμε το Διεθνές Βραβείο Τύπου για την Ελευθερία, το οποίο φυσικά δε θα μπορούσες να παραλάβεις.
Φαντάσου να μπορούσες να απελευθερώσεις τον Truong Quoc Tuan και τον Shi Tao. Μπορείς!
Μπες στο www.amnesty.org.gr και πάρε μέρος στην εκστρατεία της Διεθνούς Αμνηστίας για την ελευθερία της έκφρασης στο ίντερνετ!
Άλλοι το καλοκαίρι περιμένουν εναγωνίως τα μπάνια και τις διακοπές. Εγώ πάλι περιμένω την έναρξη των θερινών κινηματογράφων.
Το χαλίκι, η πάνινη καρέκλα στυλ σκηνοθέτη, η πορτοκαλάδα σε γυάλινο μπουκάλι με καλαμάκι, το πρόγραμμα ανά χείρας και η μυρωδιά του γιασεμιού πάνω στη μάντρα είναι τα απαραίτητα συστατικά ενός μαγευτικού και τελετουργικού σκηνικού που ολοκληρώνεται με την έναρξη της ταινίας. Κάτω από τον θόλο του ουρανού έχουν παρουσιαστεί τα λαμπρότερα αστέρια του σινεμά. Το καλοκαίρι, όταν το χόλιγουντ αποσύρεται και το ντόλμπι σαράουντ σιωπά, παίρνουν τη θέση τους ο Βισκόντι, ο Στέρνμπεργκ, ο Τορνατόρε, ο Ουέλς, ο Κιζλόφσκι και όλοι οι μεγάλοι αυτόφωτοι αστέρες σαν αυτούς.
Εξού και η νοσταλγική διάθεση που δημιουργεί το θερινό σινεμά. Είναι το ανοιχτό παράθυρο προς τις δόξες του παρελθόντος. Αυτούς που δούλευαν με το φως κι όχι με το εφέ. Όταν τα ινδάλματα ήταν άνθρωποι με τους οποίους ήθελα να ταυτιστώ.
Ο ήχος της μουβιόλας φτάνει σιγά σιγά στ' αυτία μου. Πάω να ετοιμαστώ. Μετά θα πάμε για ένα ποτάκι. Ποιός ξέρει, ίσως πούμε και δυο τρεις σοβαρές κουβέντες για την ταινία. Οι καλύτερες συζητήσεις που είχα ποτέ στη ζωή μου ήταν μετά από θερινό σινεμά. Καλώς ήρθες και φέτος σινεμά, (θερινέ) παράδεισε.
"Χαβαλέ" στα τούρκικα σημαίνει η εντολή μεταφοράς χρημάτων. Για κάποιο λόγο έχει επικρατήσει η λέξη αυτή στη γλώσσα μας να χαρακτηρίζει το αστείο, την "πλάκα". Έτσι έμεις στην Ελλάδα κάνουμε χαβαλέ για να γελάσουμε. Δηλαδή πληρώνουμε για πλάκα. Κάτι τέτοιο συμβαίνει στα λεγόμενα κέντρα νυχτερινής διασκέδασης, μόνο που δεν είναι καθόλου για γέλια.
Δεν βλέπω κάτι αστείο στις μπόμπες που σερβίρουν αντί για ποτό. Θα είχαν όμως πρακτική αξία εάν σχεδίαζα μετέπειτα να πάω σε κάποιο εκρηκτικό πάρτι. Η δε διασκέδαση που προσφέρουν αυτά τα μαγαζιά είναι γελοία σε βαθμό κακουργήματος. Η Όλγα από το Βόλγα με τα ατελείωτα πόδια και την ανύπαρκτη φωνή, που ανταλλάσσει γαρύφαλλα νεκροταφείου με τους συνδαιτημόνες φυστικιών και λοιπών ξηροκαρπίων, ομολογώ πως με αποχαύνωσε για λίγο μέχρι να αντιληφθώ τα κουδουνάκια που προσπάθησε να φορέσει στο λαιμό μου.
Είναι κι αυτός ένας τρόπος διασκέδασης, όσο ρηχός κι αν φαίνεται. Υπάρχουν άνθρωποι που γεμίζουν την ζωή τους με ικανοποίηση αποκλειστικά και μόνο με αυτό τον τρόπο, έχοντας ορίσει τα όρια της τέχνης από το γαρύφαλλο ως το σπασμένο πιάτο κι από το τραπεζοσκαρφάλωμα ως την εύνοια του πορτιέρη. Αν κάνουμε όμως την (υπεράνθρωπη ομολογουμένως) προσπάθεια να ακούσουμε τους στίχους, θα αντιληφθούμε την μιζέρια που διακατέχει αυτό τον τρόπο "ψυχαγωγίας". Κλάμμα, οδυρμός, εγκατάλειψη, χωρισμός, δυστυχία, ανικανοποίητο, εκδίκηση και στενοχώρια είναι τα θέματα αυτής της μουσικής, δοσμένα με τον πλέον άτεχνο και άκομψο τρόπο.
Η πίστα κρύβει τόση δυστυχία όση συναντάμε στη ζωή ενός απογοητευμένου ανθρώπου. Όση εισπράττει ο τύπος που τον άφησε η γκόμενα για κάποιον άλλο ή η τύπισσα που βαρέθηκε τα ψέμματα και γύρεψε άλλη αγκαλιά. Τι ωθεί κάποιους ανθρώπους να εκδηλώνουν τη δυστυχία τους σπάζοντας πιάτα και ραίνοντας με άνθη την Όλγα από το Βόλγα; Ποιά κενά τους καλύπτουν με αυτό τον τρόπο;
Πως η προσωπική δυστυχία του καθενός γίνηκε διασκέδαση και εμπορεύσιμο προϊόν από άλλους;
Και προπαντώς γιατί είναι τόσο εύκολο για τον Έλληνα να εκδηλώσει με αυτό τον τρόπο τον καημό του; Αλήθεια, πόσο πολύ έχουμε απομακρυνθεί από τον συναισθηματικό μας κόσμο... Έχουμε σταθεί σαν ακροατές απέναντι στα ίδια τα συναισθήματά μας. Δεν ακούμε την καρδιά μας εκ των έσω. Αφουγκραζόμαστε ανόητα στιχάκια του συρμού και κλαίμε στο άκουσμά τους. Πλαστικοποιούμε τα συναισθήματά μας. Αποποιούμαστε τα λάθη μας. Για όλα φταίνε οι άλλοι.
Και το ρεμπέτικο είχε αυτό το ύφος, αλλά ποτέ δεν είχε αυτό το ήθος. Μεγάλη κουβέντα όμως αυτή περί ήθους. Η επιτυχία του να είσαι ά-ηθος (δηλαδή ούτε ανήθικος ούτε ηθικός) έχει ξεχαστεί προ πολλού.
Είμαστε η γενιά των ανθρώπων που δεν διεκδικεί ούτε τα εαυτής. Δεν έχουμε χούντα. Δεν έχουμε εμφύλιο. Η πολιτική δεν μας αγγίζει. Το μεροκάματο βγαίνει κουτσά στραβά. Δεν πεινάμε. Μόνο έχουμε απομείνει ο καθένας στη γωνιά του, απομονωμένος, λοξοκοιτάζοντας επιφυλακτικά την ευτυχία. Αλλά κι αυτή ανήκει σε άλλους.
Μετά το κατοχικό σύνδρομο ο Έλληνας βιώνει το μοναχικό σύνδρομο. Ο φόβος της πείνας έγινε ο φόβος της μοναξιάς. Γι' αυτό όσο κι αν τρώμε ποτέ δεν γεμίζει το στομάχι μας.
